تداوم قتل های زنجیره ای

در جریان گفتگوهای صلح دولت افغانستان با نمایندگان طالب در دوحه -قطر، پرونده ترورهای هدفمند و زنجیره ای، ماین های مغناطیسی و کنار جاده هر روز در کابل و ولایات قطورتر می‌شود.

این روزها تروریستان طالبی علاوه بر افراد نظامی، فعالان مدنی و علمای دینی دانشجویان و افراد ملکی بی گناه را نشانه میگیرند. ترس و وحشت را در جامعه ایجاد می نمایند. هیچ گروه و قومی از گزندشان در امان نیستند.

از شروع سال جدید خورشیدی تا حال چندین تن از فعالان مدنی،استادان دانشگاه و علمای دینی در سوء قصد ها، ماین های مقناطیسی جان های شان را از دست داده اند، که آخرین مورد هم فردین امینی خبرنگار برجسته شبکه تلویزیونی آریانا و چهره رسانه ای ضد طالب است.

قتل فردین امینی نمی تواند یک حادثه جنایی صرف باشد. با آنکه عده ای تلاش دارند این قضیه را صرفا جنایی نشان دهند اما اعتراف خانواده و قرائن نشان می‌دهد که این حادثه نمی تواند صرف جنایی باشد. این کار گروهک های تبهکار طالب و همدست آنهاست.

طالب از آزادی بیان و انتقاد هراس دارد. در زمان استقرار رژیم تک‌صدایی شان ، تنها صدایی که باید شنیده می‌شد تبلیغات ایدئولوژیک و ترانه‌های طالبانی ساده و بی‌ساز «رادیو شریعت» بود. طالبان هیچ‌ صدای مخالف و منتقدی را برنمی‌تابد و اگر کسی ندای مخالفت سر دهد و به نظم خشونت‌بار و سرکوبگرانه طالب اعتراض کند، برای همیشه مسکوت و معدوم می‌شود. طالب از پیشرفت تکنولوژی و امکانات روز هراس دارد، لذا تلاش می کند تا از هرطریق ممکن در برابر آنچه پیشرفت و ترقی محسوب می شود به زعم اینکه سوغات غرب می باشد ایستادگی کنند قبل از فردین امینی، یما سیاوش از گویندگان موفق شبکه خبری طلوع، عبدالباقی امین استاد دانشگاه و اسلام شناس، وحید شاه فیلمبردار شبکه تلویزیونی خورشید، دکتر ایاز نیازی امام مسجد و استاد دانشگاه و چندین تن دیگر که به گونه مرموز جان های شان را توسط آدم کشان طالبی از دست دادند.

فوریه کوفی، از فعالان حقوق زن که در لویه جرگه از طالب به تندی انتقاد کرد، مورد سوه قصد قرار گرفت و مجروح شد.بدون شک تنها دستی که به این جنایت ها آلوده است، دستان کثیف طالب و گروهک های هم فکر آن است، که طالب پس از جنایت شان انکار کرده و گروهک زر خرید داعش مسئولیت آن را به دوش می‌گیرد.همه میدانیم که این حملات زیر سقف طالب برنامه ریزی می‌شود، طالب زیر ساخت های لازم برای انجام جنایت هایشان در سراسر کشور تدارک می بینند. طالب فهمش از چنین جنایت ها اینست، از یک طرف فعالان مدنی و خبرنگاران را مرعوب کند و از طرف دیگر در مذاکرات دوحه اهرم فشار علیه دولت افغانستان در اختیار داشته باشند. طالب احتمالا از روند مذاکرات دوحه ناراض اند میخواهند تحت تاثیر حملات تروریستی قضایا را به نفع خود جهت بدهند. پس از هر ناکامی در جبهه هات جنگ به حملات شهری روی می آورند.

همه میدانیم جلسات ساعت شش و نیم معاون اول و مقامات امنیتی که هر روز برگزار می‌شود و به پنجاهم یکم رسیده و نتایج محسوس هم داشته است.

 دشمن با انجام حملات مرموز و این چنینی به مصاف نهادهای امنیتی برود و نتیجه این دستاوردها را سبوتاژ کند.

بدون شک قتل های هدفمند و مرموز چهرهای رسانه ای یک چالش بزرگ فراه راه نیرو های امنیتی خواهد بود.