صلح پایدار خواست هر شهروند است

صلح یک نیاز جدی و همیشگی بشریت بوده که خدای متعال آنرا  خیر و برکت خوانده و بر مسلمانان واجب گردانیده تا میان برادران مسلمان شان صلح را تامین کنند ولو که با طرف باغی وادار به جنگ هم شوند. کشور ما که سالهاست درگیر جنگ و خشونت است از همه مردم دنیا بیشتر تشنه صلح اند بقول معروف زمینی سوزد که آتش بالایش است. هرکس دیگر که شعار صلح می دهد کار خوب است ولی برای ملت ما مایه حیات است اما چگونه صلح؟ فراموش نکنیم که بیشترین قربانی این ملت بخاطر تعیین نوعیت صلح است. ملت ما صلح با عزت و عادلانه می خواهند و کسانی که تسلیم شدن به دشمن را صلح تعبیر کرده و میکنند. قابل قبول برای ملت شجاع و آزاده افغانستان نیست اگر سرخم کردن به بیگانه در قاموس آزاده گان این سرزمین جا می داشت اصلاً جنگی واقع نمی شد. روسها که به کشور ما تجاوز کرده بودند اگر به آنها خوش آمدید میدانند مزدوران شان گفته می شد امروز نوبت بر دیگران که با شعار جنگ با تروریزم بدین جا آمده اند نمی رسید و شاید هم امروزه دنیا یک قطبی بود و مفکوره کمونیزم بر جهان حاکم می شد. و این جهاد مردم مسلمان ما بود که تقدیر دنیا را از رفتن بکام اژده های کمونیزم  نجات داد. اما دریغا که از عقب خنجر خورد و دوستان دوران جهاد آنرا روزی دشمنان بعد از پیروزی انقلاب اسلامی شدند و توطئه های ناجوانمردانه شان ملت ما را زمین گیر ساخت و سالهاست که مردم ما تاوان خوش باوری و اعتماد ناسنجش خود را که بر همسایه های مسلمان و دوستان بین المللی کرده بودند می پردازند.

حالا که بار دیگر زمینه مساعد شده تا طرفین اصلی و گرداننده گان صلح و جنگ در کشور ما نیازمند آمدن صلح و امنیت در این  ماتم کده شده اند قابل تقدیر است ولی انقدر که باید خواست اکثریت قاطع ملت ما را نادیده نگیرند و قربانیهای شانرا از نظر نیندازند.

در طرح صلح وارده از طرف نماینده وزارت خارجه امریکا زلمی خلیلزاد و نامه وزیر خارجه آمریکا به رئیس جمهور و رئيس شورای مصالحه یکی پیهم به عجله و تاکید رسیده ناشی از آن اســـت کــه لابی گرای های به طرفداری از گروه تروریستی طالبان در آن اثر گذار بوده و منافع ملی قربانی خواسته های افراطی آنگروه شده که این موضوع باعث نگرانی مردم، دولت و حتی کشورهای ذیدخل در قضیه گردیده که در نتیجه پیامد آن منفی و غیر قابل قبول خواهد شد.

بناءً توصيه ما به دست اندر کاران قضیه صلح و جنگ در کشور ما اینست که بیش از این افغانستان را از عینک دیگران بخصوص پاکستانی ها نبینند که نتیجه خوبی در قبال ندارد چون نیت آنها در قبال قضیه کشورما غرض آلود است. و خواهان صلح واقعی در این وطن نیستند بلکه در صدد بکرسی نشاندن خواسته های نامشروع خود اند تا گروی مزدور خود را مطلق العنان این سرزمین بخاطر دسترسی خود شان به منابع و منافع مادی و اقتصادی کشور ما است که انشاءالله  به آرزوهایشان نمی رسند چه زیبا گفته اند تا یک نفر افغان است زنده افغانستان است .