۴/د لنډیو پر ټـټـر باندې د کډوالۍ انځور

لنډۍ، د ثبتولو ستونزه

دوه‌سوه‌‌درویشتمه برخه

پر تورو غرو راشه وطن ته

دا نورې لارې پنجابي نیولې دینه

 

په بل وطن مې پېرزو نه یې

خدای دې د کور په څنگ کې درکړي دولتونه

 

د ایران هرځای ته چې لاړ شې

یا به دې سوځي، یا اوبو ته غورځوینه

 

څنگه ویده شوې بېغمباشه

د برید پرکرښه دې پراته دي خویندې ورونه

د دې برخې له‌پاره مې دا لنډۍ راټولې کړې دي:

جیب یې خالي اسناد یې نه شته

پاکستانی پولیس یې هرخوا کشوینه

 

زما په زړه تڼاکې وشوې

له خپل محل مې د کډوال په نوم شړینه

 

پنجاب چې هرڅه وايي، زړه یې

د دوی خولگۍ به تورې خاورې بندوینه

 

د بل میدان گټل څه کړمه

د سیاست مېچ مې چې بایلود، ماته شومه

 

د بل چا مات گټل به څه کړو

اوس خو مات موږ یو چې له مُلک نه مو شړینه

 

خدای به مو خپل وطن ته بوزي

زموږه کډې پر باډر ولاړې دینه

 

پنجاب ایران دواړه یهود دي

د ظلم اور یې را کباب کړل زموږ زړونه

 

گاونډیان نه دي، کافران دي

نه دې زارۍ مني، نه عذر قرانونه

 

ټگي دې وکړه گاونډیه !
ستا دې ټگي وي زموږ دې صبر پر خدای وینه

 

پردی وطن، پردۍ کوڅې دي
د بیلتون شپې دي، په سلگو یې تېرومه

 

د ایران هرځای ته چې لاړ شې

یا به دې سوځي، یا اوبو ته غورځوینه

 

کډې دې يـــوسـي خفه نه يم

په شا دې نه ګوري چې زړه مې پسې چوينه

 

په بل وطن مې پېرزو نه یې

خدای دې د کور په څنگ کې درکړي دولتونه

 

پر تورو غرو راشه وطن ته

دا نورې لارې پنجابي نیولې دینه

 

ژوند دې په خپل وطن کې خوږ شه

پېرزو مې نشي په تا دومره کړاوونه

 

وطنه زیری مې درباندې

چې مسافر بجیان دې غېـږې ته راځینه

 

څنگه ویده شوې بېغمباشه

د برید پرکرښه دې پراته دي خویندې ورونه

 

د مهاجر راتلل خوښي ده

ستونزې به وي، خو خلاص به شو له کړاوونه

 

د پنجابي قاضي تصمیم دی

بس د کډوال په نوم دې هم له مُلک شړینه

 

شکایت چا ته وکړو خدایه

د پاکستان ملیشې لار کې لوټ کوینه