پاکستان مدیون زحمات طالبان است

پس از حملات تروریستی یازدهم سپتامبر و حمله امریکا بر افغانستان که منجر به شکست سنگین طالبان و سر کار آمدن حکومت موقت و آغاز دوره جدید در افغانستان گردید به تکرار از مقامات ارشد دولت پاکستان رهبران و جنرال های آی اس آی شنیده شده که پاکستان و سازمان استخبارات پاکستان در ابتدای حکومت آقای کرزی طالبان را دوباره برای ادامه جنگ و کشتار شهروندان افغانستان تمویل و سازماندهی کرده و به آنها فرصت و امکانات جنگیدن را مهیا کرده اند.

مقامات پاکستانی استدلال کرده اند که ما از نقش فزاینده و روز افزون هندوستان در افغانستان بیم داریم ، بنابراین نیاز بود تا پاکستان برای سازماندهی مجدد یک گروه تروریستی مانند طالبان دست بکار میشد و بواسطه آن سیستم موجود در افغانستان را تضعیف میکرد، هنوز هم از نخست وزیر پاکستان عمران خان گرفته تا شاه محمود قریشی همان قصه را دنبال میکنند و میگویند که طالبان را پاکستان به میز مذاکره حاضر کرده ، در غیر این صورت رسیدن به میز صلح برای آنها آسان نبود یعنی طالبان در دست پاکستان بودند و هستند، این اعترافات مشابه اعترافات گذشته که بارها توسط مقامات پاکستانی انجام شده است ، به طوری که برخی از رهبران طالبان خود را پاکستانی های بهتر می نامند و خدمات خود را به پاکستان فراموش نشدنی می خوانند.

سوال این است که چرا مقامات پاکستانی از طالبان برای خدماتشان به پاکستان قدردانی می کنند و آنها را به پاکستان وفادار می دانند؟

جواب کاملا واضح است، طالبان طی ۱۹ سال گذشته کاری برای بقای پاکستان انجام داده اند که تاریخ این کشور هرگز فراموش نخواهد کرد، خواه طالبان آن را بپذیرند یا نه ، مأموریت آنها در چارچوب استخبارات پاکستان بوده و هست. آنها را نوزده سال طالبان را به جنگ علیه افغانها تشویق کردند و پاکستانی ها در این امر کاملاً موفق بودند و فرصت های طلایی که برای بازسازی افغانستان بود توسط جنگ طالبان از دست رفته است در حالی که از سال ۲۰۰۱ بدینسو میلیون ها دلار از جامعه بین المللی دریافت شده بود، اما هیچ کار اساسی انجام نشد که بزرگترین علت آن ایجاد ناامنی ایجاد دهشت و وحشت به حمایت پاکستان توسط طالبان در افغانستان بوده است.

این جنگ اولویت دولت افغانستان در راستای بازسازی کشور را از دولت افغانستان سلب کرده است، دولت به جای ساخت پروژه های بزرگ زیربنایی ، تمام انرژی خود را صرف امنیت کرده است، چارچوب دولت و سیستم مستقر جدید بود برخی از مردم مرتکب فساد گسترده ای می شدند ، اما به دلیل بسیاری از دلایل مبارزه با فساد به دلیل جنگ اولویت نبود ، زیرا روزانه ده ها شهروند بی گناه کشته می شدند، تنها چیزی که آنها در این دوره می خواستند پایان دادن به جنگ و رسیدن به صلح بود، اقدامات زیادی از سوی حکومت برای تفاهم سیاسی با طالبان انجام شد، تا جایی که آنها رییس شورای عالی صلح آقای ربانی فقید را شهید ساختن و هیچ گاه به خواسته های صلح جویانه حکومت و مردم افغانستان لبیک نگفتند، آنها (طالبان) در ۱۹ سال گذشته با تمام شرارت در جهت منافع پاکستان در افغانستان جنایت و کشتار انجام دادند، آنها اگر طالبان فقط پنج سال گذشته جنگ را در افغانستان متوقف می کردند ما شاهد ساخت بسیاری از پروژه ها بنیادی مهم می بودیم. ما از شر اجبار آزاد و این غلامان حلقه آزاد می بودیم و التماس نمی کنیم که جاده ها را بسته نکنند، هیچ دارویی وجود نخواهد داشت، آردی، روغن نخواهیم داشت افغانستان دیگر به پیشرفت رسیده است حداقل ما توانایی تأمین نیازهای اساسی خود را در داخل کشور خواهیم داشت.

بزرگترین دلیل اجبار ما جنگ مداوم توسط طالبان است، و تداوم جنگ طالبان در افغانستان ضمانت بقای پاکستان است، طالبان در جنگ خونین خود این ضمانت را به پاکستان داده اند، پس چرا حقانی پاکستانی بهتر از جنرال حمید گل نباشد؟ چرا طالبان پاکستانی متعصب نیستند؟ با این وجود ، جنگ در افغانستان باعث کشته شدن صدها هزار شهروند بی گناه افغان، سوزاندن مدارس و کلینیک ها ، بمب گذاری در پل ها و جاده ها ، پاشیدن اسید بر روی دختران و نابودی صدها هزار انسان و …وو جلوگیری از اجرای پروژه ها شد .

پاکستان از آنها به خوبی استفاده کرد. آنقدر که طالبان تعهد خود را به منافع پاکستان ثابت کرده اند ،آنقدر ISI به منافع پاکستان وفادار نیست .

حالا ما تشنه ای صلح و امید به آینده ای صلح با عزت در کشور عزیز ما افغانستان هستیم، طالبانی که جهت منافع پاکستان این همه سال از ملت ما قربانی گرفته و کشور ما را در جنگ نگهداشت با کدام چشم و روی هنوز هم دعوای بزرگنمائی را دارند .