فساد، قتل ، بچه بازی: حکومت افغانستان ارزش جنگیدن را ندارد

فساد، قتل ، بچه بازی: حکومت افغانستان ارزش جنگیدن را ندارد 

گذشته از همه، نظام کابل از طالبان برتر نیست.

نویسنده: Richard Hanania 

ترجمه: میرعبدالرحیم عزیز

3/20/2021

حینیکه ادارۀ بایدن در مورد کارهائی که باید در افغانستان انجام شود بحث می کند، صحبت های زیادی در مورد اینکه چگونه ایالات متحده نباید حکومت را در آنجا تنها بگذارد صورت می گیرد. در همین حال، طالبان به تعهد خود مبنی بر حمله نکردن به عساکر امریکائی برای مدت یک سال پایبند بوده و قول داده بودند که در صورت عقب نشینی امریکا به تروریست ها اجازه ایجاد یک پایگاه در افغانستان را نخواهند داد.

با توجه به این واقعیت ها، طرفداران ادامه جنگ دریافته اند که موضوع امنیت ملی برای ادامۀ جنگ ضعیف تر از گذشته است و حال استدلال خود را بر مبنای خواست های اخلاقی متمرکز کرده اند.  چه اتفاقی برای حکومت افغانستان می افتد، اگر امریکا آنجا را ترک گوید؟

اما چنین استدلال ها ایجاب می کند که حکومت افغانستان از نظر اخلاقی نسبت به  طالبان برتر باشد و بتواند آینده بهتری را برای مردم خود فراهم کند. در حقیقت، شواهد کمی وجود دارد که نشان دهندۀ این واقعیت باشد.

با در نظر داشت همه، طالبان کمتر فاسد نسبت به افرادی اند که ایالات متحده از آنها دفاع می کند. چگونه می تواند این چنین باشد؟ مصارف جنگ افغانستان بیش از 2 تریلیون دلار برای ایالات متحده خرچ داشته است که شامل مصارف نظامی برای جنگ با طالبان، کمک به دولت کابل و پروژه های بازسازی می شود. مصارف طالبان برای این جنگ چیست؟ ارقام رسمی وجود ندارد، اما طبق یک گزارش، آنها در سال مالی که در مارچ 2020 به پایان رسید، 1.6 میلیارد دلار درآمد داشتند. طالبان می توانند در رویاروئی با  حوادث قاطع وغافلگیر کننده، ساحه بدست آورده را نگهدارند، زیرا از روحیه بهتر و سازماندهی موثر تری برخوردار هستند. این توسط مقامات حکومت افغانستان پذیرفته شده است. به گفتۀ توریالی ویسا، والی سابق ولایت  قندهار، هم شهریان به وی گفتند كه تحت حاكمیت طالبان “صرافی ها پول خود را فقط زیر یك ورق می پوشانیدند” حینیکه آنها به نماز می رفتند زیرا “مردم می دانستند كه قانون عملی خواهد شد.” علاوه بر این، “هنگامی که طالبان دستور دادند که کشت کوکنار را متوقف کنند، ملا عمر می توانست آن را با چشم کور خود اجراء کند.”  تحت اشغال ایالات متحده، تولید مواد مخدر از کنترل خارج شده است  که گاهی اوقات مشمول افغان ها در سطوح بالای دولت هم می گردد.

شایستگی طالبان در مقایسه با فساد حکومت تا حال یک موضوع تکراری گزارش جنگ است. راننده ای که بار کچالو را در شاهراه یک تحویل می دهد اخیراً گزارش داده است، در حالیکه نیاز داشت که صرف یک بار معادل 75 دلار به طالبان باج بپردازد، اما دولت با تأسیس  12 مرکز تفتیش مختلف در یک جاده و با تأمین امنیت کمترهرکدام 37 دلار خواستار بودند.

به گفته نیویورک تایمز، از آغاز تجاوز امریکا، “شورشیان از  فساد و سؤ استفاده حکومت افغانستان که توسط ایالات متحده اعمال شده بود، بهره برداری نموده  و خود را به عنوان داور عدالت و عنعنات افغانستان معرفی کردند – که این بخش قدرتمند تداوم تقاضای آنهاست که مورد پذیرش مردم روستای افغانستان قرار گرفته است.” در حالیکه غرب به درستی طالبان را به دلیل نقض حقوق بشر مورد انتقاد قرار می دهد، حکومت افغانستان نیز دست آلوده به خون دارد. واحدهای مخفی، اعدام های بدون تأخیر را  بر اساس زمینه های سست و بی بنیاد  از جمله علیه کودکان، انجام داده اند. و در حالیکه گمان می رود طالبان در عقب های  ترور مداوم علیه شخصیت های جامعه مدنی هستند، اخیراً گزارش های معتبری منتشر شده است که حکومت افغانستان به طور مخفیانه افرادی را که طرفدار آشتی و پایان جنگ هستند، می کشد.

عمل بچه بازی، یک رسم افغانی که در آن پسر جوانی برای مردان بزرگتر می رقصد و مورد سؤ استفاده جنسی قرار می گیرد، بار دیگر در جریان جنگ در افغانستان روی صحنه آمد. این طالبان بودند که در اصل این عمل را به دلیل مغایرت با قوانین شرع غیرقانونی اعلام کردند. در سال 2015، این امر ظاهراً در بین اردو و پلیس افغانستان یک عمل معمول بود و به عساکر امریکائی گفته شد که آن را نادیده بگیرند. حکومت افغانستان برای ممنوع کردن این رسم تا سال 2017 اقدامی نکرد. گزارش شده است که نفرت از این عمل، عامل اصلی به قدرت رسیدن ملاعمر بود که مردم محلی در جنوب کشور سخت مخالف عمل ضد بشری  جنگ سالاران بودند که به پسران جوان شان تجاوز می کردند. بنابران، مردم حمایت خود را از عدالت خشن اما موثر طالبان اعلام کردند.

طالبان نوع سختگیرانۀ  قانون شریعت را اجراء می کردند که اغلب برای زنان و اقلیت های مذهبی بی رحمانه بود. معهذا، از حمایت مردمی برخوردار شدند زیرا آنها در افغانستان امنیت و ایمنی خاصی را در اختیار مردم قرار داده  و به ظلم و ستم از جانب جنگ سالاران محلی پایان دادند که در بسیاری از موارد حالت بسیار بدتر داشت. این جنگ سالاران برای نقش های رهبری در رژیم جدید مورد حمایت واشنگتن در کابل مورد استفاده قرار گرفتند. در نبرد بین حکومت افغانستان و طالبان، هیچ یک از طرفین آنقدر فضیلت ندارد که خون امریکائی ها را در دفاع از آنها ریخت. حداقل طالبان مستعد هستند و از توانائی کافی برخوردار اند که متکی به خود باشند. در حالیکه قضیۀ امنیت ملی برای ماندن در افغانستان همیشه ضعیف بوده است، اما حالت اخلاقی طوری است که ماهیت واقعی دولت کابل را پنهان می کند. سقوط کابل به عنوان نوعی “بدترین حالت” در صورت عقب نشینی امریکا ارائه شده است، اما ممکن است برای بسیاری از افغان ها این امر به منزله راه نجات و رستگاری باشد.