نجیب مایل هروی پسر را سوختاند تا ایرانستانی شود

7/2/2020

هروی: فرزند ناخلف افغان و ایرانستانی کنونی

صفحۀ دری بی بی سی و العربیه به تاریخ 17 جون 2020 گزارش دادند که شهاب مایل هروی پسر نجیب مایل هروی به دلیل اینکه نطام فاشیستی ایران به پدرش تابعیت ایران را نمی دهد، خود را در مقابل نمایندگی وزارت خارجۀ ایران در مشهد آتش زد. نجیب مایل هروی فرزند ناخلف افغان،  49 سال است در ایران زندگی می کند و سگ درگاه نظام آخندی ایران شده است. باوجودیکه نجیب مایل هروی  خود را به نظام آخندی فروخته و آبرو شرف خود را به پای خوکان آخندی ریخته، اما نظام فاشیستی ایران کماکان او را تحقیر نموده  و بی عزت ساخته و تقاضایش را برای بدست آوردن تابعیت ایران صد ها بار  رد کرد.

جسم سوختۀ شهاب مایل هروی

“آقای شهاب مایل هروی در گفتگوی تلفنی با بی‌ بی‌ سی گفت که یک ماه قبل به دلیل “رفتار تحقیرآمیز دولت ایران با پدرش، عملی نشدن وعده‌ های دولت، ندادن شهروندی به پدرش پس از ۴۹ سال زندگی در ایران و ندادن مسکن مصوبۀ هیات وزیران خود را آتش زد. آقای هروی گفت که 25 روز در بیمارستان بستری بوده، یک هفته به صورت کامل بی‌هوش بوده و 58 درصد بدنش سوخته است”. شهاب  مایل هروی ادعا نمود  که مقامات دولت آخندی ایران  او را تهدید نمودند که با رسانه‌ ها حرف نزند  و او را متهم ساختند که  مناسبات ایران و افغانستان را تخریب می نماید.

بعد از این حادثه، دولت فاشیستی ایران موافقت کرد که به مزدور خود نجیب مایل هروی تابعیت ایران را اعطاء نماید که در واقعیت نجیب مایل هروی از خیرات سوختن پسرش از همین حالا نه ایرانی بلکه ایرانستانی شده است. سوال درینجاست که چرا دولت فاشیستی ایران حاضر نیست حتا به مزدورانش به آسانی تابعیت بدهد. تقریباً در همه کشور های جهان یک فرد مهاجر می تواند بعد از مدت اقامت سه تا پنج سال، تابعیت همان کشور را بدست آورد به شرط اینکه فرد متقاضی تابعیت، مرتکب کدام جرم نشده باشد.

روحانی و مزدورش نجیب مایل هروی

برای من بسیار سوال برانگیز است، باجودیکه نجیب مایل هروی 49 سال در ایران زندگی کرد و همه عزت و شرف خود و افتخارات افغانستان  را نثار دولت فاشیستی آخندی ایران نمود، چرا دولت آخندی حاضر نشد به این  دون همت تابعیت بدهد. شاید ملا های ایران به این عقیده بودند و هستند که “انسانی که به وطن اجدادی خود خیانت کند، چطور می تواند به ایران صادق باشد اگرچه که کاسه لیس دولت آخندی هم شود”.  اگر دولت فاشیستی آخندی ایران همین طرز دید را در رد تقاضای های نجیب مایل هروی غرض بدست آوردن تابعیت ایران داشته است، من به ملا های ایران حق میدهم.

نجیب مایل هروی در سال 1950 میلادی در ولایت هرات افغانستان متولد گردید. او از سال 1971 میلادی تا اکنون در ایران  به سر میبرد.  نجیب مایل هروی همسر ایرانی دارد و صاحب دو فرزند است. داشتن همسر ایرانی هم به حال او کمک نکرد که تا قبل از سوختن پسرش ایرانستانی شود. نجیب مایل هروی  در افغانستان درس خواند و نشو نما یافت و در انجمن تاریخ مدتی کار کرد. او همچنان در ایران در رشتۀ ادبیات فارسی ایرانی تحصیل نمود و آثاری از خود به جا گذاشته است. اما سرانجام مار آستین کشور آبائی خود شد و از افغان بودن خود انکار نمود و خود را افغانستانی نامید. به فضل عنایت الهی که حالا  افغانستانی هم نیست، بلکه بعد از قربانی دادن و سوختاندن پسرش، “ایرانستانی” شده است.

خبرگزاری آوا به تاریخ 13 سرطان 1399 می نویسد: “به گفته محمدابراهیم شریعتی، پژوهشگر و ناشر افغانستانی مقیم ایران، متاسفانه استاد نجیب مایل هروی، به خاطر بی‌مهری ‌های مسئولان و اطرافیان و همچنین شرایط دشوار مالی، این روزها در وضعیتی بسیار نامساعد به سر می‌ برد و روزهای خود را در یک بیمارستان روانی (بیمارستان روانی ابن‌سینا در مشهد)، به شب می‌رساند”. زهی سعادت!

این روش دولت آخندی ایران در مقابل یک انسان بی هویت مانند نجیب مایل هروی می تواند بد نام ترین و بی حیثیت ترین مثال برای سایر خائنان و میهن فروشان باشد.