میکانیزم پیوستن طالبان به بدنه دولت

 بعد از سفر اخیر آقای زلمی خلیلزاد نماینده ویژه ایالات متحده آمریکا در امور صلح به افغانستان و دیدار او با ریس جمهور محمد اشرف غنی،ریس اجراییه عبدالله عبدالله و دیگر سیاسیون کشور به شمول ریس جمهور پیشین حامد کرزی و دوباره سفر او به قطر گفتگو های صلح با گروه طالبان از سر گرفته شده است و اکنون مدت چند روز میشود که طرف ها روی مسایل مختلف از قبیل چگونگی خروج نیرو های خارجی از افغانستان ، ادامه همکاری های ایالات متحده آمریکا بعد از توافق صلح ، کاهش خشونت ها و آغاز گفتگو های بین الافغانی چانه زنی دارند .

اما سوال اساسی که اینجا مطرح میشود این است که طالبان بعد از به توافق رسیدن با ایالات متحده و آغاز گفتگو های صلح بین الافغانی چگونه به بدنه دولت افغانستان مدغم خواهند شد. برای پاسخ به این سوال نیاز است تا دیدگاه های طرف ها را مورد کنکاش قرار بدهیم بناءً از زد و بند های سیاسی بخصوص گفتار سیاسیون در محافل سیاسی تا جای میتوان میکانیزم های را به معرفی گرفت.

اما  این میکانیزم ها فقط در حد احتمالی است، ممکن جمع این میکانیزم ها بتواند راه و روش را برای مدغم شدن طالبان به بدنه دولت بیشنهاد کند و یا هر یک از میکانیزم ها به خودی شان یک راه حل باشند و یا هم میکانیزم دیگر در کار باشد تا چگونگی پیوستن طالبان را به بدنه دولت مهیا سازد. از دید حکومت میکانیزم پیوستن طالبان واضیح به نظر میرسد زیرا اخیراً ریس جمهور ایجاد حکومت موقت را به کلی رد نمود این بدین معنی است که پالیسی حکومت در مورد میکانیزم صلح و پیوستن طالبان به دولت میکانیزم است که ریس جمهور داکتر غنی آنرا با آقای حکمتیار عملی ساخت بناءً اگر ریس جمهور داکتر غنی یکبار دیگر از طریق انتخابات برنده حکومت شود به هیچ وجه حاضر به ایجاد حکومت موقت نخواهد شد حتی که طالبان و اپوزیسیون یک طرف را بگیرند اما این نکته واضیح میشود که مذاکرات صلح بین الافغانی تا پنج سال آینده عملی نخواهد شد مگر این که طالبان میکانیزم داکتر غنی را بپذیرند.

اما برعکس میکانیزم اپوزیسیون و ریاست اجراییه ایجاد حکومت موقت است ، اپوزیسیون و ریاست اجراییه به این عقیده اند که حکومت موقت میتواند ایجاد شود و در مدت دو سال بعد ازتوافق صلح انتخابات مجدد برگزار شود و ریس جمهور انتخابی وارد ارگ شود .

اما این خواستگاه با تردید ها روبرو است زیرا هم اکنون با هزینه بالای مالی از سوی دولت افغانستان انتخابات در سراسر افغانستان و آن هم بگونه ای دموکراتیک آن برگزار شد ، انتخابات مجدد به معنی به هدر دادن این مقدار هزینه ، زحمت نیروی بشری و تلاش های حکومت موجوده است که به هیچ صورت قابل توجیه برای مردم کشور نمی باشد.در مورد دیدگاه طالبان مبنی بر چگونگی پیوستن شان به بدنه دولت تا کنون از سوی این گروه هیچ نوع اظهار نظر رسمی نشده است اما از لابلای گفتار های این گروه نیز برداشت میشود که اینها در تلاش حکومت موقت اند تا بتوانند سهم بزرگ از قدرت را در اختیار خود داشته باشند ، دقیقاً این گروه اظهار داشته اند که بعد از توافق با ایالات متحده آمریکا مردم افغانستان روی چگونگی تشکیل حکومت آینده تصمیم خواهند گرفت.

این خواستگاه نیز مورد تردید است زیرا حکومت مشروع مردم افغانستان حکومت فعلی و حکومت خواهد بود که چند بعد از سوی کمیسون مستقل انتخابات اعلان خواهد شد و طالبان بدون در نظر داشت خواسته های حکومت که طرف اصلی این گروه میباشد با نشست های بین الافغانی قادر به ایجاد هیچ نوع حکومت موقت نخواهد شد. از طرف جهانیان و بخصوص کشور های منطقه و ایالات متحده آمریکا حاضر نخواهند شد تا رای به حکومت موقت بدهند زیرا با ایجاد حکومت موقت تمامی تلاش های جهانیان مبنی بر ایجاد یک مردم سالار در افغانستان زیر سوال خواهد رفت و افغانستان دوباره از جای آغاز خواهد کرد که در ۲۰۰۱ در بن آغاز نموده بود و این اصلاً قابل قبول به جهانیان بخصوص حامیان اروپایی افغانستان نخواهد بود.

این نکته را همچنان نباید فراموش کرد که اگر حکومت موقت ایجاد شود و طالبان بتوانند سهم بالای در حکومت آینده بازی بکنند بدون شک که از کمک های جهانیان کاسته خواهد شد زیرا تلاش جهانیان برای محو دیدگاه های طالبانیزم در افغانستان بود و اقتدار یافتن دوباره آن افغانستان را یکبار دیگر به عمق بدبختی ها خو اهد برد. با توجه به دیدگاه های طرف ها میتوان حدس زد که طالبان و اپوزیسیون جز پذیرفتن میکانیزم که آقای حکمتیار بر اساس آن با حکومت پیوست راه دیگر ندارند و تمامی تلاش های غیر از این میکانیزم این پروسه را طولانی خواهد نمود.