پیشنهاد گروه مطالعه، کابوس وحشت برای طالبان

دونالد ترامپ چهل و پنجمین رئیس جمهور امریکا در شرایطی قدم به کاخ سفید گذاشت که امریکا همچنان درگیر جنگ با طالب و تروریزم در افغانستان بود.

او این همه را از خلفش به میراث برده بود. او که پیش از این هیچ منصب سیاسی و نظامی نداشت، کمتر به حرف مشاورانش گوش میداد. او فرد لجوج تک رای بود و این ناشی از بیماری روانی بود که در رفتارهای تکانشی و خودشیفته ای او به خوبی نمایان بود. او در زمان ریاست جمهوری اش از توافقات برجام بیرون شد، توافق پاریس را لغو نمود. اما در عوض با دشمنان مردم افغانستان که دو دهه است از مردم ما قربانی می‌گیرد در دوحه توافق امضا کرد. او از طالب و جنایت های طالب قباهت زدای نمود و به آنها اجازه داد تا آزاد به کشورهای مختلف سفر نمایند. او با فشار به دولت افغانستان اسیران بیشتر آن گروه را آزاد نمود.

با پیروزی جوبایدن افق نوی در سیاست خارجی ایالات متحده گشوده شد. جوبایدن با انتقاد از سیاست های طالب پرورانه ترامپ وعده داد که امتیاز به طالب نخواهد داد.

انتنونی بلینکن وزیر خارجه امریکا در آغازین روزهای ماموریتش وعده بازنگری توافقات دوحه میان ایالات متحده و طالبان را داد. که دولت افغانستان از گذشته خواستار ان بود و از ان استقبال نمود .

 در تازه ترین مورد گروه مطالعه افغانستان بر حمایت از نهادهای دولتی، خروج مسئولانه نیروهای آمریکایی و پشتیبانی از صلح پایدار در افغانستان تاکید کرده‌است.در گزارش جدید گروه مطالعه افغانستان نتیجه‌گیری شده است که فرصت واقعی برای هماهنگ کردن سیاست‌ها و اقدامات آمریکا در راستای رسیدن به صلح پایدار در افغانستان به وجود آمده است که می‌تواند بر چهار دهه خشونت در این کشور نقطه پایان بگذارد.

افراد شاخصی از جمله ژنرال جوزف دنفورد، رئیس پیشین ستاد ارتش آمریکا، استیفن هدلی، مشاور امنیت ملی دولت بوش و جیمز دابنز، فرستاده پیشین آمریکا در امور افغانستان عضو این گروه پژوهشی هستند که توسط کنگره آمریکا برای بررسی روند صلح این کشور ایجاد شده است که کارشان را از آوریل ۲۰۲۰ بعد از رسیدن توافق صلح با طالبان شروع کرده اند. آنها می‌گویند رویکرد جدید آمریکا می‌تواند منافع این کشور در افغانستان و منطقه را تامین کند و به کاهش خطرات تروریسم، توسعه ثبات منطقه‌ای و حمایت از دستاوردهای مهم حقوق بشر و نهادهای دموکراتیک در افغانستانن بیانجامد. این گروه پیشنهاد داده است که دیپلماسی فعال می‌تواند به جنگ و کشمکش‌های نیابتی پایان دهد و با ایجاد اجماع منطقه‌ای در میان همسایگان افغانستان، به تامین امنیت پایدار و توسعه اقتصادی کشور کمک کند. آنها می‌گویند در نهایت، رسیدن به توافقنامه پایدار صلح، مسئولیت تمام طرف‌های مذاکره در افغانستان است اما آمریکا می‌تواند نقش کلیدی در استفاده از این فرصت ایفا کند.

اقدامات مسئولانه، قابل پیشبینی و منسجم آمریکا می‌تواند فرصت رسیدن به صلح برای پایان جنگ چهل ساله را بطور چشمگیری افزایش دهد؛ اما اقدامات شتابزده و بی‌محابا می‌تواند نظم موجود در افغانستان را به هم بزند و امنیت و منافع آمریکا و متحدانش را به مخاطره بیاندازد.

مهمترین دیدگاهی که ارایه شده است این است که خروج کامل نیروهای آمریکایی از افغانستان نباید براساس جدول زمانی انعطاف‌ناپذیر باشد بلکه بنیاد آن اجرایی شدن تعهدات تمام طرف‌ها از جمله طالبان باشد که رابطه خود با گروه‌های تروریستی را قطع کند، خشونت علیه مردم افغانستان را کاهش دهد و برای رسیدن به توافق صلح از خود سازش نشان دهد. توصیه‌های دیگر گروه مطالعه افغانستان این است: تلاش دیپلماتیک فوری برای تمدید تاریخ خروج نیروهای آمریکا به بعد از ماه مه تا زمان کافی به روند صلح داده شود که به نتیجه قابل قبولی برسد. تاکید بر اهمیت حضور آمریکا در افغانستان که فراتر از مبارزه با تررویسم و حمایت از نیروهای امنیتی این کشور به زمینه سازی توافق قابل قبول صلح نیز کمک کند. آمریکا با خروجش از افغانستان نباید زمینه پیروزی طالبان را به راحتی فراهم کند. ادامه حمایت‌های آمریکا و دیگر کمک‌کنندگان از نهادهای دولتی افغانستان از جمله در بخش امنیت با ارایه این پیام که کمک‌ها مشروط به پیشرفت در گفت‌وگوهای صلح است.

ادامه حمایت از اعضای دلیر جامعه مدنی افغانستان که نقش مهمی در حفظ حقوق بشر، آموزش و بهداشت داشته‌اند. این گزارش که در واقع صدای خاموش مردم افغانستان است ، می‌تواند به سیاست دولت جدید جو بایدن در قبال افغانستان سمت و سو دهد، کمک بزرگی به اوضاع مبهم افغانستان در جریان مذاکرات صلح با طالبان خواهد کرد.

طالبان که ظاهراً منتظر خروج نیروهای آمریکایی طبق توافق دوحه در ماه مه سال جاری است، باید با سیاست جدید کنار بیاید. افغانستان شناسان آمریکایی که موردحمایت کنگره هستند، هر نوع خروج سربازان آمریکا و تأمین منافع درازمدت امنیتی واشینگتن را به رسیدن به توافق «قابل‌قبول» صلح مشروط کرده‌اند. به نظر می‌رسد دشوار خواهد بود که دولت بایدن این پیشنهادها را نادیده بگیرد.