د فکر لارې‎‎

ټکسي چلوونکي وویل: پوهېږې، چې د نړۍ تر ټولو ښه کار څه شی دی؟
ورته ومې ویل: نه، څه شی دی؟
ویې ویل: ټکسي چلوونه!
ورته ومې خندل.
ویې ویل:
رښتیا وایم… .
زیاته یې کړه:
هر کله چې دې خوښه وي، کوې یې او هر کله چې دې خوښه نه وي، نه یې کوې.
هر چېرته چې دې زړه وي، تللای او هر وخت چې دې زړه وي، یوې څنډې ته ودرېدلای او استراحت کولای شې.
نوي نوي خلک وینې، نوې نوې خبرې اورې او آن دنده کې راډیو چالانولای شې.
کولای شې د ورځې ویده شې او د شپې کار وکړې؛ له هر چا سره چې دې زړه غوښته، درسره سورولای یې شې او…
خپلواک یې، آرام یې او… .
چې فکر مې وکړ، سړي رښتیا ویل؛ ورته ومې ویل: ډېر درباندې خوشحاله شوم!
موټروان وویل:
که اوس وپوښتې، چې د نړۍ تر ټولو ناوړه کار څه شی دی؟
ورته ومې ویل:
څه شی دی؟
ویې ویل: ټکسي چلوونه!
زیاته یې کړه:
هره ورځ باید کار ته ولاړ شې؛ که دې دوې ورځې ونه کړ، لاس دې خالي دي.
له سهاره تر ماښامه؛
هله کلچ، بریک… .
د پښو درد، د زنګنو درد، د ملا درد… .
په دغه ګراني چې نو یو ټکر هم وکړې… .
هر مسیر چې مسافر درته وښوده، هغې خواته به ځې؛
چې هر ډول عجیب او غریب بنیادم وي، موټر کې دې سپرېږي؛
که خبرې وکړې، یو ډول وي؛ که یې نه کوې، بل ډول؛
که راډیو چالانه کړې، یو ډول او که یې چالانه نه کړې، بل ډول.
د کرایې په سر دعوه، د لارې په سر، د وړو پیسو په سر… .
په اوړي له ګرمۍ سوځې او په ژمي له یخه تک شین شې… .
چې هر څومره هڅه وکړې، بیا به هم یوه ورځ پاتې راځې که نه؟
موټروان ته مې وکتل، ویې خندل، ویې ویل:
د ژوند هر څه همداسې دي؛ کېدای شي یو څوک هم په ښه نظر ورته وګوري او هم په بد!