تخت لاهور ته / شاهین بونیری

د هندوستان د تقسیم نه تر اوسه تا زه په بیلا بیلو نومونو اوخوړم، کله دې د مذهب بیرغ په لاس کې راکړو، کله دې د جمهوریت چغه پورته کړه، کله دې د غدارۍ په نوم اوزپلم او کله دې د جهاد په نوم د خپلو ستراتیجیکو ګټو لپاره د جنګ لمبو ته اوغورزولم.
ستا میډیا او ستا سرکاري ټي وي شپه ورځ اخته وي ما پورې خنداګانې کوي، ډرامې راپسې جوړوي. زه که ډیر لوي افغان یم ،پښتون یم، خپل تاریخ او تهذیب لرم خو ستا لپاره بیوقوف ؛پټهان؛ یم
که په قبایلي سیمو کې ماشومان د دوایانو د نیشتوالي نه مړه شي نو ستا په میډیا دا خبر نه دې، خو که په بمي چاؤدنه کې اووژل شي، نو بیا بریکنګ نیوز دی تود خبر دی، ځکه چې بیا ته نړۍ ته اوښکې تویولې شې او ددغې په بدل کې ترې ټینکونه او جهازونه غوښتلې شې.
تا ډیمونه زما په خاوره جوړ کړي دي او بجلي يي په لاهور کې بلیږي. ځنګلونه زما تباه شو خو کورونه او محلونه ترې په پنجاب کې جوړیږي. معدنیات زما لوټ شول او ګټه يي ستا جیب ته اورسیده. پوهنتونه ، سکولونه ، کورونه او پلونه زما وران شو خو متعصب ، غدار او ترهه ګر بیا هم زه یادیږم.
ستا ددې “جادوګرۍ” په نتیجه کې زه په خپل وطن کې بې وطنه یم، په خپل کور کې بیکوره یم، په خپل اور کې بې اوره یم، په شته زور کې بې زوره یم، چاې والا یم ، پالش والا یم ، محنت مزدورۍ والا یم !
خو په دغه حال کې دې هم نه یم خوښ. نن چې ستا ساتلي ماران تاله ټک درکړي نو هم نوم زما اخلې. لارې زما تړې ، جیل ته ما اچوې ، سزا ماله راکوې. کور زما ورانوې، تور په ما پورې کوې
زه دا هم نه ویم چې دا هر څه تا یوازې کړي دي، ځکه چې په دې لوټ مار کې درسره زمونږ خپل خلک هم ملګري وو. دغه خلک یا تا د «امت مسلمه» په نوم اخستي دي ، یا دې په زور اخستي دي او یا دې ورله په جیب کې د مال غنیمت څو سکې اچولي دي.
خو تاریخ اوس یو بل پړاؤ ته رسیدلې دې، ستا دغه ډرامې خپل کلایمیکس ته ورسیدې. اوس درباندې نه زه باور کوم او نه نړیوال
اوس به تور تور او سپین سپین وي، ځکه چې اوس ما د علم او شعور لاره موندلې ده، ځکه چې زه نور ستا سره په دغه هیواد کې د غلام په حیث ژوند تیرولو ته تیار نه یم !
که مې دادا جوارګر نه وې
مونږ به پردي پټي په برخه نه ساتنه