!تبارز عقده کشایی نویسندگان بسود ملت نیست

مبلغین متعدد هر چند تبلیغات خود را در قالب کلمات ذهنی وعقیدتی خویش پیرامون “کودتا ها”، “جهاد” وغیره حوادث در فغانستان میکیاژ می نمایند، مگر حقایق حوادث را نمی توانندعوض کنند.

درعمق بحرانات ویران کننده جاری درافغانستان عده از نویسندګان افغان درخارج از کشورسرگرم پخش داستانهای مطالب خواه درست ویا نادرست بدون ارتباط بوضع بحرانات و راه های حل بحرانات در داخل کشور ناشی از عقده کشایی راسیستی و اختلافات ایدیولوژیک هستند.

پخش نوشتها و تحلیلهای نادرست و نامرتبط ناشی عقده کشایی راسیستی و اختلافات ایدیولوژیک اذهان عمومی جامعه را از مسیر جلوگیری بحرانات مخرب درافغانستان منحرف می سازند. واقعیت امراینست که اثرات تبلیغاتی نوشته های این عده نویسندگان محترم بحیث وسایل کمک کننده، تشیدید بحرانات جنګ در کشوربوده، پراگندگی جامعه افغانی را بوجود آورده، چنین تبلیغات برای جلوگیری از اتحاد ملت، ادامه بحرانات جنگ و خونریزیرا در میهن شدت می بخشند.

نهضت ها و حوادث سیاسی جوامع بشری که از بطن انبوه توده ها اجتماعی درچوکات رفا و حفظ منافع ملی جوامع عرض وجود نکرده باشند، اثرات مثبت را باخود برای منافع عامه جامعه ندارد. سردسته های قیامها، و کودتاها ولو هرنامی را که بر نهضت، انقلاب، جهاد وغیره بگذارند، منفعت چنین حوادث برای طبقات جامعه نمیرسد. خونریزی درحوادث معیار خوشبختی یک جامعه نیست، بلکه خونریزی دربسیاری موارد انوع بدبختی اجتماعی،اقتصادی، سیاسی را باخود همرای دارد.

حوادث پنج دهه اخیر درافغانستان کشور را به قهقرای سوق داده است.

عده از نویسندگان و شعرای محترم افغان اکنون با مطالعه تاریخ گذشته، در دربار شاهان سرمگرم دریافت ناجیان “حقوق بشر”،  “نهضت مشروطیت”، “انقلاب”،  “جهاد”  وغیره هستند، مگر این محترمان متوجه حقایق و اسناد، وقوع چنین نهضتهای و حوادث در کشور نیستند.

بعد از جنگ دوم جهانی که شکست فاشیزم را با خود باهمرا داشت، رقابتهای بین المللی برای بدست اهداف شان اشکال جنگهای نبابتی را در پیش گرفتند. جنگهای نیابتی که در پنج دهه اخیر در افغانستان بوقوع پیوسته اند، کشور رابراساس اهداف دشمن به تباهی کشانیده است. نهضتها، انقلابات، کودتاها جهاد و غیره بدون حفظ منافع افغانستان بوده براساس پلانهای دشمنات برای تداوم جنگ و بربادی کشور ادامه دارد، در عملگرد ویرانی کشور و قتل افغانها در هردو طرف افتخار وجو ندارد.

اول- “نهضت مشروطیت”:

“نهضت مشروطیت” درافغانستان پدیده نو ظهوری دربار شاهان بود، “نهضت مشروطیت” بر پایه های اجتماعی نهضت توده ها درافغانستان نبوده است. اشاعیه اندیشه “مشروطیت” درهنگامیکه ازمحافل دربار در بیرون صرف با نخبگان نزدیک با دربار رخنه کرده بود، “نهضت مشروطیت” قبل رسیدن با توده های کشور، با نخبگان درباری توسط شاهان وقت قلع و قم گردیده است. فعالتهای “نهضت مشروطیت” در افغانستان با توده های میلیونی کشور ارتباط ندارد.

الف – تعریف و تخریت “نهضت” دوره امانی را که اکنون عده از نویسندگان افغان با خاندان یحیی خان و نامگذاری دشمنی محمد نادرخان با شاه امان الله خان پیوند داده اند، مغایر اسناد واقعی تاریخی کشور اند، چنین جعلیات بیشتر ساخته و بافته زرادخانهای دشمنان افغانستان است، که میخواهند افکار عامه را از حوادث جاری دشمنان در کشور منحرف سازند.

ب- “نهضت مشروطیت” درافغانستان با فعالیتهای سیدجمال الدین هیچگونه ارتباط نمیگیرد. درست که سیدجمال الدین درافغانستان تولد یافته بود، مگر فعالیتهای سیدجمال الدین بیشتر یک حرکت مذهبی ضد استعماری انگلیس بوده، که در خارج ازافغانستان شکل گرفته است.

