فرصت پیش آمده را نباید از دست داد

آرزوی بسته شدن دروازه‌های جنگ، آوارگی و مصیبت در افغانستان

با شروع صبح در دوحه قطر، روز جدیدی در افغانستان نیز آغاز شد. روزی که چشم‌ها و گوش‌ها را به سوی قطر معطوف کرده بود.

مذاکرات صلح افغانستان از روز شنبه در دوحه قطر با حضور مایک پومپئو وزیر خارجه ایالات متحده امریکا، دکتر عبدالله عبدالله رئیس شورای مصالحه افغانستان، زلمی خلیل‌زاد نماینده ویژه امریکا در امور صلح افغانستان و حنیف اتمر سرپرست وزارت خارجه افغانستان آغاز شد.

افتتاح‌کننده روز نخست این برنامه سلطان بن سعد المریخی وزیر خارجه و معاون نخست وزیر این کشور بود. نخستین سخنرانی را دکتر عبدالله عبدالله ایراد کرد. او از گروه طالبان سپاسگزاری کرد که در گفت‌وگو‌های صلح حاضر شدند. عبدالله گفت که دولت افغانستان متعهد به آوردن صلح به افغانستان است. او همچنان گفت که پس از چهل سال جنگ حالا به نیت صلح آمده‌اند و باید به اراده مردم افغانستان احترام گذاشته شود.

پس از دکتر عبدالله، ملاغنی برادر آخوند رئیس دفتر طالبان در قطر بسیار کوتاه صحبت کرد. او تنها از رعایت مواد توافق‌نامه و اجرای تعهداتی که طالبان بر آن صحه گذاشته‌اند حرف زد و جانب مقابل را به اجرای تعهداتش فراخواند. او همچنان گفت که طالبان در افغانستان یک نظام اسلامی می‌خواهند. هرچند قرائت طالبانی از اسلام را تعریف نکرد. ولی گفت که باید در این نظام همه افغان‌ها خود را ببینند.

مایک پومپئو وزیر خارجه آمریکا نیز سخنرانی‌اش را با این جمله که امریکا خواهان یک افغانستان امن است که نمایندگی از تمام مردمش کند و همسایه‌هایش در آرامش باشند.

وزیر خارجه آمریکا گفت که این کشور حوادث یازدهم سپتامبر را فراموش نکرده است. اما خوشحال است که طالبان تعهد داده‌اند که به القاعده و داعش اجازه فعالیت در افغانستان را نخواهند داد.

پومپئو گفت که آینده افغانستان را مردمش  خواهند نوشت و باید در این آینده دیگر جنگی وجود نداشته باشد.

پس از آن وزرای خارجه تعدادی از کشور‌ها که به صورت آنلاین به این کنفرانس وصل بودند، صحبت کردند. وزیر خارجه چین از خروج منظم ناتو از افغانستان حرف زد. وزیر خارجه ازبکستان خواهان میزبانی مذاکرات در سمرقند شد. وزیر خارجه آلمان از حمایت از دولت افغانستان صحبت کرد و وزرای خارجه کشور‌های دیگر نیز از ایجاد یک دولت فراگیر که ارزش‌های انسانی را معیار قرار داده باشد، حمایت کردند.

تلاش اکثریت وزرای خارجه که در این نشست صحبت کردند، این بود که باید ارزش‌های به دست آمده در ۱۹ سال گذشته به خصوص در عرصه حقوق بشر، در این مذاکرات مد نظر گرفته شده و حفظ شود.

در داخل افغانستان نیز واکنش‌ها به آغاز مذاکرات صلح متفاوت بود. تقریبا اکثریت دولتمردان و مردم خواهان آن بودند که قبل از پیشرفت‌ها در مذاکرات، آتش‌بس دایمی در افغانستان برقرار شود هرچند مرضیه از هرات با نوشتن روایتی از دوران طالبان می‌نویسد که دولت افغانستان باید در مذاکرات صلح به نمایندگان زنان افغان نقش‌های اصلی را بدهد و باید به صدای زنان افغان گوش داده شود: «ما باید حق حفظ دستاوردهای اجتماعی و سیاسی خود را داشته باشیم. مذاکرات مشروع صلح مستلزم شمولیت تمام اقشار ملت افغانستان می‌باشد. در غیر این صورت صلح پایدار در افغانستان محقق نمی‌شود.»

و در ادامه‌ی واکنش‌ها به آغاز افتتاحیه‌ی نخستین نشست مذاکرات صلح در دوحه، دوستم از مخالفان جدی امارت طالبان در دهه‌ی هفتاد خورشیدی، در یک پیام توئیتری از تلاش‌ها برای صلح حمایت کرده اما با بدبینی گفته است طالبان به صلح باورمند نیست. آقای دوستم افزوده است که «این گروه به‌اندازه‌ای ‌که بزرگ‌نمایی شده‌، قدرتمند نیست و اگر گفت‌وگوها شکست بخورد، قطعا نمی‌توانند از راه جنگ‌ پیروز شوند.»

” به آرزوی تحقق صلح پایدار در افغانستان“