خواجه؛ با دست خالی برګشت

سران دولت پاکستان پس از اعلام ستراتیژی امریکا برای افغانستان و جنوب آسیا در فضای کاملاً سراسیمه‌ تصمیمی اتخاذ کردند که عاقبتش نسنجیده بود. شاهد خاقان عباسی طبق این تصمیم؛ خواجه محمد آصف وزیر امور خارجه را به سفر دوره‌ای به کشورهای چین، ایران و سپس به ترکیه فرستاد. روسیه نیز در فهرست سفرهای دیپلومات ارشد بود، اما سفر به آن کشور انجام نگردید.

خواجه محمد آصف، وزیر امور خارجه پاکستان با برگشت از سفر به کشورهای چین، ترکیه و روسیه این سفر را پر دستاورد دانست. او می‌گوید، رهبران سه کشور متذکره در دیدار با او بر حل معضل افغانستان از طریق گفتگو تاکید ورزیده و بر این اصل توافق نیز صورت گرفته است. این؛ دیگر خبر کهنه است.

این مقام عالی رتبه‌ای دولت پاکستان اظهارات دیگری هم داشت و آن هم اینکه، نقش هند در آبادانی افغانستان را زیر سوال برده و گفته است، نقش پاکستان در صلح افغانستان متبارزتر است، اما در کنار این همه؛ اظهارات ضد و نقیض هم ابراز داشته است.

به عنوان مثال او بر از دست دادن نفوذ دولت پاکستان بر گروه طالبان مُهر صجه گذاشت، ولی تصریح کرد کشورهای دیگر هستند که می‌توانند طالبان را به نشستن به دور میز مذاکره وادار سازند. شخص خواجه محمد آصف، از نام بردن این کشورها خودداری کرده است. در اینجا نکات ضد و نقیضی در باره اثرگذاری پاکستان بر اوضاع افغانستان و فرار از مسوولیت و حسن همجواری به وضاحت هویداست.

این اظهارات مقام عالی رتبه دولت پاکستان نشان می‌دهد که اسلام آباد هنوز هم به مبارزه صادقانه با تروریزم و خشکانیدن منابع مالی بر رهبران هراس‌افگن در افغانستان تن نداده و در واقع فکری هم به ذهنش خطور نکرده است.
در کنار این همه؛ ظاهر قضیه طوری است که سران دولت پاکستان از این سفر منطقوی چیزی بدست نیاوردند و از موقف‌گیری‌های واقعی کشورها در گذشته نیز معلوم است که در باطن چیزی جز گذاشتن مُهر صحه بر بانی دولت پاکستان با تروریست‌ها؛ چیزی به همراه نداشته است.

رسانه‌های پاکستانی در جریان سفر دوره‌ای وزیر امور خارجه آن کشور به چین، ایران و ترکیه دیپلوماسی رسانه‌ای شان را در حد نهایی فعال کردند و این سفر را پر دستاورد می‌خواندند، اما اگر به دیدگا مقامات کشورهای چین، ایران و ترکیه مراجعه کرد، آنان تا حال هیچ چیزی نگفته اند.

آنان می‌دانند که ناامنی و خشونت جاری در افغانستان از کجا نشات گرفته و کی‌ها در عقب عاملین و این خشونت‌ها قرار دارند. بدون شک نظامیان پاکستان و دولت ملکی این کشور که حالا به صورت هماهنگ با خیانت جنرالان چهار ستاره سرپوش می‌گذارد.

با این استدلال هویداست که وزیر امور خارجه پاکستان حامل پیام واضخ از چین، ایران و ترکیه بود. این پیام همانا انصراف از حمایتِ تروریزم و مبارزه صادقانه با پدیده شوم موسوم به تروریزم است.

با این حساب کار؛ لابی‌گری ابتدایی به سطح منطقه از سوی دولت پاکستان ناکام شد، چون جزء چین که آن هم در ظاهر به خاطر رقابت و مشکلات سرحدی با هند در کنار پاکستان قرار گرفته، این کشورها هرگز دوستان واقعی پاکستان نبودند. از اینرو؛ مراجعه و هشدارهای مکرر به مراجعه پاکستان به چین و روسیه در صورت اِعمال فشار امریکا بر جانب اسلام آباد؛ سبب شکاف بیش‌تر و متشنج‌تر شدن روابط امریکا و پاکستان گردید.

پاکستان در کوتاه مدت هیچگاهی دوست ستراتیژیک ایالات متحده امریکا نخواهد بود، ولی احیای این روابط بر حسب منافع در دراز مدت ممکن است.
تنها راهی که حالا نزد پاکستان مانده، رو آوردن به مبارزه صادقانه با تروریزم است. به این ترتیب؛ پاکستان از فکر ایستادن در دو راهی و فکر انتخاب یکی از راه‌ها تا حدی رهایی یافته و ناگزیر است جناح مبارزه صادقانه با تروریزم را در پیش گیرد و بس.

روزنامه سرخط