!صلح را با الفاظ کثیف بدنام نکنید

نکات عمدۀ سخنرانی احمد ولی مسعود در انستیتیوت مطالعات استراتیژیک پاکستان 1

– تا سیاست داخلی عادلانه نگردد، ما به صلح و ثبات نمی رسیم.

 سیاست داخلی وقتی عادلانه میگردد که در اداره و حاکمیت همه اتنیک ها و اقوام کشور سهیم باشند . این وقتی میسر است که اداره کشور غیر متمرکز و ارگانهای محلی قدرت دولتی کشور انتخابی گردند.

2- بدون داشتن یک سیاست متوازن خارجی ما به صلح نمیریسم. افغانستان در یک منطقهء استراتیژیک موقعیت دارد که هم منافع کشورهای همجوار و منطقه و هم منافع قدرتهای جهانی دراینجا گره خورده است. فقط یک سیاست متوازن خارجی میتواند اجماع بین المللی صلح را باعث گردد.

– ما به دوستی با پاکستان نیاز داریم. چون هم همسایه ایم و هم  مشترکات تاریخی، فرهنگی، دینی و منافع مشترک و استراتیژیک اقتصادی و امنیتی داریم.

– امریکا باید یک پالیسی خروج مسئولانه را در پیش گیرد؛ نه مثل روسها که با خروج غیرمسئولانه خود باعث تشدید جنگ شدند.

– مذاکرات دوحه باعث ختم جنگ نمیشود؛ چون این مذاکرات بازتاب دهندهء واقعییات افغانستان نیست. این مذاکرات نه بین نیروهای متفاوت بلکه میان دو گروه از یک قوم است. هم طالبان وهم اشرف غنی نمایندگان یک قوم اند.

– صلح باید بین دو حریف یا دو دشمن باید صورت گیرد( طالبان و ضد طالبان) نه میان دو دوست (طالبان و حکومت اشرف غنی)

نوت و تبصره مختصر : این آقای احمد ولی از شکمش خود کز میکند. در این روز های عمال دشمن، و دزدان پشتاره به پشت با زنهای دراز  چرندیات را پخش میگویند.

*-   جنگ در افغاننستان، جنگ اقوام و مذاهب نیست، جنگ در افغانستان در نتیجه رقابتهای های بین المللی و منقطوی بکمک اعمال داخلی در گرفته است. دشمنان بیرونی و عمال ایشان در افغانستان برای پیشبرد جنگ ویرانگری شان، اختلافات را در میان اقوام و مذاهب کشور برای تشدید آتش جنگ و غارت دامن زده اند، که هنوز هم تفالهای شورای نظار تحت احمد ولی آنرا بیشرمانه با چهره های حق بجانب ر محافل دشمنان  مردم افغانستان قلقله میکند.

مثال های مستند غارت به بهانه های اختلافات مذاهب و اقوام را  در طی 1992 تا 1995میلادی طی جنگها بر سر قدرت در بین گروپهای تنظیمی “جهادی” ساخت پاکستان و ایران را در نظر بگیرید. 

افراد شورای نظار  تحت اوامر احمد شاه مسعود و رهبر روحانی او برهان الدین ربانی هنگام چور و چپال اموال و  املاک بیت التمال دولت و اتباع کشور بخصوص اهل سک و هندو افغانستان  بنابر صبغۀ تعصبات مذهبی و اختلافات قومی غارت میکردند.

 احمد شاه مسعود و رهبر روحانی او برهان الدین ربانی برای تطبیق اهداف پاکستان و ایران در امر  تعمیل چور و چپال اموال بیت المال و مردم،  اولأ  ساختار اردو  و قوای مسلح افغانستان را منحل نمودند و بعد به جنگهای خونین  و غارت با گلبدین و اعمال حزب وحدت شروع کردند.

  این شهزاده میراث خوار غارتگری غارتگری شورای با وجود آنکه در نظام غارتگری شورای نظار احمد شاه مسعود در لندن سفیر بوده،  حتی تعریف دولت و نظام دولتی  را  هم نمیداند. سه رکن نظام دولتی متکی بر قانون اساسی اند که توسط افراد شایسته ملت صرف نظر از تعلقات قومی و مذهی شان تشکیل میگردد که برای عموم ملت خدمت کند نه یک بیک قوم.

 سیاست داخلی یک دولت در کشور یک گوسفند نیست که گوشت آنرا در بین تمام اقوام با تول و ترازو غارتگری شورای نظار  تقسیم نمود. مردم افغانستان در جریان جنگ تحمیلی دشمنان بیرونی و عمال داخلی شان مانند بقایای شورای نظار و ساختارهای تنظیمی “جهادی” متکی بر تیوری و عقاید راسیزم اتنیکی و مذهبی هیچوقت نمیتوانند انتخابات سالم را که ضامن صلح و ثبات در کشور  باشد انجام دهند.

مردم افغانستان این را میدانند و بچشم سر می بینند که در جریان جنگ تحمیلی دشمنان بیرونی و عمال داخلی شان مانند بقایای شورای نظار و ساختارهای تنظیمی “جهادی” متکی بر راسیزم اتنیکی و مذهبی که در ساختار  انارشیستی  این “دولت” فاسد  تجمع دارند، نمیتوانند  حتی یک ساعت هم نفس راحت بکشند چی رسد به انتخابات.  در افغانستان هرگاه دشمنان بیرونی و عمال داخلی شان مانند بقایای شورای نظار و ساختارهای تنظیمی “جهادی” جنگ های خونین بر سر قدرت نامشروع خویش را  توقف بدهند،  مردم افغانستان به مشوره غارتگران هیچ ضرورت نددارند، مردم افغانستان خود  بخوبی  میدانند که چگونه انتخابات سالم و آزاد را که منجر به صلح و ثبات در میهن شود انجام نمایند.

   فرد بشمول اشرف غنی و این “دولت” فاسد در صلح و جنگ در افغانستان نقش اساسی ندارد. اکنون مردم افغانستان در پروسه صلح دوحه دخیل نیستند.  نمایندگان “دولت” فاسد افغانستان و طالبان وسایل تعمیل جنگ هستند،   نمایندگان مذاکره کنندۀ  “دولت” فاسد افغانستان و طالبان که برای هر روز مردم بیدفاع کشور میکوشند، هیچگاهی نمیتوانند از  مردم افغانستان در پروسه صلح و ثبات در میخن نمایندگی کند. مردم  مظلوم  و بیدفاع افغانستان نمیتوانند از مذاکرات که  توسط قاتلین طرفهای جنگ تحمیلی دشمنان که خونهای بیگناهان از نوکهای ساطور دشمنان شان جریان دارد توقع صلح را داشته باشد.

احمد ولی جان اگر صلح میخواهید اولتر  شما اموال و دارایهای بیت التمال و مردم افغانستان را  که  شورای نظار غارت کرده اند مسترد نمائید.

  از میان آتش جنگ روئیدن گل لاله خیال شاعرانه است.