د وطن د ساتونکو ورځ / اباسین بریال

وخت به راشي وطن به ګل ګلزار وي، اخلاقي نظام به دومره پیاوړی شوی وي، چې په ښار کې د وسله په لاس پولیسو لیدل یوه حیرانونکې استثنا وي. ضد مرمۍ موټرو به نه ګرځي، وزیر به سوپر مارکېټ ته یوازې له کوچنۍ لورکۍ سره راوځي او د ماښام لپاره به سودا په کڅوړه کې ټوله کړي، نه به د ضد مرمۍ موټرو کتارونه ورپسې وي نه به د رینجرو په ډالو کې ماشه په لاس د درځن امنیتیانو بدرګه. زاړه جنګسالاران به یا په حق رسېدلي وي، یا به لکه د بنګلدیش شیخ فاني جنګي جنایت کاران د اعدامونو انتظار باسي. د جنګسالارانو زامن به د اشرافیت اکټونه نه کوي، تعلیمونه به یې کړي وي، ذهنونه به یې صفا شوي وي، د ټولنې د نورو وګړو په څیر به یې د برترۍ هوس په ځانونو کې وژلی وي، یا به میرزايي کوي، یا به چېرته سړکونه روغتونونه رغوي.
د ترهګرۍ، طالب، جنګسالار، او ټوپکمار ډرامه به پای ته رسېدلې وي. سربازان به له ښارونو ډېر لرې، د خلکو له سترګو الونیا د دنګو دیوالونو تر شاه په خپلو بارکونو او قاغوشونو کې آرام خوب او آرام ژوند کوي، ورزش، تمرین او مارش ته به کله کله راوځي. په ټلویزیونونو به د ځانمرګو بریدونو په ترڅ کې د نړېدلو جوماتونو او مارکېټونو عکسونه نه ښکاري. خلک به هیڅ اړتیا نلري، چې پوه شي، څومره پوځ لرو ا ود څه لپاره یې ساتو.
چارچاپېره هېوادنۍ پولې به پرانستې وي، امنیتي موظفین به په احترامانه اندازه له افغانستانه د وتونکي او افغانستان ته د ننوتونکي مسافر پېژند پاڼې ګوري او په ډېر ادب به یې رخصتوي.
دې وخت کې به د تاریخ استاد د ښوونځي یوه ټولګي ته ننوځي، کفتان به ولاړسی ووايي، په څوکیو ناست هلکان به استاد ته له تعظیم وروسته په خپلو څوکیو کېني کتابونه په پرانیزي، استاد به ددویم فصل تدریس په بسم الله شروع کړي.
د کتاب دا پاڼه به په دې ټکو پیل شي:
دا اوس چې تاسو په کوم جنتي شانته هېواد کې ژوند کوی، دا د هغو ملي قهرمانو سربازانو د مبارزې برکت دی، چې د یوویشتمې پېړۍ په دوه نیمو لسیزو کې یې د وطن ساتنې تاریخي جګړه وګټله، د ترهګرۍ په نوم یوه شومه پدیده یې محوه کړه، وطن یې د اور له مینځه راوایست. دا د افغانستان په ټول تاریخ کې بې سارې جګړه، بې سارې مبارزه او بې ساری بری و. تاسو هر فرد دهغې زمانې د هر سرباز د قربانیو پوروړي یاست…….
تاسو یاست چې موږ یوو