دوم – کودتاه ها و تحولات پنجاه سال اخیر:

حوادث کودتاها پی در پی درافغانستان  بعد از سال ۱۹۷۳ میلادی الی اگست ۲۰۲۱ میلادی مجموعه توطیه های دشمنان داخلی و خارجی بکمک همسایه با افغانستان که با کشور ما دشمنی دارند، بیشتر در نتیجه رقابتهای بین المللی درجنگهای نیابتی عرض اندام کرده اند. حوادث که بعد از کودتای سال ۱۹۷۳ میلادی در کشور صورت گرفته است، در قدم نخست اتحاد ملی افغانها را ازهم پاشید است. کودتا ها در مجوع مسیر خود را در جهت ویرانی و خونریری درکشور ادامه است. تبلیغات و توصیف نامه های جانبدارانه نویسندگان از حوادث خونین گذشته هر چند  که در قالب کلمات احساسات عوامفریبانه  تحریک  کنند، بازهم بیشتر دراشکال عقده کشایی راسیستی و اختلافات ایدیولوژیک منعکس میگردد، فاقد ارزشهای اتحاد ملی برای نجات میهن از بحران جنگهای بیگانگان بوده است.

درعقب بسیاری حوادث سازمانیافته پنج دهه اخیر درافغانستان مستقیمأ دستان دشمنی پاکستان و ایران وحمایتگران بین المللی  آنان جنگ قرار داشتند، تاهنوز هم بیشرمانه قرار دارند. تعداد از نویسندگان افغان براساس عقده های راسیزم ایتنیکی و مذهبی و اختلافات ایدیولوژیک خویش حادثه ۲۴ حوت سال ۱۳۵۷ شمسی هرات را بگونه افتخار بر آن شاخ و برگ میدهند. مگر درعقب حوادث بلواگران ۲۴ حوت سال ۱۳۵۷ شمسی هرات ایرانیان مستقیمأ دست داشتند،. بلوکران رهبران حاکمیت وقت را نکشتند، بلکه در نتیجه آن حادثه خونین بازهم در هردوطرف افغانها بیگناه و مردم کشته شدند، عاملین رویداد حادثه ۲۴ حوت سال ۱۳۵۷ شمسی تا هنوزازحمایت ایرانیان برخور دارهستند.    

در طی بیست وهشت سال ظهور طالبان و کار مشترک آنها با تندروان ” مذهبی”  بشمول  تروریستان القاعده، اسناد انکارناپذیر کافی وجود دارد، که طالبان حقله کوچک بیخبر از واقعیتها بیرونی و اهداف دشمن نیستند، طالبان و “رهبران مخالف” طالبان بعد از سقوط اگست ۲۰۲۱ میلادی در تاجکستان، ترکیه، تهران و سایر کشورها جهان بسرمتواری شدند ، هر دوطرف جنگ افغان کشی در میان دشمنان افغانستان حامیان کمک کننده خارجی خود را دارند، طالبان و رهبران “مخالف” طالبان  برای منافع شخصی خود و باداران خارجی خویش اهداف ادامه جنگ، غارت و یرانی را در افغانستان ادامه میدهند. افغانها با مردمان جهان بخوبی این حقیقت را میداند که طالبان پروژه جنگی استخبارات بیگانه است. طالبان پدیده جدید نا آشنا برای مردم نیستند که با چنین قلم فرستایی طرز دید افکار راسیستی با حقایق در مورد جنایات خود  و استخبارات بیگانه را در افغانستان بپوشانند.

ما افغانها باید از تکبر و خودخواهی های بیجا بگذریم،  که کی حق دارد و یا کی حق اعترض را هم ندارد، افغانها منطق و دلایل همدیگر را با وسعت نظر بنگرند، تا بحیث فرزندان یک سرزمین مشترک متحدانه  کشور خود را از چنگال استخبارات بیگانه بکشیم. در نوشته هذا اصطلاح معجزه برای توجه آنانیکه ذکر شده است که حقایق تلخ ویرانی افغانستان را با طرز افکار راسیستی واختلافات ایدیولوژیک ماست مالی میکنند، افکار یک ملت مظلوم و بیدفاع را بیراهه میبرند.

 هیچ منطق سیاسی و نظامی تحول، سقود، و ۱۵ شکست اگست ۲۰۲۱ میلادی را قبول ندارد، که قوایمسلح تعلیم یافته سیصدوپنجاه هزاره نفری نظامی دولتی افغانستان بدون کمک وپلانهای پس پرده استخبارات خارجی  در کوتاه ترین مدت در برابر چند موترسایکل سوار با کلاشینکوفهای زنگ زده، ولایت پی ولایت، فرقهای اردو مرکب از قوای زمیتی، هوایی، کماندو، جزوتامهای پولیس بدون کوچکترین مقاومت یکدم سقوط کنند.