۱۷/۸/ ۲۰۱۷

۲۸ اسد، روز اعلام استقلال افغانستان

 توسط شاه امان الله غازی

28 اسد مطابق  18 اگست1919 ، روز اعلام استرداد استقلال کشورماست. وگرامی داشت از چنین روزی وجیبۀ ملی ماست وتجلیل نکردن آن از سوی رژیم های برسراقتدار افغانستان کمتر از خیانت ملی نیست.

در روند گراميداشت از استرداد استقلال کشور، نامى که با استقلال پيوند ناگسستنی دارد، نام شاه امان اﷲ غازى است. هيچ افغان با وقوف ، آزادى خواه و وطنپرستى پيدا نخواهد شد که از استقلال کشور ياد نمايد و همزمان با آن، به ياد غازيمرد نامدار اعليحضرت امان اﷲ خان ، رهبر وطندوست و سر بکف افغان که استقلال کشور را به ملت شریف ودلیر خود تقدیم کرد، نيفتد و ياد آن قهرمان واقعی ملت را در بدست آوردن  استقلال سیاسی کشورگرامى نشمارد.

مردم حق شناس افغانستان، بمناسبت بزرگداشت از سالروز استرداد استقلال کشور، نام اين شخصيت بزرگ ملى و فداکار را با تکريم و احترام عميق بر زبان مى آورند. مقام والاى اين قهرمان سياسى و رهبر وطنپرست افغان، را همین حالا پس از گذشت 98سال از روز اعلام استرداد استقلال میهن، ميتوان در رسانه های اجتماعی  ودر مقالات کوتاه وبلند هموطنان حق شناس وطرفدار تعالی وترقی وطن  به وضاحت دید ودرک کرد و به محبوبيت روز افزون او در ميان جوانان وقشرچیز فهم وآگاه ملت پى برد.

به این جملات زیبا وبرخاسته از اعماق احساس میهندوستانه واستقلال طلبانه خانم دکتور شکیبا جان بارکزی توجه کنید، که ضمن یک نوشته متینو شجاعانه در فیسبوک خود گذاشته است:

«افغانستان کشورآزاد ومستقل با تاریخ پرافتخاردر منطقه است.این شما هستید غلامان ولادی  فروخته شده[منظورملاصبور وامثالش است] که به آزادی باور ندارد. تجلیل باشکوه ویاد بود از کارنامه های با افتخارغازی امان الله خان نیزۀ تیزی است درچشمان دشمنان تاریخ، ترقی وپیشرفت درافغانستان.»(فیسبوک: 28Shakiba Barakzai)

بنابر نوشتۀ داکتر زمانی،مؤلف کتاب محققانه (بازنگری دورۀ امانی  وتوطئه های انگلیس) شاه غازی به مناسبت اعلام استقلال کامل سیاسی افغانستان روز 28 اسد1298 در تالار قصر زرنگار (واقع پارک زرنگارکابل) محفلی برگزار کرد. ودرهمان محفل بعد ازمحکوم کردن علی احمدخان رئیس هیات مذاکرات صلح راولپندی، سند استرداد استقلال كشور را توشیح نمود و از مردم خواست تا از ین روز به مثابۀ «جشن ملی» استقبال نمایند. بدینگونه ،28 اسد، روزى که افغانستان رسماً اختیار وحق ارتباط با جهان خارج را بدست آورده بود، به حیث روز رسمى استرداد استقلال افغانستان شناخته شد.

داکتر زمانی چندی پیش بمناسبت تجلیل از سالگرد استرداد استقلال کشور، متن بیانیۀ اعلیحضرت غازی امان الله خان را از آرشیف اسناد محرمانۀ هند برتانوى بدست آورده ودر پورتال افغان جرمن آنلاین نشر کرده است. این بیانیه یکی از مهمترین اسناد استرداد استقلال افغانستان است و جا دارد آنرا در اینجا بار دیگر ضبط و بازتاب دهیم:

بیانیۀ پادشاه افغانستان در مسجدجامع

به ارتباط با اعلام استقلال پادشاهى افغانستان

(روز چهارشنبه،۲۸ اسد ۱۲۹۸ شمسى)

اى ملت مصمم من!

شما شاید بخاطر داشته باشید که من در آغاز سلطنت خود تاج پادشاهى شما را بدلیل استقلال و آزادى خارجى وداخلى افغانستان بسر گذاشتم. حالا میخواهم بشما توضیح دهم که آزادى خارجى و داخلى، و تحت اسارت بودن چه معنى دارد.

یک کشور وقتى از نظر خارجى و داخلى آزاد گفته میشود که یکى از قدرت هاى بزرگ جهان دانسته شده، بتواند با هر حکومت دیگرى در زمینه هاى تجارتى و امور سیاسى توافقنامه و معاهده منعقد نماید، و بتواند با برادران هم مذهب و هم نژاد خود وحدت نموده و به آنها کمک کند، و تحت نفوذ هیچ حکومت دیگرى در جهان نباشد. لذا این استقلال کشور در همه امور و توانمندى اجراى هر چیزیست که برایش مفید باشد.

