انعطاف در اصالت یا چرخش نابه‌هنگام!

شبی یکی از دوستانم روایتی جالبی را بیان داشت، “ولید” حکایت می کرد که در یکی از روز ها با یک تن از دوستانش در یکی از کوچه های متصل به باغ بالای کابل روان بود که در درازای کوچه با سه تن مسلح مواجع می‌شود، یکی از آن سه نفر صدای ماشه سلاح دست داشته اش را می‌کشد و دوست ولید با شنیدن آن که مطمین می شود با دزدان مسلح سر خورده است فرار می کند و چون کوچه تنگ است ولید مهلت فرار را از دست داده و جا به جا می ایستد. سه تفنگ دار پول و مبایل ولید را می گیرند و وی نیز برای نجات جانش پول و مبایل اش را تسلیم دزدان می‌کند و سه دزد مسلح به راه خودشان ادامه داده و حرکت می‌کنند، در این هنگام ولید با عذر خواهی از آنها صدا زده می گوید: بیست و پنج سال در شهر کابل زندگی کرده اما درین مدت به کسی آزاری نرسانیده است ازین رو توقع ندارد تا درین شهر کسی بر حق وی “ناجوانی” کند! ولید می گوید ارزش تلیفونش شاید بیش از پنج هزار نباشد اما برای خودش این مبایل ارزش بیش از پنج لک را دارد.

سه دزد مسلح که به حرف و حدیث های ولید گوش داده بودند ظاهرن قناعت کرده و تلیفون ولید را دوباره برایش می‌دهند و می‌خواهند به راه خود ادامه دهند و اما با صدای دوباره ولید ایستاده می‌شوند و ولید این بار سه دزد مسلح را مخاطب قرار داده می پرسد، آیا شایسته یک جوان است تا کرایه موترش را نداشته باشد؟ به ادامه می خواهد تا پول کرایه اش را نیز برایش بدهند.

سه دزد مسلح یکی به دیگری نگاه خیره انداخته و تمامی پول ولید را برایش دوباره مسترد می‌کنند.

در کوچه های کابل و در میان مردم عام بعضن آن که دست بالاتری دارد، انعطاف بیشتری از خود نشان می‌دهد. در سیاست اما برعکس این قضیه است؛ یک مقوله است که میگوید ‘آب زور از پایین به بالا میریزد’، در سیاست امروز بیشتر این مقوله صدق می کند و زورمندان دولتی اما باید ازین مقوله کنار رفته خویشتن‌داری کنند و از کوچه بازاری ها بیاموزند.

در بحث آخر میان خوشحال سادات و وکیلان پارلمان، جدایی ازین که در پی ملامت و یا سلامت طرفی باشیم به وضوح دیده می‌شود که شماری می‌خواهند از تمامی امکانات دست داشته شان برای ضربه زدن به رقیبش استفاده کند و شاید برای انحراف افکار عمومی این بحث ها مطرح شده و تمامی فضای مجازی را احتوا کرده است. اما مردم نمی‌خواهند دو نیرو از بدنه دولت در سر یکی دیگر شان بکوبند، این امر باعث خدشه دار شدن کل نظام می‌شود و کسی را از آن منفعتی بدست نخواهد آمد.

شرح قضیه ازیین قرار است که شب هنگام وکیلان پارلمان از سوی نیروهای امنیتی ایستاده میشوند و بنابر آنچه وکیلان ادعا دارند از سوی نیروهای امنیتی “تحقیر” شده اند.

تحقیر یک وکیل، به معنی تحقیر تمامی افرادیست که یک وکیل از آنها نمایندگی می کند و نیرو های مسلح کشور باید با تمامی افراد و شهروندان برخورد سالمی داشته باشد و اما آنچنانی که وزارت داخله به این پیوند اعلامیه نشر کرده حاکی از مواجه شدن وکیلان با قانون است.

اگر ایست بازرسی پولیس برای سفید کردن شیشه های سیاه وکیلان و یا تلاشی آنها را ایستاده کرده باشد و وکیلان در برابر قانون قدعلم کرده باشند این دیگر غیر قابل پذیرش است و باید هیأتی که درین قبال تشکیل شده است بدون جانبداری، سیاه را از سفید جدا کرده و اگر نیروهای مسلح باعث تحقیر وکیلان پارلمان شده به آن پرداخته شود و اگر وکیلان پارلمان در پی بهانه بوده اند باید در مقابل به آنها اقدام صورت گیرد، این بحث نباید سیاسی شود و سر در هوا قضیه بسته بماند، مردم در انتظار اند تا ببینند چی کسی ملامت/سلامت این رویداد است.

اگر وکیلان به قانون وقت نمیگذارد و در پی صلاحیت های بی حد و مرز هستند باید به مردم واضح بیان شود و اگر نیروهای امنیتی در مقابل وکیلان بی حرمتی کرده باشند واضح ساخته شود که از سوی کی ها برنامه ریزی شده بود و در پشت پرده چی می گذرد.

در اخیر می خواهم اضافه کنم که دو قوه از بدنه دولت نباید تیغ را در برابر یک دیگر شان تیز بکنند، اعتماد مردم نباید نسبت به خانه ملت و نیروهای امنیتی از بین برود، ازین رو از جناح های طرف می خواهم تا افکار عمومی را خدشه دار نکرده و لا اقل از دزدان پس کوچه های کابل یاد گرفته و در مقابل منطق تیغ بدر نیاورند.

صلابت ولسی جرگه و نیروهای مسلح به مراتب بلندتر ازین درگیری هاست، باید این دو قوه یکی دیگر خود را حمایت بکنند، با زد و بند های درونی جز کندن قبر کل نظام چیزی بدست نخواهد آمد.

سربازانی که در خط مقدم جنگ با دشمن می جنگند، با شنیدن این زد و بند ها چی روحیه ای در برابر دشمن برای جنگیدن خواهد داشت؟

مردم عرض شان را به کدام جرگه پیش کنند؟

تقابل دو قوه در درون یک دولت، ریشه نظام را می خشکاند و آنرا از بن و ریشه بی جا می کند. ازین رو هر دو جناح باید با خویشتن داری گام به پیش نهاده و بیش ازین افکار عمومی را در برابر یک دیگر شان قرار ندهند و در ضمن ارگان های عدلی و قضایی نباید دیگر منحیث قوه تماشاگر از دور به تماشا بنشیند و باید در چنین قضایای پا به پیش بگزارند و نگذارند بیش ازین روایت های طالبان را در برابر نظام مردم سالاری مستند سازند.

قیس ولی

نویسنده و پژوهشگر