ماما بوټان دې رنګ کړم / ابو خالد

ماما بوټان دې رنګ کړم؟
هغه غږ چې دوه کاله وروسته هم زما په غوږونو کې څرخيږي

شليدلې څپلکې له سړو چاودېدلي لاسونه، بکسه په غاړه، له ډېره ډاره چې څوک مې ونه رټي هر چاته ماما کاکا ویل، په یؤ داسې رسټورانټ کې د رزق درک کوي چې شل پسونه وریته او کړاهي کیږي، وړوکې ورور یې څنګ کې رغړي، کله د خور په ټیکري کې سر ننباسي، کله شاته مخ پټ کړي د ماشوم خو په پخو هېڅ هم نه و، کومې ډلی ته چې ودريږي ماشوم یې د غوښو ډېري ته پام شي، خو زړۀ کې بیرته ځان ته صبر ورکوي بل لور ته مخ واړوي (زما په اند داسې ډاډ ځان ته ورکوي) چې ځه خیر ده چې مور مې غوښه ونه خوري زه یې هم باید ونه خورم، جالبه لا دا وه چې دغه وړه ګلالۍ بیا هم په سر پټولو دومره کلکه وه چې يؤ ويښته یې هم نه ښکارېدو، حال دا چې ددی فرښتې عمر ټول ۵ کاله شا او خوا و، وه خدایه ژړا راځي خو له شرمه ژاړم نه، اخر مې ورته غږ وکړ
لوری دا د شپی ناوخته وګوره او تۀ او دا وړوکې ماشوم دلته څه کوي؟؟
ماما زه چې دوه سوه روپۍ برابرې نه کړم کور ته نشم تلای
ما ویل ولی؟؟
ماما پلار مې ګوردې ختمې دي په کټ پروت دی، زه چې دوه سوه برابرې کړم پنځه ډوډۍ واخلم او لږ چای او بوره پاتی سل مې مور د پلار دوا ته وساتي .

پوره دوه کاله مخکې بهسودو پل