تحت اسارت بودن آنست که یک کشور یکى از قدرتهاى جهان دانسته نشده، نتواند با هر حکومت دیگرى در زمینه هاى تجارتى و امور سیاسى توافقنامه و معاهده منعقد نماید، و نتواند به برادران هم مذهب و هم نژاد خود کمک کند. نتواند با هیچ کشور دیگر جهان، به غیر از کشورى که تحت حمایتش قرار دارد، سروکارى داشته باشد. هرچند چنین کشورى ممکن است از بیرون به آنها دوست باشد، اما در واقعیت در تلاش ریشه کن کردن آن میباشد.

من شکر خداوند را بجا مى آورم که امروز به هدف خود رسیدم، و امروز حکومت هاى ترکیه، آلمان، برتانیه، روسیه، اتریش و بخارا استقلال کامل ما را به رسمیت شناخته اند، و من این همه مؤفقیت را به شما تبریک میگویم.

(تحسین و شادى حاضرین : زنده باد شاه)

و امروز نمایندگان دو حکومت، که عبارت از حکومت هاى برجستۀ انگلیس و اتحاد جماهیر شوروى باشند، درینجا حضور دارند.

اى ملت!

هیچ کسى این استقلال و آزادى را به شما اعطا نکرده است. این تنها از لطف خداوند، از برکت پیامبر بزرگ(ص) و شجاعت و مردانگى خود شماست. غیرت و احساس افتخار به شما جرئت داد تا بخاطر استقلال خود شمشیربدست گیرید. لذا شما به زور شمشیر هدف خود را حاصل نمودید. خدا ناخواسته افغانستان هیچ وقتى نخواسته ونخواهد خواست تحت حمایت کسى بوده و از آن فرمان ببرد.»!

« هر که آب از دم شمشير خورد نوشش باد ! »

درعین حال، به نمایندگى از ملتم از تمام قدرت هاى بزرگى که استقلال افغانستان را به رسمیت شناخته اند تشکرمیکنم. بعد ازین ما با کشورهاى روابط دوستانه خواهیم داشت که در امور تجارتى و سیاسى با ما کمک کنند. در واقع کشورهاى همسایه باید به دوستى ما فخر کنند، چون افغانستان یک کشور شجاع و نیرومند است. در وقت تصمیم تأمین استقلال من آنقدر راسخ بودم که در صورت ناکامى ازین بیشتر خواهان زنده ماندن نمي بودم.

 در قدم اول من زندگى ام را در مقابل دشمن براى حصول استقلال شما فدا میکردم. اگر ناکام

مي شدم، باز هم از تصمیم خود نگشته، خودم را مي کشتم، اما زندگى تحت حمایت کشور دیگرى را قبول نمي کردم. اگر شما مردم از من پشتیبانى نمي کردید، و با شجاعت کار خود را به پیش نمي بردید، من به مقصدم کامیاب نمي شدم و بیش ازین زندگى را بر خود حرام مي دانستم. لذا شما به من زندگى نوى را داده اید و من به شما برادران اطمینان مي دهم که من باز هم به خاطر شما زندگى خود را فدا خواهم کرد.

تا امروز دروازه هاى تعلیم بر روى شما بسته بود، زیرا هیچ مرد دانائى زندگى تحت حمایت دیگران را نمي پسندد. اگرچه عمر من کمتر از شماست، اما به شما یک مشورۀ پدرانه مي دهم که براى خدا باید براى آموزش علم تلاش کنید. شما باید اطفال خود را به مکتب بفرستید، شما باید از آنها جدا شده، آنان را براى آموزش تعلیم به کشورهاى خارجى بفرستید، تا با کسب علم شاید بتوانند قابلیت خدمت به کشور عزیز شما را پیدا نموده و نام شما را در تأریخ جهان زنده نگهدارند.

اى ملت! به خاطر وطن و به خاطر خدا در کسب علم تلاش کنید، زیرا تنها از طریق علم است که مي توان به کامیابى هاى دینى و دنیوى دست یافت.« یک شخص بى علم نمي تواند خدا را بشناسد. » 

قبلاً من از همین منبر بسیار مقدس استقلال افغانستان را اعلام نموده بودم و شکر خدا که امروز با نایل شدن به این هدف مثل یک قهرمان فرود مى آیم.(تحسین و شادى حاضرین : زنده باد شاه دلیر و شجاع ما ، و پاینده باد استقلال کشور. آمین) (داکتر زمانی، اسناد محرمانۀ آرشیف هند بریتانوى، قسمت چهارم مکاتبات مربوط به جنگ سوم افغان ها،)

(برگرفته از کتاب ، دفاع از ارزش های ملی، وظیفه عناصر ملی است)

پایان