مضمون وطنپرستانه استاد قدرت الله حداد

در زمره کتنگ اخبار ها، نظرم به مضمون جالبی برخورد، به قلم ژورنالست و نویسنده صاحب نظر، مغفور استاد قدرت الله حداد، که سالیان بسیار قبل در اخبار وزین افغان رساله، منطبعه کانادا بدست نشر سپرده شده بود، استاد حداد مقاله خود را چنین آغاز مینماید:

در زندگی ملی، پیش آمد های به گونه مبدأ و سر آغاز قرار میگیرد، تاریخ افغانستان از آن زمانه ها که گفته اند، بسیار فراتر است. خوشبختانه از همان هزارها سال پیش سر آغاز مسائلی بوده است که سرنوشت بشر را به سوی تکامل برده است.

داستانی است بنام شهر سمک، در پایان کتاب صد ها لغت از زبان شهر سمک که به زبان رایج در ایران ترجمه شده است.

تاریخ و حوادث تاریخی، باورها را تغییر میدهد، مانند معاهده انگلیس ها با ایران در سال هژده صد عیسوی که اعلیحضرت امان الله خان متوجه آن بود، بعد از استقلال سیاسی، بنام استقلال ادبی فرمودند« کلمات مروج ایرانی و کلمات انگلیسی در زبان های افغان بکار نرود، حالا باید به هویت ملی و استقلال ادبی توجه شود»

نگارنده به این کتب دسترسی دارد، دانستن تاریخ چیزی است و بکار بردن اثرهای آن در سیاست ملی چیز دیګری، یک افغان، افغان هست و یا نیست، ولی افغان بودن وجایبی دارد.

نجوا و کنگاش بخاطر چند کلمه پشتو در دری و چند کلمه دری در پشتو کاری است برای بیکار که بیگار گرفته شود.

دولت افغانستان با وجود ولسی جرګه٬ مشرانو جرګه، کابینه و ریاست جمهوری، وجود ندارد، زیرا جهان سرمایه داری و دول صنعتی با تکنالوژی قوی و مدرن اروپا، اضلاع متحده و سازمان ملل متحد نتوانست در طول سالیان متمادی، دولت را دولت بسازند، از چیزی که ساخته نشده است چه اندیشه؟

پښتو٬ پښتونولی و پښتانه

پښتو میتواند پشتونولی هم باشد٬ این پښتون هاست که زبان شان پښتو و رسوم و عادات شان پښتونولی نامیده میشود٬ هرکسی که پښتو صحبت کند و به پښتونولی عمل کند٬ پښتانه شناخته میشود٬ درینجا مسئله نسل و نژاد در میان نیست٬ که حرف خوبی است.

آمدن جهان سرمایه داری از غرب به شرق، و دو جنگ که بار اول بنام عمران و آبادی « استعمار » نفوذ یافت، افغان ها را بسیار متضرر ساخت. سرمایه داری داخلی بنام دیمکراسی، تداوم همان پالیسی شمرده میشود.

ائتلاف شمال و پښتانه٬ بازی دیګر آن است٬ که اکنون پښتو و پښتانه را از حساب بیرون میکشند.

این ها تاریخ را ملاحظه نمیکنند، و هر مطلبی را از زبان دیگران پیروی میکنند. روی چند لغت پښتو در زبان دری به پرخاش برخاسته اند.

دولت موجوده کشور محصول اراده کشور های سرمایه داری اضلاع متحده، اروپا و آله دست شان سازمان ملل متحد است.

اینها پښتو٬ پشتونولی و پښتانه را نمی خواهند و نامش را ګذاشته اند جمهوری اسلامی افغانستان٬ این را گویند اسم بی مسماء.

در طول تاریخ افغانستان٬ ساکستان بود، زابلستان هم نامیده شده، سورستان بود پکتیا بود. تاریخ یک مرحله طولانی است.

متکی براسناد، تاریخ افغان ها قدیمی تر از میلاد است، درین فرصت زمانی چقدر دگرگونی ها صورت پذیرفته است.

در تاریخ ساکستان، سورستان، پاکتیا و افغانستان آمده است، نام افغانستان هرگز خراسان نبود. این ادعا از ریشه نادرست است.

خراسان بود و هنوز هم هست، و جایش معلوم است. قلمرو کوشانیان، یفتلیان، صفاریان و غیره تا سال 1809 یک ولایت افغانستان بود.

قبل از اسلام کدام نوشته فارسی وجود ندارد، بعد از اسلام از برکت یک شخصیت اسلامی که حضرت سلمان فارس بود، دری، فارسی نام گذاری شده است، مشران افغان نیز بدان علاقه مند بودند که زبان یک صحابی است.

غازی امان الله خان بعد از کسب آزادی فرمودند که « که در زبان فارسی افغانستان ( بعداً دری) از استعمال کلمات ایرانی باید خود داری نمود» که ارشاد بسیار خوبی بوده است که استقلال ادبی و استقلال اقتصادی، جزء لایتجزای استقلال سیاسی است.

تذکر: متصل وفات استاد قدرت الله حداد، افغانی کلتوری ټولنه در شمال کلیفورنیا، محفل با شکوهی به مناسبت تجلیل شخصیت استاد حداد برگذار کرد، که در آن جناب محترم داکتر صاحب سید عبدالله کاظم، داکتر صاحب کوچی و یک عده منورین منطقه، صحبت های فاضلانه ایراد نمودند.

با عرض حرمت