سرگئی لاوروف از تاریخ نیاموخته است

۲۱/۰۱/۲۰۲۳                                                                                  

سرگئی لاوروف از تاریخ

نیاموخته است

سرگئی لاوروف یکی از دیپلومات های کهنه پیخ بازمانده از امپراتوری شوروی و فعلن وزیر خارجه روسیه، در بیان تازه خود در رابطه به افغانستان گفته است که شرط  به رسمیت شناختن حاکمیت طالبان جا دادن اقوام در ترکیب حکومت است.

درین رابطه به چند نکته مکث کوتایی میکنیم.

–  سرگئی لاوروف  با صدور حکم چگونگی تشکیل حکومت در افغانستان از موضع یک حکمران خارجی مداخله گر به موضوع افغانستان نگاه کرده است نه یک دیپلومات. وی از تاریخ تجاوز به افغانستان درس نیاموخته است.

– بیانات سرگئی لاوروف در تناقض با موضعگیری نماینده روسیه در سازمان ملل متحد قرار دارد. نماینده روسیه در سازمان ملل متحد در توجیه دادن رای ممتنع به قطعه نامه ۲۷۲۱ شورای امنیت  گفت :  

« مجبور کردن به رقص به آهنگ دیگران نتایج مثبتی نداشته است و تاریخ افغانستان پر از مثال‌های غم‌انگیز از چنین تلاش‌هایی است » . ( سایت دری بی بی سی – ۲۹ دسامبر  ۲۰۲۳  )  .

– از قراین چنان معلوم میشود که روسیه در فضای رقابت میان شرق و غرب در تلاش جا به جایی دست پرورده های نو ( بیرون از موره های سوخته حزب دیموکراتیک خلق ) در تقسیمات احتمالی کرسی های حکومت آینده افغانستان است.

ـ سرگئی لاوروف مانند دیپلومات های غربی فشار بر طالبان را به این نکته متمرکز کرده است، که پایگاه قومی حکومت سرپرست گسترده شود. این در حالیکه  طالبان در راس و هرم قدرت در حد استحقاق اقوام اقلیت ها را جاه داده اند. نزاع افغانها با طالبان بر سر به حاشیه کشانیدن مکتبیان است که در پست های کلیدی جاه ندارند.

توجه سرگئی لاوروف را به این نکته جلب میکنیم که اگر فشار بر طالبان در رابطه به تدوین قانون اساسی معطوف شود معضله مشارکت در حکومت  با سهمگیری « همشهریان » راه حل دریافت میکند. با انفاذ قانون اساسی استفاده افزاری از اقوام توسط کشور های معروض به غرض و مرض منتفی میگردد.

تجربه نشان داده است که تقسیم حکومت به اقوام افغانستان را مانند گذشته بی ثبات و درگیر منازعات پایان ناپذیر قومی میسازد.

افغانستان نیم قرن جنگ و انارشی را از سر گذرانیده است و دارای زمینه های سودمند پیاده کردن ضابطه های دیموکراسی نیست. جمع و جور کردن افغانستان  جز با دستان پُرتوان فاتحین جنگ بر ضد اشغال خارجی و مزدوران داخلی میسر نیست. منتها باید به این فاتحین تنگ نظر فهماند که اسلام با تعلیم دختران و کار زنان در تقابل قرار ندارد و حکومتداری بیرون از چوکات قانون اساسی با  معیار های زندگی معاصر و متمدن  سازگار نیست.  « پایان »