پنج دهه جنګ و بی ثباتی در افغانستان

پنج دهه جنګ و بی ثباتی در افغانستان، صلح در دام رقابتهای امریکا

تحریکات دشمنانه راسیزم ایتنیکی و راسیزم مذهبی درافغانستان بحیث مهم ترین وسایل بی ثباتی و ادامه جنگ بدست دشمنان خارجی کشور و مزدران داخلی شان قرار دارد.    

سیاست دوګانه ایالات متحده امریکا درقبال افغانستان زمینه ساز بحران ادامه جنګ و خونریزی درکشوراست. باوجود تماسهای دیپلوماتهای امریکایی و اتحادیه اروپا با گروهی طالبان، هنوزهم دربین طرفین در دوحه جریان دارد، امریکایها و متحدین ایشان برخلاف تعهدات واظهارات مکرر مقامات خویش ګفته بودند، که با مخالفین دولت درافغانستان هیچنوع کمک نمی کنند، مګر اکنون دیپلوماتهای امریکایی و اتحادیه اروپا آن تعهد خود را زیرپا کردند، سرګرم انسجام مخالفین طالبان برای دور جدید جنګ و انتقال سیاسی درافغانستان هستند. افغانستان کنونی بحیث لابراتوار امریکا و متحدین شده است.

سفرهای اخیر تام ویست نماینده خاص امریکا واقعأ در امور ادامه جنگ و خونریزی در افغانستان، در دیدارها با عبدالله عبدالله در دهلی، ملاقات با مفسدین شورای فراریان دولت گذشته درانقره ترکیه، متعاقبأ سفر به دوشنبه درتاجکستان، دیدار با “مقاومت” سردسته پنجشیر و بخش باقمانده مفسدین دولت گذشته در تاجکستان، خود ثبوت قطعی بدون چون وچرا مجموعه توطیه های امریکا ومتحدین آن علیه مردم بیدفاع افغانستان است.

مردم بیدفاع افغانستان با طالبان افراطی ومخالفین مفسد آنان هیچوقت قرارداد بقدرت رسانیدن را امضا نکرده اند، این امریکایهاست ومتحدین آن بکمک دشمنان افغانستان بودند، که در طی در سه دهه درکشورما، با طالبان ومخالفین آنان قراردادهای بقدرت رسیدن را امضا کردند، هرکدام آنانرا دوبار بقدرت رسانیدند، این دو ګروه بیشرم را مانند گردش دایره شیطان هم مقرر و هم برطرف میکنند. درطی پنج دهه گذشته توطیه های دشمنان داخلی و خارجی افغانستان علیه مردم  بیدفاع کشور نهایت وسیع است، فقط با چهار درس تلخ سه دهه اخیر درمورد بازیگران داخلی آن که تاهنوزهم بحیث مهره های اساسی جنگ بکمک امریکا درهردو طرف صحنه جنگ کشور در سنگر فعال هستند مختصر اشاره نمایم.

۱-  ورود تنظیمهای “جهادی”در ۲۸ اپریل ۱۹۹۲ میلادی

درسال  ۱۹۸۸ میلادی بعد از امضای قرارداد صلح ژنیو دربین پاکستان–افغانستان با تظمین امریکا و شوروی تحت سرپرستی سازمان ملل متحد، قوای نظامی شوروی طی سالهای ۱۹۸۹ و ۱۹۹۰ میلادی از افغانستان خارج شدند، بهانه ادامه جنګ امریکا و ګشورهای غربی، عربستان سعودی، پاکستان و ایران درافغانستان برطرف ګردیده بود.

مجاهدین و مسلمان واقعی افغانستان چون بزرگ مرد قومی شخصیت معظم وطندوست و واراسته الحاج محمد نعیم خان ایوبی با خروج قوای شوروی از کشور ادامه جنگ برادرکشی درافغانستان را حرام و مردود شمردند. درافغانستان زمینه کامل صلح وثبات پایدار با توقف جنگ درکشور عملأ میسر شده بود. مگر رهبران تنظیمهای “جهادی” وابسته با استخبارات یکجا با دشمنان افغانستان، حکومت مسلم لیگ نواز شریف پاکستان، خاندان امیر فیصل  عربستان سعودی، امام خمینی ایرانی مشترکأ با کشورهای غربی بشمول ایالات متحده امریکا طرح صلح سازمان ملل را درعمل ناکام ساختند. همه بازیگران حتی کشورهای غیراسلامی کمک کنندگان جنگ با تنظیمهای “جهادی” نیز پایهای خود را در یک موزه کردند صلح را درافغانستان نماندند، ما حکومت “اسلامی” “مجاهدین” را میخواهیم.

