لنډۍ، د ثبتولو ستونزه/ ۲۷۳مه برخه

گلاب، گلاب ځوانان دې لاړل

وطنه چا درته ښېراوې کړې‌دینه

 

کور دې له‌غمه خالي مه‌شه

پرماراغلې ورځې ستا له‌لاسه دینه

 

چې زړه مې يو وار درنه تور شو

که بيا قبله هم شې، مخ نه دراړومه

د لنډیو د دې برخې په‌پاره دا لنډۍ راټولې شوې دي:

ته به مې کله، کله یاد کړې
زه دې په زړه پورې گنډلۍ گرځومه

 

دا سوی، سوی نارې ناورې
د سمندر څپې مې ښکته پورته وړینه

 

گلاب، گلاب ځوانان دې لاړل

وطنه چا درته ښېراوې کړې‌دینه

 

پرما دې وي، پرتا دې نه وي

سختې‌گرمۍ، د ژمي یخ، ساړه بادونه

 

چې درنه لاړم رابه نه شم

که د بنگال په کوډگـر وکړې تاویذونه

 

د سرې ډولۍ په ارمان مړه شې
نصیب دې مه شه په نکریزو سره لاسونه

 

یوه دې وه، بله دې وکړه
د وروستنۍ ډولۍ دې وخیژه میخونه

 

کور دې له‌غمه خالي مه‌شه

پرماراغلې ورځې ستا له‌لاسه دینه

 

کابل په واورو باندې پټ شو

یخه هوا یې پېښور پورې راځینه

 

د کال څلور فصلونه تېر شول
نصيب مې نه شول ستا د سترگو ديدنونه

 

له مجبورۍ مي درته شا کړه

نه بې وفا يم نه په زړه کافره يمه

 

کډې مې توروغرو ته بار کړې

چې د نفرت اورونه مړه شي رابه‌شمه

 

کډې مې توروغرو ته بار کړې

چې د نفرت اورونه مړه شي، رابه شمه

 

خدای به مې ورک لالی پیداکړي
بیا به همزولو منځ کې خواره نه کېنمه

 

رباب زما په درد پوهيـږي

هره نغمه کې ورک جانان رايادوينه

 

چې زړه مې يو وار درنه تور شو

که بيا قبله هم شې، مخ نه دراړومه

 

یوځلې بیا پردې لار راشئ

د پخوانو پلونو مو نه‌شته نښانونه

 

لالیه ستا د سفر غږ شو
زه په وړه ماڼۍ کې گرده تاویدمه

 

هر مازدیگر چې سترگه لویـږي

د تنارۀ پاستي ویشه، کۀ خاورې ومه

 

لاسونه کلک رانه چاپېر کړه

په هدیرو کې خلک بېل، بېل خښوینه