یوه انتباهی، تعلیمی تربیوی لنډه کیسه‎

د فیسبوک د ملګرو څخه په اخیستنه ، او د فارسي ادب څخه یې پښتو ادب ټه ژباړه،له کشف الاسرار څخه ، ځیني کیسې که هر څه وي خو یو تعلیمی ، انتباهی، تربیوی اویا اصلاحی بڼه، او اړخ لري ،

وایي : داود علیه السلام ته د خدای تعالی له خوا وحی راغله ، چې ای داوده !، ماته یو کور پاکیزه او ستره کړه ،چې زه هلته ښکته شم ،داود علیه السلام ووئیل : ای د عظمتونو خدایه! دا به کوم ځای او کوم کور وي ؟ چې ستا د شأن ، عظمت او جلال سره وښایږي؟ ، ندا راغله چې هغه د مومن بنده زړه دی ، داوود علیه السلام ووئیل :چه ای پروردګاره !دا به زه څنګه پاک او ستره کړم ؟ځواب یې واوریده ، په هغه کې د مینی محبت  داسي اور واچوه ،  ،تر څو چې هر څه په کې زمونږ سره تعلق نه لري ، هغه وسوځي ، نو ای داوده ! پس له هغی که دي هر سرګردانه ،زمونږ د طلب په لاره کې ولیده هماغه ځای ورته وښایه ،چې زمونږ بارګاه هملته ده ،

پایله د دي حکایت دا دی : چې د کینې او کرکی پر ځای ، د محبت ځای په زړه کې پریږدئ ، او په زړونو کې محبت واچوی ،او د محبت په نور د زړونو تیارې رڼا کړئ، هماغه د میني او محبت ځای د خدای تعالی (ج) کور دی ،