وزراتخانه های افغانستان نباید میراث پدری تلقی شود!

اخیراً آقای صلاح الدین ربانی، سرپرست وزارت امور خارجه از وظیفه خود مستعفی شد، کاریکه ایکاش دو سه سال قبل انجام شده بود!

برای ریشه یابی مقرری های ازین قبیل، باید بسراغ حامد کرزی رییس جمهوری اسبق برویم. کسیکه در کنفرانس بن اول بطور تصادفی برای رهبری افغانستان برگزیده شد!

این آدم تصادفی بعد از رسیدن به پادشاهی، برای خوشی و رضایت گروه های مشهور جنگی، تنظیم ها، حلقات فشار و اجنت های معلوم الحال کشور های همسایه، به چنان مقرری های دست یازید که اینک نتیجه کار آن ها را بعد از هژده سال به چشم سر می بینیم!!

این مسله را بخاطری نوشتم که آقای وزیر مستعفی هم بخاطر لیاقت، ذکاوت، تحصیلات عالی، دیپلوم ها، کتاب ها، کنفرانس ها، بیانات عالمانه و تجربه و تبحر، به این پست نرسیده بود؛ بلکه بگفته ایرانی ها تنظیم جمعیت اسلامی و چهره رییس جمهوری اسبق و پدر مرحومی او، برهان الدین ربانی، در پشت این صحنه یدک میکشید!
این سخن بدین معنی است که حامد کرزی و تمام اداره مصلحت بین و مصلحت پرور هژده سال گذشته، وزارتخانه های افغانستان را میراث پدری گفته و دودسته به آن های پیشکش نمودند که اصلا لیاقت آن ها را نداشته اند.نگاهی به عکس های یکعده لنگی دار، پکول، قره قلی، چپن، چلتار، دسمالک، پیراهن و تنبان و نکتایی های مد روز بعضی ازین چهره های زراندوز و معامله گر، نشان میدهد که همین ها هستند که آرمان های شریفانه یک ملت درد کشیده و مساعی جمیله جامعه بین المللی را به باد فنا دادند.
بهر صورت ولسی جرگه شورای ملی افغانستان، سه سال قبل بخاطر کم کاری وزیر خارجه اسبق، با اکثریت به او رای عدم اعتماد داد و شانه های او را ازین بار سنگین مسوولیت سبک ساخت، اما او که قرار بود، این چوکی را بمثابه میراث پدری حتی تا فواصل دور نیز با خود حمل کند، از قبول فیصله ولسی جرگه ابا ورزید و به کمک داکتر اشرف غنی، کماکان به وظیفه ادامه داد تا که چند روز قبل استعفای خود را به ریاست جمهوری تقدیم نمود.
واقعیت امر این است که وزارت خارجه افغانستان، مانند چندین وزارت به میراث مانده گی دگر، به یک خانه تکانی اساسی نیاز دارد.

کمیته مستقل مشترک نظارت و ارزیابی مبارزه علیه فساد اداری (میک) در ماه اسد سال 1398 هـ ش اعلام نمود که (بطور مثال) استخدام کارمندان و اعزام دیپلومات ها به بیرون از کشور با مشکلات واسطه بازی، امتیازدهی، امتیازگیری و بی قانونی کامل روبرو بوده و 40% کارمندان استخدام شده در سال های 2011 – 2017 بدون امتحان ورودی از طریق واسطه و وسیله استخدام شده اند!

وزارت تحت رهبری آقای ربانی طبعاً این یافته ها را رد نموده، گفت که (میک) در تهیه این گزارش به معلومات غلط اتکا نموده و اصل بیطرفی را درنظر نگرفته است.

اگرچه تفکیک خوب و بد، سیاه و سفید و حق و ناحق در افغانستان فعلی تا سرحد ناممکن مشکل شده، اما بازهم همیشه دلایلی وجود میداشته باشد که آدمی را در بیان حقیقت کمک میکند. برای اینکه بدانیم که (میک) راست میگوید یا نه، به لست نورچشمی های رهبران به اصطلاح جهادی و مافیای اقتصادی – سیاسی خیره میشویم که در صفحات اجتماعی بسیار علاقمند دارد و نشان میدهد که خانواده های وجود دارد که تمام دختران و پسران شان دیپلومات تشریف دارند!!

درینجا از بین یکهزارویکصد واقعیت ایکه در مورد حق تلفی های به بزرگی کوه آسمایی در وزارت خارجه سر زبان هاست، فقط بعنوان مثال به ذکر یکی می پردازیم تا آقای وزیر مستعفی برای پاسخگوی و ارائه معلومات ثقه، با مشکل تعدد سوالات و یا گلایه ها مواجه نشود.

ولایت هرات باستان افغانستان یک وکیله دارد بنام …… من شخصاٌ ازین علیامخدره شنیده بودم که شوهرش در هنګام مهاجرت در ایران، از سر ناعلاجی در یک نانوایی کار میکرده و این مهاجرت پرمشقت آنقدر طولانی شده که بعضی مردم حتی نتوانسته اند که تحصیلات خود را تا صنف دوازدهم به پایه اکمال برسانند.شوهر این وکیله تصادفا ازهمین کتګوری است!
آقای وزیر مستعفی این شخص را بدون تحصیلات مسلکی و تخصصی و تجربه کار اداری و سیاسی، بحیث دیپلومات به سفارت افغانستان در امستردام هالند مقرر نمود که اینک در ختم وظیفه با سه فرزند خود به کانادا فرار نموده، در حالیکه خانم هنوز هم بحیث وکیل مردم مجاهد پرور هرات در کابل تشریف دارند تا به یگان کارهای دگر شخصی و خانواده گی رسیده گی نماید!

ایکاش آقای وزیر سالها قبل استعفی داده بود و ایکاش ولسی جرگه در عزم خود برای سلب اعتماد ازین آدم جدی میشد و او را دگر مجال رفتن به وزارت نمیداد و ایکاش دومین رییس جمهور کشور، رسم منحوس مصلحت پروری و مصلحت بازی را عملاً کنار میگذاشت و وزیر سلب صلاحیت شده را دوباره بحیث سرپرست ابقا نمیکرد تا یک دوره سیاه در تاریخ وزارت خارجه کوتاه تر میشد!
پایان