 حکومت عبوری بیطرف پلان صلح سازمان ملل متحد را قبول نکردند، علیه پلان صلح همانند سقوط حکومت اشرف غنی کودتا نمودند. درحالیکه قوایمسلح فاتح افغانستان که درجنگ جلاآباد اردو پاکستان را در میدان محاربه شجاعانه شکست داده بودند، ماه ها قبل برای تمام جزوتامها قوایمسلح کشور برای انتقال مسالمت امیز قدرت با حکومت جدید مصالحه ملی دستور اوربند قطعی داده شده بود. کوچکترین مقاومت دربرابر آمدن تنظیمهای “جهادی” مانند أمدن طالبان وجود نداشت. تنظیمهای “جهادی” در روز ۲۸ ماه اپریل ۱۹۹۲ میلادی با مجرد ورود در کابل، درحالیکه مردم مظلوم افغانستان منتظر مرحم گذاشتن بر زخم های جنگ بودند، رهبران تنظیمهای”جهادی” بدستور دشمنان میهن ما قوایمسلح مجهز جنگی کشور را لغو کردند. رهبران تنظیمهای”جهادی” در میدان خشک و خالی بر سر قدرت و چوکی چنان محشر جنگ، هرج ومرج را درافغانستان آغازکردند، مردم  بیدفاع کشور بی تنظیم و بی حزب را در کشور دچار جنگ خونین، دود وباروت کردند. مردم مظلوم میهن حتی فرصت دفن کردن شهدای خود را هم نمی یافتند، مردم مجبور بودند تا از ثمره “جهاد” رهبران تنظیمهای”جهادی” مرده ها را در داخل حویلهای خود دفن کنند.

دشمنان داخلی و بیرونی افغانستان اصطلاح “جهاد اسلامی” و کلمه “مجاهد”را بحیث بهانه ادامه جنگ علیه مردم بکار می بردند. صرف نظر ازچهره های اشخاص و جنگیها درمیدان جنگهای نیابتی درهمان وقت بازهم مانند اکنون با هدایت دشمنان مردم افغانستان، ترکیب قاعده آنان از تنظیمهای “جهادی” ساخت بیگانگان با اجنداهای متخاصم دو دسته مدعی قدرت سیاسی یگانه در کشور می شوند. رهبران تنظیمهای”جهادی”، برسر تصرف تخت و تاج خونینترین وحشترین جنگها را درکشور برپا نمودند، در نتیجه توطیها و جنگهای نیابتی دشمنان میهن هزاران هموطن بیگناه افغان را بیرحمانه کشتند، کشور زیبای افغانها را ویران نمودند، عمرانات کشور را با توده های خاکستر تبدیل کردند.

الف: در یکطرف جبهه جنگ نیابتی حزب “اسلامی” گلبدین حکمتیار بکمک پاکستان، عربستان سعودی و ایالات متحده امریکا قرار داشت.

ب: درطرف دیگر جبهه جنگ نیابتی مقابل تنظیم جمعیت “اسلامی” ، ملیشه گلمجم رشید دوستم با جنرالان مخالف حکومت داکتر نجیب الله، حزب “وحدت” پیروی خمینی، حلقه اسماعلیه دره کیان آغا خان انگلیس، بکمک روسیه، ایرن، ترکیه بازهم بازهم ایالات متحده امریکا در هردو طرف جنگ قرار داشتند.

ج: تداوم جنگهای نیابتی سالهای ۱۹۹۲-۱۹۹۴ میلادی در بین قوتهای جنگی حزب “اسلامی” گلبدین حکمتیار که بیشترین کمکهای پاکستان وعربستان سعودی را با خود داشتند، توسط جبهه جنگ نیابتی “اتحاد” شمال با اشتراک تنظیم جمعیت “اسلامی” ، برهیری برهان الدین ربانی و وهابیهای عبدالرب رسول سیاف، ملیشه گلمجم رشید دوستم با جنرالان مخالف حکومت داکتر نجیب الله، حزب “وحدت” پیروی خط امام خمینی ایران، حلقه اسماعلیه دره کیان آغا خان انگلیس، با کمکهای روسیه، ایرن، ترکیه و ایالات متحده امریکا را باخود داشتند گلبدین حکمتیار شکست خورد. با شکست گلبدین حکمتیار پاکستانیها و حمایتگران خارجی شان درسدد چاره دیگری شدند.

