افغانستان زخم ناسور امریکا !/ قاسم باز

   ۲۰۱۹/۱/۱   


انسانها کامل نیستند، هر انسان چی بافهم و چی کم معلومات اشتباه میکند، سیاستمداران نیز مستثنا از این امر شده نمی تواند. انهایکه مدعی اند اشتباه نمی کند در اصل خود انها مرتکب اشتباه میشوند .
تراژیدی چهار دهه کشور عزیز ما این را بما به اثبات رسانید که متفکرین و پالیسی میکران کشورهای بزرګ جهان مانند امریکا و روس. و همچنان سیاستمدران کشورهای عقب مانده نیز مرتکب اشباهات ګردیدند. که نمی خواهم بالای این موضوعات زیاد بپیچم، این که حکومت دیموکراتیک خلق و مجاهدین چی کردند و یا اینکه حکومت طالب و ملا و بعد از ان حکومت دیموکراسی وارده  در افغانستان چی ګل را به اب داد بتمام وطنداران ما مانند افتاب روشن است. که حاجت به بیان ندارد.
بعد از حادثه یازدهم سپتمبر سال ۲۰۰۱ م ، کشور امریکا که در انوقت خود را یکه تاز جهان می شمرد بطور فرعونی  بدون انکه از تعقل کار بیګیرد به رسم کوبایی بکشور ما حمله ورشده تا انتقام سه هزار چند صد امریکایی که در حادثه یازدهم سپتمبر کشته شده بودند بګیرد. سیاستمداران امریکایی بجای اینکه به اصل قضیه که واقعه یازدهم سپتمبر توسط کیها در کجا ترتیب و تنظیم شده بی اندیشد، برسم کوبایی مردم مظلوم افغانستان را زیر بمباردمان کارپیتی قرار داد و هزارها هموطن بی ګناه ما را در خون غلطاندن و شهید ساختند. بعد از سقوط حکومت طالبان از قدرت، مردم مظلوم افغانستان ارزو داشتند تا سیاستمدران متفکر و شهرت یافته امریکا و جهان غرب بتواند کشور افغانستان را از دست درازیهای کشورهای حریص منطقه بخصوص همسایهای ما نجات دهد. ولی امریکا بر خلاف ارزو عمومی افغانها بعد از اضمحلال حکومت طالبانی و دایر نمودن مجلس بن در المان در اواخیر سال ۲۰۰۱م، نه تنها به این ارزو اکثریت خاموش لبیک نه ګفتند بلی انها مجلس بن را به شکل از اشکال بطور دلخوا خود بالای مردم مظلوم ما تحمیل نمود. امریکایهای در مجلس خود ساخته بن نه به اراده ملی افغانها وقعی ګذاشت و نه هم توانستند که در ان مجلس ( بن ) دیموکراسی را بشکل درست و عالی تمثیل کند. اګر امریکایها در مجلس بن کمی از تعقل کار میګیرفتند امروز ما این مشکل که دامنګیر کشور ما ګردیده نمی بودیم.
 در افغانستان ضرب المثل داریم که میګوید. ( خود کرده را نی درد است نی دوا ) امروز اګر امریکایها در افغانستان تلفات و کشته میدهد اعمال خودشان است و اګر راه فرار را بخود جستجو ناتوانی خود شان است انها نباید مردم مظلوم افغانستان را ګنهګار و ملامت سازد. بهر صورت.
امریکایهای مغرور بعد از ۱۶ سال تراژیدی افغانستان دانستند که بودن شان در افغانستان بسیار مشکل است و افغانستان برای شان مانند زخم ناسور ګردیده . دو سال قبل وقتیکه کشور روسیه با حرکت طالبان ارتباطات پیدا کرد و یکعده طالبان به انها نزدیک شدند، امریکایها دستپاچه ګردیده .  اداره اقای دونالد ترمپ ریس جمهور امریکا به بسیار شتاب زدګی به جناب اقای خلیل زاد متولد افغان امریکایی را وظیفه داده تا بخاطر کوتاهی دست روسها در قضیه افغانستان راه مذاکرات صلح را به حرکت طالبان از سر ګیرد، بهمین خاطر اقای ځلمی خلیل زاد راه مذاکره را با طالبان، حکومت کابل و کشورهای حامیان طالبان اغاز نمود که این مذاکرات تا حال جریان دارد. امروز در میدیا و رسانهای صوتی و غیر صوتی امریکایی از صلح با حرکت طالبان، ختم جنګ و اوردن حکومت موقت در افغانستان تحلیل ها و تبصره ها شنیده و خوانده می شود. چون از هر کسی دیګر ما افغانها به صلح نیاز داریم خدا کند که این بار امریکایهای در این ارزو بما افغانها  صادق بماند نه اینکه در چشم ما افغانها باز خاک بپاشد ، ګویند ماهی را که هر وقت از اب بیګیرید تازه است.
