بمناسبت  ۲۹ مین سال نشراتی دعوت میدیا بمدیریت محمد طارق بزګر / کاندید اکادمیسین سیستانی

محمد طارق بزگر، یکی از نخبه گان فرهنگی و اطلاعات جمعی در خارج از افغانستان است که قریب سی سال از بهترین ایام عمر خود را1988) -2017)، در راه  تنویر افکار و اذهان هموطنان خود با نشرمجله دعوت وسایت دعوت میدیا، صرف کرده است. ۳۰ سال کار مطبوعاتی و آگاهی رسانی بلا توقف وبدون مزد،  در توان هیچکدام از ما خوانندگان و همکاران قلمی آقای بزگر نیست.

آقای بزگر، چرا این همه وقت و انرژی و توان جسمی ومادی و معنوی خود را در این راه صرف کرده است؟ آیا علت این همه سعی وتلاش او بخاطر کسب مقام و جاه دولتی بوده است؟ نه خیر. من فکر میکنم که علتش همانا عشق بیکران بکشورش افغانستان و مردم و زبان و فرهنگش بوده و است. عشق و محبتی را که من در وجود این شخصیت خوش برخورد و مؤدب و صبور و بردبار نسبت به افغانستان درک کرده ام، کمتر از عشق و علاقه ای نیست که اعلیحضرت امان الله خان برای تعالی و ترقی کشور خود داشت.      

دانشمندان جامعه شناسی در مورد عوامل پدید آورندۀ شخصیت انسان میگویند : «شخصیت ساختهٔ وراثت و محیط زیست او است.» یعنی  انسان با خصوصیات ژنتیکی خاصی به دنیا می‌آید، و پس از آن سر و کارش با محیط اجتماعی اطراف او است. محیط اطراف، عبارت از خانواده، همسایگان یا اهل روستا، کودکستان و مکتب، و بالاخره جامعه است که نقش مهمی در شکل دهی شخصیت انسان دارد.

انسان از محیطی که در آن بزرگ شده است، خواهی نخواهی تاثیر می پذیرد، اگر از اطرافیان خود محبت دیده باشد، با دیگران با محبت رفتار میکند واگر خشونت دیده باشد، طبعاً خشن بار می آید وبا دیگران از درِ خشونت پیش خواهد آمد. اما ذکاوت و خلاقیت و ابتکار از وراثت انسان سرچشمه میگیرد. به همین جهت است که انسانهای یک جامعه، همه دارای عین قابلیت و استعداد و خلاقیت نیستند وهر کدام شان، دارای مختصات و ویژه گی های منحصر به خود اند که با همان ویژه گیها از یک دیگر متمایز میگردند.

تا زمانی که انسان، در عرصه زندگی و کار از خود مهارت و لیاقتی تبارز نداده باشد، نمیتوان در موردش، نظری مشخصی ارائه کرد. فقط در روند کار و در پراتیک زندگی است که ظرفیت انسان و توانائی هایش متبارز میگردد و دیگران را تحت تاثیر خود قرار میدهد  و حسن نظر یا سوء نظر اطرافیان را نسبت به خود برمی انگیزاند.

مثلاً: انسانها با تبارز قابلیت های خاصی درعرصه های سیاسی، نظامی، اجتماعی، فرهنگی، فلسفی، یا هنری از خود آثاری (چون: کتاب، مقاله، رساله، یا یک اثرهنری از قبیل: آهنگ های موسیقی، مجسمه یا تابلوی نقاشی) برجای میگذارند و بخاطر آفریده های خویش، در جامعه متبارز میگردند و صاحب نام و شهرتی میگردند. شناختن چنین آدمهایی کاری مشکل نیست و میتوان از روی آثار شان، به طرز تفکر و ایده ها و نیات و پیام شان  پی برد و آنان را برای نسل های جوان حال و آیندۀ جامعه معرفی نمود. جوانان نیزعلاقمند اند تا از کرکتر و کارنامه آدمهای موفق، برجسته و خلاق  تاسی بجویند و شخصیت خود را تکامل ببخشند. طبعاً این احساس آنها را بسوی تلاش برای طی کردن پله های ترقی و تعالی و کسب درجات علمی بالاتر و زندگی آبرومند و فارغ از کژی و نادرستی تشویق میکند.

آنهای که در ابراز لیاقت، خلاقیت، درایت، کسب علم و فضیلت، راستی ودرستی و وطندوستی از آزمون زمان موفقانه عبورکرده باشند، نخبه گانی استند که مایۀ افتخار و سرمشق دیگران میگردند و همواره الگوی راستی و درستی و انسان دوستی پنداشته می شوند. اما انسانهای که فاقد استعداد و ذکاوت وخلاقیت و لیاقت استند، معمولاً به ریا کاری وتملق و چاپلوسی و دروغ متوسل میشوند، و معلومدار افراد زبون، اپرچونست و ابن الوقتی اند که بخاطر حفظ یا کسب منافع شخصی، سر و گردن خم میکنند و برای جلب توجه ارباب قدرت حاضراند تن به هر پستی بدهند.

هریکی از ما در زندگی روزمره خود، با هردو گروه انسانهای خوب و آدمهای بد و پلید روبرو شده ایم. از آدمهای نیکوکار و نکونام، به نیکی یاد میکنیم و از انسانهای فاسد و استفاده جو و دروغگو  اظهار نفرت و انزجار میکنیم.

