پا در میانی چین در مذاکرات صلح

جمهوری خلق چین دومین اقتصاد برتر جهان بعد از لغو مذاکرات صلح از سوی دونالد ترامپ ریس جمهور آیالات متحده آمریکا برای آغاز دوباره مذاکرات صلح زمینه سازی میکند.سهیل شاهین سخنگوی دفتر سیاسی طالبان در قطر اظهار داشته است که شیجون، نماینده ویژه چین برای افغانستان و پاکستان و سفیر چین در قطر روز گذشته با ملا غبدالغنی برادر ریس دفتر سیاسی طالبان در قطر دیدار داشته و از او خواسته است تا برای شرکت در نشست بین الافغانی چین اشتراک نماید.قرار است این نشست زیر نام چگونه در افغانستان صلح تامین شده میتواند هفته آینده به روز های سه شنبه 7 و 8 عقرب در چین برگزار شود. اشتراک کننده گان در این نشست از آدرس شخصی خود حضور خواهند داشت و در اخر این نشست از طرف اشتراک کننده گان اعلامیه مشترک به نشر خواهد رسید. طالبان بعد از لغو مذاکرات صلح از سوی آمریکا به شدت به سوی حامیان خود شتافته اند و تلاش دارند تا مذاکرات صلح دوباره آغاز شود. روی همین دلیل بعد از لغو مذاکرات صلح رسماً از ایالات متحده خواهان وضاحت شدند و به تعقیب آن نماینده گان این گروه به پاکستان سفر نموده با زلمی خلیلزاد دیدار غیر رسمی و با مقامات پاکستانی دیدار های رسمی داشتند و هم اکنون چین از حامیان طالبان و از متحد استراتیژیک اقتصادی و سیاسی پاکستان محور ادامه و کشانیدن آمریکا پای میز مذاکره است. طبیعی است که برای کشیدن پای آمریکا به میز مذاکره باید زمینه سازی های ابتدایی صورت بگیرد که چین این مسولیت را به دوش گرفته است. قابل ذکر است که پا در میانی جمهوری چین در مذاکرات صلح از چند نکته حایز اهمیت است. چین از متحد استراتیژیک اقتصادی و سیاسی پاکستان است روی همین دلیل برای احیای جایگاه متحد خود به خواست خود پاکستان این نشست را ترتیب دیده است تا این گونه موازنه قدرت را از یک طرف با ایالات متحده برابر کند و از طرف دیگر متحد خود را قویتر نشان داده و نقش او را در مذاکرات برجسته سازد. از جانب دیگر چین نیز از جمله کشور های است که از ناحیه تروریسم خود را در خطر میبیند و تداوم نا امنی را در منطقه به هیچ وجه به سود سیاست اقتصادی خود نمی داند. به همین دلیل تلاش او برای ختم جنگ در افغانستان و پرچیدن لانه های تروریسم صادقانه اما با همکاری پاکستان است آنچه که چین هرگز به آن دست نخواهد یافت. اما موارد همچنان وجود دارد که ماهیت و نتیجه این نشست ها را منتفی میکند و آنچه به معنی واقعی آن توقع میرود بدست نیاید به گونه مثال از نشست های مسکو ، قطر میتوان نام برد که با عین ماهیت و ظرفیت برگزار شد اما در نهایت نتیجه ملموس را در بر نداشت و طالبان به هیچ وجه از خواسته های خود عقب نکشیدند. تا این که ایالات متحده امریکا مذاکرات را لغو قرار داد .

ممکن اینبار تا جای نتیجه بخش باشد اما اگر این نشست باز هم بدون حضور نماینده گان دولت افغانستان از آدرس حکومت برگزار شود و یا باز هم اعضای این نشست به توافق نرسند که سیاست دولت به آن موافقت داشته باشد این نشست جز نشست های قبلی خواهد بود که نتیجه را در بر نخواهد داشت جز این که یگ گام مثبت تلقی شود. اما اگر در این نشست زمینه ای برای آتش بس و کشانیدن آمریکا به میز مذاکره مهیا شود و طالبان نیز از خواسته های قبلی خود بگذرند، چین میتواند نقش ارزنده را در قضایای بیشروی صلح بازی کند و جلو بازی را از دست روسیه گرفته با آمریکا همگام در این راستا کار کند. اما اگر این نشست مثل نشست های قبلی بدون نتیجه ملموس خاتمه یابد، روسیه دست بالای در این مذاکرات پیدا خواهد کرد و نشست بعدی را با حضور نماینده گان طالبان، زلمی خلیلزاد، وزیر خارجه چین برگزار خواهد نمود. ولی این نکته نسبت به همه تلاش ها حایز اهمیت است و آن این که عدم حضور نماینده گان دولت در این نشست ها ماهیت این نشست ها را بی نتیجه می نماید چنان که در گذشته هم چنین شده است و در گذشته چنان تصور شد که حضور و عدم حضور نماینده گان دولت چیزی را تغییر نمی دهد اما نتیجه برعکس شد حالا قرار است حکومت انتخابی شکل بگیرد و میکانیزم پیتوستن طالبان نسبت به گذشته کاملا فرق کند و دیگر طالبان و حامیان شان توان گفتن حرف نخست را نداشته باشند جز این که یا ادامه جنگ را بپذیرند و یا این که به خواسته های جهان، بخصوص ایالات متحده آمریکا، اتحادیه اروپا و حکومت افغانتسان با امتیاز اندکی به بدنه دولت بپیوندند. اما نتیجه درست از این نشست میتواند که زمینه را برای نشست دیگر در قطر مهیا کند که آغازگر مذاکرات صلح میان طالبان و آمریکا با وساطت چین باشد.