سوالګر

یوه ورځ یو ړوند د یوې ودانۍ مخې ته ناست و او د پښو تر څنګ یې خولۍ او نقاشۍ ایښې وه، په نقاشۍ کې یې لیکل شوي و: زه ړوند یم، مهرباني وکړئ مرسته وکړئ. یو نوښتګر خبریال له هغه ځای تېرېده، یو نظر یې ورته وکړ؛ په خولۍ کې یې څو سکې وې او دی هم لږې سکې وغورځولې. پرته له دې چې له ړانده پوښتنه وکړي، هغه نقاشي یې لرې کړ، بل یې ورته ولیکه؛ نقاشي یې یوې خوا ته کېښوده او لاړ. کله چې ماښام خبريال بېرته هغه ځای ته راغی؛ نو وې ليدل چې د ړانده خولۍ له سکې او پیسو ډکه وه. ړوند خبريال یې د قدمونو له غږ څخه وپيژاند، دی هغه څوک و چې نقاشي بدله کړې وه. ترې یې وپوښتل څه دې راته لیکلي و؟ خبريال ځواب ورکړ: “دا کومه ځانګړې او مهمه خبره نه وه؛ خو ستا ليکنه مې په بل ډول ليکلې وه.” هغه وخندل او خپلې لارې ته روان شو. ړوند هیڅکله نه پوه نه شو چې څه یې لیکلي.
خو نقاشي کې یې دا لیکلې وه. “نن د پسرلي ښکلې ورځ ده؛ خو زه یې نه شمه لیدلی.”

پایله: کله چې نه شئ کولی په خپل کار کې پرمخ ولاړ شئ، خپله تګلاره بدله کړئ، تر ټولو ښه امکان به ووینئ، باور ولرئ چې هر بدلون د ژوند لپاره غوره دی. حتی د کوچنیو عملونو لپاره هم خپل زړه، دماغ او روح ازاد پریږدئ؛ ځکه همدا د بریالیتوب راز دی.