دفاع از ارزشها و دست آوردها تنها مسئولیت حکومت نیست

نظام کنونی مردم افغانستان که مبتنی بر اراده مردم شکل یافته است یکی از دستاورد های ۱۹ سال پسین میباشد. مردم افغانستان بعد از چند دهه جنگ و ویرانی و سقوط رژیم طالبانی در سال ۲۰۰۱ حکومت مبتنی بر اراده خود را در سال ۲۰۰۴ با انتخابات سریع ، آزاد و شفاف بنیان گذاشتند و تا کنون توانسته اند چهار دور از انتخابات مردمی را پشت سر گذاشته و شالوده های حکومت داری مردمی را با بنیاد های حقوقی محکم ایجاد نمایند. نظام جمهوری اسلامی افغانستان از دستاورد های جامعه جهانی و مردم افغانستان میباشد که برای حفظ آن در ۱۹ سال پسین فرزندان دلیر این کشور جان های بی شمار خود را از دست دادند تنها از سال ۲۰۱۴ الی سال ۲۰۱۹ مردم افغانستان ۴۵ هزار فرزند دلیر را در صفوف نیرو های امنیتی از دست دادند. در کنار آن مردم افغانستان نهایت وحشت و دهشت گروه های تروریستی و حملات انتحاری و تهاجمی گروه مسلح طالبان را به جان خریدند و جسد های هزاران دلبند خود را به شانه های خود به گورستان ها انتقال دادند.

این همه تلاش و قربانی برای آن نبوده است تا امروز این نظام به بهای هیچ به دست طالبان از هم بپاشد. در نظام کنونی افغانستان برعکس امارت گروه طالبان تمامی اقشار جامعه هم از اکثریت ها و اقلیت ها دارای حقوق و امتیاز های مساوی در مقابل قانون بوده و آزادی های فردی و مذهبی و همین طور حقوق بشر به رسمیت شناخته شده و از ۱۹ سال به این طرف از آن پاسداری شده است. ۱۹ سال قبل وقتی نظام کنونی شکل گرفت مردم افغانستان بقایای نظام را بدست گرفتند که نه در خزاین آن پول موجود بود و نه اداره بنام حکومت با ساختار ها و معیار های جهانی آن شکل یافته بود. بلکه برعکس امارت گروه طالبان تمامی داشته های دولت افغانستان را که حاصل تلاش دها سلطنت و حکومت بود به باد فنا برده بودند و در ادارات دولتی جنرالان پاکستانی و جنگجویان افراطی خاورمیانه حکمرانی می کردند و در آن مردم از هیچ نوع حقوق انسانی و آزادی های بشری خود برخوردار نبودند.

آن دولت را نه جامعه جهانی به رسمیت می شناخت و نه هم درآمد خالص و ناخالص داشت فقط آنچه در آن رژیم حکمروایی میکرد اندیشه های بسته گروه طالبان بود که از طرف استخبارات بیرونی ها مدیریت می شد . اما امروز بنیاد های حکومتداری خوب تا جای شکل گرفته است. امروز مردم افغانستان نظام مبتنی بر اراده خود دارند که در آن هر سه قوه ( اجراییه، مقننه و قضاییه ) به معنی واقعی تمثیل میشود و در کنار آن افغانستان از پیشتبانی جامعه جهانی برخوردار می باشد و منابع درآمد داخلی خالص و ناخالص خود را دارد. قانون اساسی به عنوان وثیقه ملی دولت جمهوری اسلامی افغانستان اراده جمعی مردم افغانستان را تمثیل میکند و سایر قوانین در کنار آن به وظایف خود می پردازند. اما آنچه در این روز ها در مذاکرات صلح در دوحه بیشتر روی آن بحث می شود بحث تغییر نظام و حکومت موقت است. مورد که به معنی واقعی کلمه آنچه به عنوان اراده مردم در ۱۹ سال پسین تمثیل شده است را میخواهد به باد فنا ببرد. جنگ ها های چند دهه گذشته به خصوص جنگ و وحشت گروه طالبان به معنی این نیست که مردم افغانستان داشته های خود را به گروه طالبان  زیر فشار جنگ واگذار کنند. اگر قرار می بود که مردم افغانستان زیر فشار جنگ به گروه طالبان تسلیم می شدند خیلی وقت پیش چنین امر تحقق می یافت.

اما آنچه واقعیت است گروه طالبان میخواهد اراده مردم و حاکمیت مردم را از نزد شان گرفته و حکومت مبتنی بر اراده یک شخص مجهول هویه را بر مردم بقبولانند. در حالی که این مورد از سوی مردم افغانستان مردود و حفظ نظام خط سرخ میباشد . طالبان به عنوان گروه که میخواهند با دولت جمهوری اسلامی افغانستان صلح بکنند باید در محور قانون اساسی افغانستان و حفظ دستاوردهای مردم و نظام کنونی به آن دست یابند. آوردن اصلاحات در نظام کنونی امر نیک و مورد قبول تمامی مردم افغانستان است. اما تغییر نظام و ایجاد حکومت موقت به هیچ وجه نمیتواند بحران کنونی را در خود حل کند. زیرا با ایجاد حکومت موقت تمامی ساختار ها از میان برداشته خواهد شد و همه چیز از نو شکل خواهد گرفت ، در این میان هرج و مرج که به میان میاید غیر قابل جبران و خطر جنگ داخلی را به همراه خواهد داشت. بنابرین نتیجتاً گفته میتوانیم که این وظیفه دولت جمهوری اسلامی افغانستان و هیات مذاکره کننده دولت است که به هیچ وجه به این خواسته گروه طالبان تن نداده و متکی بر اراده مردم تصمیم بگیرند.