خدایه نیسه مې په غېږ کې

خواږه توري پرخې پرخې، له سپوږمۍ را ورېدلي

د ګلژبو شاعرانو، سرودونه غوړېدلي

***

شپه حبشه راته وایي، ستوري ستوري غزلونه

مخې مخې ته را درومي، وړانګې وړانګې منزلونه

زړونو زړونو ته د مینې، سل تارونه غځېدلي ——

***

راته وایي بیا به راشي، له وطن وتلې زاڼې

په رڼو رڼو اوبو کې، لکه شنې زرغونې پاڼې

په یوسف یوسف وطن کې، دا خوبونه ما لیدلي ——-

***

زه به تار تار غږومه، د سِتار وي که د څڼو

په خوږو دانو به ساتم، د مماڼو د کرکڼو

دا بلبلې بلبلان چې، دي له درده چغېدلي ———

***

په نغمه د قطغن به، د اتڼ سندرې وایو

خپل وطن ته به د غرونو، د ګلبڼ سندرې وایو

ژونده خود به دې منو چې، ماشومان وي موسېدلي ——-

***

د وطن پیرِ هرات وي، مولانا د خرابات وي

د ملالې پر ټیکري یې، لیک غزل او مناجات وي

موسمونه مینه مینه، صوفیانه وي نڅېدلي ——–

***

زه د داسې ارمانونو، په کاروان کې را روان یم

خدایه نیسه مې په غېږ کې، ستا خوږمن افغانستان یم

چې ټکورې مې شي هیلې، ارمانونه دردېدلي ——–

۶ قوس ۱۴۰۲ هجري شمسي، خوست توره وړۍ

یادونه: خدایه نیسه مې په غېږ کې نظم مې توري له ستورو نوم نه په الهام ولیکه. توري له ستورو د انلین مشاعرې یو ادبي او هنري ګروپ دی. دا ګروپ د خواږه شاعر احمد تکل په نوښت د ګران شاعر او ژورنالست اجمل اند صاحب او ګران شاعر او ژورنالست سعید شینواري په مخلصانه هلو ځلو جوړ شوی دی. بېګا د سپوږمۍ شپه وه، د پردېسو او په وطن کې د سره بې درکه خوږو شاعرانو خواږه شعرونه مې په کې واورېدل. تېر ماخستن مهال چې مشاعره ختم شوې وه، د ستورو او سپوږمۍ نندارې ته را ووتم. د چا خبره لکه په امتحان کې لاسبری نقال شاګرد په بیړه مې له ستورو او سپوږمۍ نقل وواهه، او سهار مې دا نظم په زمزمه پیل او په زمزمه مې ختم کړ. خدا زده چې څنګه به وي، خو بس برګ سبز تحفه دروېش، توري له ستورو یارانو ته دې ډالۍ وي. په افغانستان کې د رحماني، مینې، امن، پوهې حکمت او د مور وطن په غېږه کې د دې خوږې مور د ټولو بچو د موسکا او خوشحالۍ په هیله. کاروان