لنډۍ، د ثبتولو ستونزه ۲۷۶مه برخه

له خپل وطن مې کډه بار شوه

اوس په پردي وطن كې گورمه کورونه

 

زه مې له خپله ياده وځم

تا نه به څه گيله کوم چې هېر دې کړمه

 

کتاب ته ناست يمه زنگېـږم

خیال کې مې ته يې پاڼې دوه ـ دوه اړومه

 

غم دې پولیس د انټرپول دی
چې هر وطن ته ترېنه تښتم، هلته وینه

د لنډیو د دې برخې له‌پاره دا لنډۍ راټولې شوې دي:

که چېرې کېـږي. بېرته راشه

قسم دی یاره مځکه ځای نه‌راکوینه

 

زه مې له خپله ياده وځم

تا نه به څه گيله کوم چې هېر دې کړمه

 

يو د دنيا حالات خراب دي

بل مې د مينې کيسې گډې‌وډې دينه

 

د حجرې ورۀ کې په ژړا شوم

واوره وریـږي، یاران لرې تللي دینه

 

ازاروه مې مه جانانه
بل به پیدا شی بيا به تا ازاروينه

 

زۀ دې زَړې نیکئ ته گورم

ځکه دې پښې پۀ نوو بدو باندې ږدمه

کتاب ته ناست يمه زنگېـږم

خیال کې مې ته يې پاڼې دوه ـ دوه اړومه

 

ته به مې غواړې، زه به نه یم

ژوند رانه لاره بېلوي، نور مې پرېـږدینه

 

غم دې پولیس د انټرپول دی
چې هر وطن ته ترېنه تښتم، هلته وینه

 

د غم پولیس راپسې گرځي

زه د جانان په یارانه غل شوی یمه

 

پخوا د صِدق یارانې وې

یار به د یار له‌پاره ځان قرباناونه

 

د نیمې شپې راتگ دې ورک شه

د نیمې شپې راتگ مرگونه جوړوینه

 

له خپل وطن مې کډه بار شوه

اوس په پردي وطن كې گورمه کورونه

 

ستا د تپوس ځواب لرمه
وخت می په خوله باندې لاسونه ایښی دینه

 

د ماهـیـپـر قاتلې لارې

له ما دې واخیسته یو یار او جوړه ورونه

 

ما نه دې خوږ جانان جدا کړو

د ژبې سره په قېچۍ دې پرې کومه

 

په اشارو مې نه پوهیـږې
سخوندره څو به غړوندي درپسې وړمه

 

بيا چې راځم هرڅه به تېر وي

څوک به مې هېر وي، چا به زه هېر کړی يمه

 

په پکتیا سپینې‌واورې تلې

لیلا ترې تللې د کابل په وطنونه

 

باد نن له پاسه، که له ښکې دی

بوی د جانان مې په دماغ ولگېدنه