چې کرښه مالومه وي، / نجیب ننګیال

چې کرښه مالومه وي
ما ته بيا بيا په دې اړه مسجونه او کمنټونه مه کوئ، چې نجيب ته “شهيد” وايم او خواخوږی يې يم.

زه پرديپاله خودکش بېګانه پرست نه يم. هيڅوک حق نلري، زما د وطن سپی لا په کاڼو وولي. ولسمشر خو يې لرې خبره ده. نجيب “افغان” و او د افغانستان “ولسمشر” پاتې شوی و. ښه و، که بد- حساب کتاب به ور سره افغانانو کوه او له يوې قانوني لارې ترې پوښتنې کېدای شوې. ان محاکمه کېدای شوای. د تور پنجاب غلامانو هيڅ حق نه درلود چې په توره شپه يې د ملګرو ملتونو له دفتره وباسي او په خورا بې رحمۍ يې ووژني. کالي يې ور څيرې کړي او زما د وطن “ولسمشر” نيمه لوڅ بدن په دار را ځړېدلی وي. په دومره ناځوانۍ يواځې نهايي ټيټ، پست خصلته، مزدور او غلام انسان څوک وژلی شي. دا خبرې او دا تاريخي پيغور يواځې هغوی حس کولی شي چې په تن کې د يوې افغانې مور وينه جريان کوي او لږ تر لږه د بابا د غيرت يو جين يې په وجود کې موجود وي.
دا خبرې هغوی نشي حس کولی چې د دوی د ګوند تر ټولو سر کرده مشر يې پنجابيانو د ښځو له منځه را وويست او د پنځه زره ډالرو په بدل کې يې په امريکايانو وپلوره. هغه وخت د کارخانو، خيبر بازار او فردوس د پوډريانو رېټ هم پنځه زره امريکايي ډالره و.
دا خبرې هغوی نشي حس کولی چې د دوی په رسميت پېژندلی سفير يې لوڅ لپړ په هوايي ميدان امريکايي يهودو ته وسپاره، خو دوی هيڅ ټکان ونه خوړ.
دا خبرې هغوی نشي حس کولی چې د امارت له نسکورېدو وروسته يې د حقانيې دارلعلوم په ليليو ور منډه کړه. هلته د مولانا سميع الحق ورور مولانا انوار الحق او د هغه شېر خواره زوی حامد الحق به د مور، ماينې او خور ښکنځلې ورته کولې. چې وځئ، مونږ په امريکا مه بمباروئ.
دا خبرې هغوی هم نشي حس کولی چې اميرالمومنين يې په زهرو ور مړ کړ. ګور و کفن يې مالوم نشو. دوهم مشر يې تر ننه له سختو شکنجو لاندې په زندان کې ژوند کوي.
مونږ ته د انسانيت، عدالت او عاطفې کيسې دې هغوی نه کوي، چې زرداد يې اتل وي او حبيب الله کلکاني يې شهيد. يوه لوفر ته خادم دين رسول الله وايي.