۲- درسال ۱۹۹۴ میلادی پاکستان، عربستان سعودی، امریکا و انگلیسها بعداز شکست قوتهای حزب “اسلامی” گلبدین حکمتیار طرح نقشه جدیدی را از میان افراد تنظیم مولوی محمد نبی محمدی و تنظیم مولوی یونس خالص که هردو حلقه افرطی روابط تنگاتنگ با استخبارات نظامی پاکستان و عربستان داشتند، گروهی افراطی طالبان را ایجاد نمودند.     حکومت بنظیر بوتو بعد از آموزش تعلیمات جنگهای “خدا” شاگردان مدارس پاکستانی که بمنظور ادامه جنگ در افغانستان تربیه شده بودند، نخستین گروپ   گروهی طالبان را درسال ۱۹۹۵ میلادی با معیت نصرالله بابر وزیر داخله پاکستان وارد ولایت قندهار افغانستان ساختند. استخبارات نظامی پاکستان، عربستان و امریکا برای دور کردن درد سر خویش اعراب بی سرنوشت بشمول اسامه بن الدن که درجنگ با شورویها در پهلوی تنظیمهای “جهادی” استخدام نموده بودند با طالبان یکجا کردند.امریکائیها درایجاد گروهی طالبان بکمک پاکستان و عربستان سعودی نقش برجسته داشته،  درماه سپتمبر ۱۹۹۶ میلادی حکومت مخالفین طالبان را برطرف نمود، درعوض طالبان را بکمک مستقیم پاکستان بقدرت رسانیدند.

۳- امریکائیها و ناتو با حملات قوای نظامی در دستمبر ۲۰۰۱ میلادی حکومت طالبان را سرنگون ساخت، درعوض در کنفرانس بن المان فدرال مخالفین طالبان را بقدرت رسانید. بیست سال تمام با حضور نظامی ومالی خویش فاسدترین دولت در جهان را حمایت کرد.

۴-  امریکائیها درغیاب “دولت” افغانستان که خود آن دولت را ابجاد کرده پودند، بیست تمام سال با بیلیونها مصرف دالر آنرا حمایت مالی ونظامی می نمودند، درسال ۲۰۱۸ میلادی با وساطت پاکستان و اعراب مذاکرات مستقیم خود را در دوحه با طالبان آغاز در اخرین روز ماه فبروری سال ۲۰۲۰ میلادی توافقنامه با طالبان امضا کردند. در جریان خروج قوای نظامی امریکا-ناتو از افغانستان دولت،  قوتهای مسلح پوشالی را که ساخته بودند قبل اتمام خروج ایشان بدون کوچکترین مقاومت از هم پاشید.

بدتری درس که در روز سیاه پانزدهم ماه اگست ۲۰۲۱ میلادی درعمق مورال معنوی سقوط نظام دولتی افغانستان با داشتن قوایمسلح سیصدوپنجاهزار نفری در برابر چند صد طالب موترسیکل سوار با کلاشینکوف های زنگزده بوقوع پیوسته، گرچه سقوط حتمی چنین نظام بدون خونریزی صورت گرفته است، مگر چنین سقوط بحیث لکه ننگ درپشانی اردو کشور که درطول تاریخ پرافتخار میهن ما بحیث مدافع تمامیت ارضی و نوامیس ملی در کشور بودند، برای یونیفورم پوشان نظامی افغانستان شرم تاریخ باقی مانده است.    

مردم بیدفاع افغانستان میدانند که هیچگاهی صلح و ثبات درافغانستان توسط دشمنان صلح، غاراتگران و افراطیون “مذهبی” بدست نمی آید. دور جدید کارزار تداوم جنگ و خونریزی درطی سه دهه اخیر دشمنان معلوم الحال درافغانستان ابر قدرتها بصورت اخص ایالات متحده امریکا بحیث معمار تداوم جنگ با متحدین خویش برای بدست آوردن اهداف شوم شان بکمک همین حلقات مفسد بنام “دین” و “مذهب”، چپاوگران اموال بیت التمال و داریهای مردم افغانستان آغاز کردند. دشمنان افغانستان با وجود آنکه  افغانستان را کاملأ ویرانی کردند ، میلیونها افغان را کشتند، حقوق بشر خاصتأ حقوق زنان را هر بیشتر پایمال نمودند، رد حقوق قانونی  اتباع، سرانجام هزاران جنایت مختلف را بکمک دشمنان بهمکاری مستقیم امریکائیان را در افغانستان که جنګ تاحال هم در کشور ادامه میدهند.

صلح وثبات نیاز مبرم مردم و قرنیان واقعی جنگ درافغانستان است. بدون شک حقایق ادامه جنگ در افغانستان کاملأ روشن است. صلح وثبات درافغانستان نیاز طالبان نیست، همچنان صلح وثبات درافغانستان نیاز صف آرایی “مقاومت”مفسدین که توسط استخبارات بیگانه، در اسلام آباد، دهلی، انقره، دوشنبه، تهران، ریاض، دوحه، لندن، پاریس، واشنگتن برای هیاهوی”مقاومت” در مغاره های کوه های دره پنجشیر و در دره اندراب، تخار و کوه های بدخشان در سرحد با تاجکستان سازماندهی گردیده اند نمی باشند.