چرا کشتار مردم عام در غزنی

 طالب ها از آوان ظهور شان الی اکنون که در میز گفتگوهای بین الافغانی در دوحه قطر نشسته اند در آستانه انجام خشونت و ویرانگری در افغانستان قرار داشته و دارند.

طالب ها حملاتی خشن و خشونت باری را انجام می دهند که حتی میتوان از آن به عنوان نسل کشی نام برد ،  آنها موتر ها را با مقادیر زیادی از باروت و مواد منفجره بارگذاری میکنند و سپس در یک مکان نظامی یا عمومی منفجر میکنند.

طالب ها می دانند که پایگاه های نظامی در مناطق مسکونی  قرار دارند که در اطراف آن خانه ها و دوکان ها وجود دارد و در هنگام حمله به مردم ملکی آسیب شدید میرساند، اما آنها هنوز هم حمله می کنند تا نمونه هایی از جنایات خود را بجا بگذارند .

سران طالبان در توافق با ایالات متحده وعده ای کاهش خشونت را داده بودند ، ثابت شد که آنها از قول و، وعده خود در مورد کاهش خشونت عقب نشینی کرده اند.

برعکس ، برخی رسانه ها دولت را متهم کرده اند که اراده ای به صلح ندارد و در روند صلح موانعی را ایجاد میکند، اما به نظر من که منحیث یک شهروند همیشه در عرصه واقعیت های اجتماعی ، سیاسی و نظامی کشور قلم زده ام به جرات می توانم بگویم که آنعده از رسانه ها الخصوص نیویورک تایمز نا انصافانه در مورد حکومت افغانستان قضاوت به خرج داده اند ، همه شاهد هستیم که  اولین آتش بس به پیشنهاد دولت افغانستان صورت گرفت ، آتش بس که مردم در آن به طور گسترده ای جشن گرفتند، پس از آن دولت افغانستان در كنفرانس كابل پیشنهاد کرد که گفتگوهای بدون قید و شرط آغاز شود ، كه طالبان آن را رد كردند،  بعد از آن حکومت افغانستان بیشتر از ۵هزار زندانی طالبان را آزاد کرد که از جمله ۶۵ تن از آنها زندانی ها محکوم  به اعدام بودند دولت افغانستان همه این کارها را به قصد صلح انجام داده است و بنا به درخواست مردم ، این تصمیمات به راحتی و خودسرانه اتخاذ نشده است.

دولت افغانستان و به ویژه رئیس جمهور غنی صلاحیت آزادی برخی زندانیان را نداشت و خواستار یک مشوره لویه جرگه برای مشاوره دادن به رئیس جمهور در مورد آزادی زندانیان و صلح و آتش بس بود، دولت افغانستان با خواسته های مردم موافقت کرد و زندانیان خطرناک را با حسن نیت آزاد کرد ، اما در مقابل آزادی زندانیان ، رهبران طالبان وعده کاهش خشونت ها را دادند، که متاسفانه بالعکس خشونت ها از سوی طالبان بیشتر و بیشتر گردید .

فرق طالبان بعد از رهایی زندانیان شان در این بوده که ،اکثرا مسئولیت انجام حملات بزرگ خود در بسیاری مواقعی بدوش نمی گیرند و از آن انکار می کنند تا تحت فشار ایالات متحده و جامعه جهانی قرار نگیرند.

حمله غزنی جنایتی بزرگ است که نه تنها مردم بلکه مکان های عمومی را نیز نابود کرده است. تا حال طراح اصلی این حمله که حمزه وزیرستانی  نام دارد همراه با هفت تن از افرادش از سوی نیروهای وزارت دفاع ملی افغانستان در غزنی کشته شده اند . رهبران سیاسی و نظامی طالبان باید بدانند که با جنایات و کشتار هرگز نمی توانند ملت مباز افغانستان را از پا دربیاورند ، بنا از فرصت پیش آمده گفتگوهای صلح دوحه در قطر استفاده کنند و از طریق مبارزات سیاسی وارد میدان شوند ، دست از غلامی آی اس آی بردارند و به آغوش ملت خویش برگردند ، وقت آن رسیده که سلاح بر زمین گذاشته، قلم را بردارند و از بجای ویرانی آبادی وطن را آغاز نمایند .