بنظراین هیچمدان اګر واقعآ امریکایها خواستار خروج ابرومندانه از افغانستان باشد انها باید در قدم اول زمینه تطبیق پلان پنج فقره سابق شاه مخلوع افغانستان که مسما به پلان روم است از سر به شکل و محتوا اصلی ان پیاده  و راه را برای بوجود اوردن صلح دایمی و یک حکومت موقت تحت ذعامت جناب اقای عبدالستار سیرت که وی در شرایط فعلی به تمام جناحهای درګیر در قضیه افغانستان قابل قبول است مساعد سازد. بعد از تشکیل حکومت موقت رهبر حکومت موقت وظیفه دارد تا بخاطر اوردن صلح واقعی و دایمی یک اداره سالم و کاررا، فهم، مسلکی که متشکل از افراد نخبه بیطرف افغان باشد پایه ګذاری نماید، ثانیآ بعد از تشکیل اداره موقت ، حکومت موقت در طرف دو سال زمینه را برای یک حکومت منتحب واقعی افغانی بدون جنګسالاران ، ناقضین حقوق بشر، عاصبین و مافیا مساعد سازد. حکومت موقت باید در طول دوره دو ساله کاری خود بخاطر بعضی تعدیلات در قانون اساسی افغانستان لویه جرګه را دعوت نماید. بعد از تکمیل دوره حکومت موقت شخصیت افغان شمول و شهرت یافته ملی و بین المللی که دارای تحصیلات عالی بوده و واجد شرایط حکومت منتخب اینده باشد نامزاد مقام ریاست جمهوری نموده و به انتخاب سراسری در کشور زمینه مساعد سازد. من برای بلند کردن این بار سنګین شخص مصطفی ظاهر نوه شاه اسبق افغانستان را پشنهاد میکنم بخاطریکه، ګویند : چی پیر چی عصا پیر. امروز خاندان شاه اسبق افغانستان در تمام کشور علاقمندانی دارد، طرفداران انها میتواند در مناطق خود امنیت را بوجود بیاورد و در مقابل انهایکه میخواهد امنیت کشور را مختل سازد مقابله نماید، در اینصورت ما به قوتهای بیرونی بخاطر امنیت داخلی ضرورت و نیازی را نخواهیم داشت. میدانم که این نظر ناچیز بنده شاید مورد قبول یک عده زیادی از هموطنان  محترم من قرار نخواهد ګرفت.  ولی این یک حقیقت و واقعیت عینی جامعه ما است.
 بعد از خروج قوتهای امریکایی  و ناتوعساکر نګهبان صلح ملل متحد زیر بیرق ابی مرکب از کشورهای اسلامی بغیر از کشورهای پاکستان و ایران در افغانستان بخاطر دفاع از تجاوز بیرونی مستقرګردد.
 حکومت نو و منتخب اینده افغانستان باید همان سیاست عنعنوی سابق یعنی بیطرفی مثبت و فعال، قضاوت ازاد در مسایل بین ملی و بین اللملی، دوستی با کشور همه کشورهای جهان بخصوص به همسایه ها ، احترام به منشور ملل متحد و جلب کمک ها اقتصادی از تمام کشورهای جهان  بخصوص کشورهای بزرګ جهانی چی دور و چی نزدیک مهیا سازد. در شرایط فعلی و ملی افغانستان ما به ذعامت ضرورت داریم که بزبان دیپلوماسی صحبت کرده بتواند. ما به ذعیم ضرورت نداریم که حق ناحق چیغ بزند و مانند فوقانه بعد از چند ساعت شکل و ماهیت خود را تغیر دهد، ملت افغان به ذعیم ضرورت ندارد که بګوید « تاسو یی ورانوی مونږ به یی بیا جوړه وه، بیا بی جوړه و ».
ملت افغان در شرایط امروزی به ذعیم ضرورت دارد، که به دشمنان کشور بګوید، اګر یک مکتب ما را تخریب نمودید پوهنتون تانرا تخریب می نمایم، اګر یک کلینک کوچک صحی ما را منفجر ساختید شفاخانه تانرا منفجر میسازم، اګر یک سر بند ابیاری ما را خراب کردید بندهای بزرګ اب و برق تانرا از بین میبرم. ووو!
اینست راه نجات کشور ما.
 دوستان ګرامی و خوانندګان عزیز، من از ان روز میترسم که قوتهای امریکایی و ناتو بخاطر زخم ناسور انګشت ششم دست خود را قطع نماید و خدای ناخواسته ما مردم افغان مجبور به قطع کردن تمام دست شویم.

تبصره های هموطنان به غنا معلوماتی من می افزاید، هر فرد کشور حق دارد در مورد اینده کشور خود بی اندیشد و تبصره نماید.

                                                                 پایان