از بحث بدور نرویم، بحث بر سر محمد طارق بزگر، یکی از شخصیت های فرهنگی افغانستان مقیم کشور ناروی است. بزگر فرزند دره های سرسبز و کوهساران پوشیده از جنگلات طبیعی و درختان کاج و نشتر ولایت کنر است. کُـنر یکی از ولایات دور افتاده در شمال شرق سلسه کوه های هندوکش واقع شده و دارای مناظر طبیعی زیبا و دره های پرجاذبه ودلکش است. در این دره ها، رودهای سرمست و پرآب با آبشارهای زیبا و دل انگیزاز میان سنگلاخها جریان دارد که مایه حیات انسان و حیوان و نبات منطقه است.

جناب بزگر، دریک چنین فضای ازاد و خوش آب و هوا، در یک خانواده منور و تحصیل کرده و صاحب قلم پشتون با قابلیت و استعداد خلاقیت  و سرشار از حب وطن دوستی بدنیا آمد، و از عطوفت والدین و برادران و خواهران خود، محبت وصفا و صمیمیت دید و راستی و صداقت شنید و بتدریج بزرگ و بزرگتر شد تا به مکتب رفت و از معلم و استادش نیز درس آزادگی و صداقت و محبت به وطن را همانگونه که در خانواده شنیده بود، به تکرار شنید و آموخت. بزگر وقتی قدم بسن جوانی گذاشت و نزدیک بود صنف یازدهم لیسۀ نادریه کابل را تمام کند و بقیه پله های تحصیل را در وطنش طی کند، ولی متاسفانه  که تجاوز اتحاد شوروی برکشورش، او را از آغوش مادر وطن به دور ساخت. او درسال ۱۹۸۰ مثل هزاران تن دیگر راه مهاجرت در پیش گرفت  واز کابل به پیشاور رفت. در آنجا دروسش را ادامه داد و در رشته علوم سیاسی و اسلام از اسلامیه کالج و پوهنتون پشاور لیسانس گرفت و درحالی که 21 یا 22 سال عمر داشت، به کشور ناروی پناهنده شد.

بزگر، درسال ۱۹۸۸ در کشور ناروی بحیث یک مهاجر افغان از حمایت های اجتماعی و فرهنگی کشور ناوری برخوردار گردید، و در رشته کمپیوتر و میدیا و کمونیکیشن (مطبوعات و ارتباطات) به تحصیل خود پرداخت. بزګر در رشته ژورنالیزم دارای تحصیلات عالي  و تجربه زیات بوده و نیز در عرصه ژورنالیزم انترنتی نیز تحصیلات هالی از های سکول بودو  در شمال ناروې دارد و برای سالیان درازی  در تلویزیون دولتی ناروې NRK کار کرد و نیز  از طریق فاصله دور (انلاین) از انګلستان رشته ژورنالیزم را بیشتر تقویت کرده است. آقای بزگر در پهلوی درس و تحصیل خود در ناروی، در صدد برآمد تا به مردم افغانستان از یک طریق سالم خدمتی انجام دهد. چون علاوه برذوق و علاقه به مطبوعات ورسانه های جمعی، خود را با دانش وتیوری این رشته از علوم انسانی مجهز کرده بود، در دسمبرسال ۱۹۸۸دست به نشر یک مجله ماهانه بنام دعوت زد.  بزگرخود گفته است که کار نشراتی مجله دعوت را در اوج مشکلات، با امکانات اندکی از طریق نوشتن با دست خود آغاز کرد و پس از نشر مجله، خود را مجبور دید تا آن را برای هموطنان نزدیک خود ابتدا در کشورهای ناروی، سویدن و دنمارک توزیع نماید و مصارف پستی را هم از جیب خود بپردازد. بتدریح علاقمندان دعوت در کشورهای دیگر اروپائی و امریکایی بیشتر میشوند و او خود را مکلف می بیند تا دعوت را که حاوی اطلاعات و آگاهی ضروری سیاسی و اجتماعی و ادبی بود، به بیش از پنجاه وپنج کشور اروپائی و آسیائی و امریکائی برای افغانان برساند.

 با رواج انترنت و میدیای برقی، درنیمه دوم دهه ۹۰ قرن بیستم، آقای بزگر کار بروز رسانی سایت دعوت میدیا را به زبان های پشتو و دری و انگلیسی و نارویژی باصداقت وطن پرستانه به مردم افغانستان ارائه کرده است.

آقای بزگر بدون وابستگی به سازمان سیاسی خاصی، با دیدگاه فراخ هرگونه نظریات مخالف و موافق را مجال  نشر و امکان تبارز میدهد، به همین لحاظ او مورد احترام همه افغانان و بخصوص همکاران قلمی و مطبوعاتی خود قرار دارد و با خلق خوش و کرکتر عالی ای که از تربیت خانوادگی خود به ارث برده است، همه را گرویده شخصیت متین وبا وقار خود ساخته است.

اینک از خدمات فرهنگی او به حیث مدیرمسئول دعوت میدیا ۲۹ سال میگذرد. او دراین مدت بطور خستگی ناپذیری در راه بیداری و تنویر اذهان و شعور جوانان کشور، نقش روشنگرانه خود را منحیث یک افغان وطندوست و خدمتگزار افغانستان به نحو خیلی تحسین برانگیز انجام داده و میدهد.

این همه پشت کار و صرف وقت و انرژی، بدون تردید، ناشی ازعشق عمیق او نسبت به مردم کشور و آگاهی دادن به مردمی است که خودش از میان انها بیرون آمده است. از این جهت جناب بزگر صاحب دین بزرگی برگردن ما افغانها دارد. بنابرین من این خدمات معنوی وبا ارزش اقای بزگر را قابل تقدیر و ستایش میدانم و برای سرفرازی این شخصیت برازنده و یکی از فرهنگیان نخبه کشور عمر طولانی و توفیق مزید از خدا آرزو میکنم .