سوک شیر دختر افغان

 سوک شیر دختر افغان

إِنَّا لِلّهِ وَإِنَّـا إِلَيْهِ رَاجِعونَ

  آن دوکتور دختر قهرمان ملی افغان که در طول عمر پر بارش برای مداوای هموطنانش شب و روز نخوابیده بود، دریغا که اکنون به خواب ابد ازلی فرورفته است. روحش شاد و خاطرات تابناک اوبه هموطنان افغان گرامی و عزیر باد. 

شیر دختر قهرمان افغان دوکتور جنرال سهیلا صدیق یگانه داکتر زنی بود که بیش از پنج دهه در  شفاخانه چارصد بستر اردو سردار محمد داود خان در تداوی مریضان صرف نظر به دید نظام دولتی، قوم و مذهب مریضان دیده باشد به همگان صادقانه خدمت نموده بود،  با تأسف فروان در کابل درگذشت و با هموطنان مریض و داغده خویش وداع ابدی گفت. دوکتور سهیلا صدیق در تمام دوره های جنگ با وجودآنکه  تمام امکانات رفتن به خارج برایش مهیا بود به خرج نرفت و دلیرانه خدمات طبی خود را حتی در وقت حکومت طالبان از هموطن خویش دریغ نکرد.

مرحومه دوکتور جنرال سهیلا صدیق درطی سالهای جنگهای تحمیلی دشمنان مردم افغانستان  که آوردن قطارهای  زخمی ها از جبهات جنک شب و روز  به شفاخانه چارصد بستر اردو ادامه داشت،  اطاق عملیات جراحی شفاخانه چارصد بستر اردو به خانه وی تبدیل گردید بود. دوکتور سهیلا شب و روز در اطاق جراحی با نهایت دلسوزی مهربانی مصرف عملیات جراحی زخمی های جنگ بود.       

میخواهم به سوگ مرگ  دوکتور جنرال سهیلا صدیق این خدمتگار صدیق میهن یکی از خاطرات خودم را راجع به این شخصیت عالی طبابت در افغانستان را بشما بنویسیم. در گرماگرم روز های داغ ماه اسد تابستان سال ۱۳۶۱ شمسی بود،  که خسربره ام شیراحمد سرباز درهنگام وظیفه زخمی شده بود، من به بسیار عجله به شفاخانه جارصد بستر اردو رفتم. نسبت علمیات وسیع تابستانی دشمنان افغانستان زخمی های زیادی را از جبهات جنگ به شفاخانه آورده بودند، درهمه جاهای شفاخانه جارصد بستر ازدحام مردم بود، بعد از انتظار لین دور و دراز پای وزان در دروازه ورودی شفاخانه عسکر نوکریوال دروازه به من هم اجازه داد تا به دیدن مریض در منزل ششم اطاق مراقبت عاجل بروم.

وقتی داخل اطاق مراقبت عاجل شدم،  دیدم که خسربره ام شیراحمد سربازکه ما اورا در خانه خروش صدا میکردیم، بعد از عملیات جراحی توسط داکتر رمکی درد شدید دارد.   بعد از احوال پرسی من از خروش بعد از علمیات جراحی از درد شدید خویش شکایت کرد. و برایم گفت که من درهنگام عملیات جراحی با داکتر رمکی پرخاش نموده ام، داکتر رمکی ممکن در جریان عملیات ام قصدأ بی توجهی کرده باشد. من  دفعتأ برای کمک و رفع شکایت درد شدید  خروش نزد داکتر ولایت خان رئیس شفاخان رفتم. داکتر ولایت خان به اطاق عملیات شفاخانه با داکتر سهیلا تیلفون صحبت کرد و به داکتر سهیلا گفت که سرباز شیراحمد در اطاق ماقبت جدی است درد شدید دارد، لطفآ به عملیات وی عاجل اقدام کنید. دوکتور سهیلا درحالیکه تمام شب گذشته هم نه خوابیده بود و تمام شب مصروف عملیات زخمی ها جنگ بود، قبل رسیدن دوباره من به منزل ششم شفاخانه، خروش را به اطاق عملیات جراحی انتقال داده بودند. بعد از حدود سی الی چهل دقیقه بود که داکتر سهیلا از اطاق عملیات جراحی بیرون شد و به آوازه صدا کرد،  بازواز شیراحمد کیست ؟

من جواب دادم داکتر صاحب مه استم، داکتر سهیلا جان با پشانی باز بعد از سلام داد، گفت که مریض شما مرد شجاع و افسانوی است، با معذرت داکتر قبلی که عملیات جراحی شیراحمد را انجام داده بودند، در جریان عملیات پنس را در شکم مریض فراموش کرده بود. لذا مریض درد شدید داشت، اکنون پنس دوباره از شکم مریض گرفته شده است وضع مریض بزودی خوب می شود، تشویش نه کنید.

راستی هم سخن دوکتور جنرال سهیلا صدیق راجع به خروش شهید صدق مینمود. خروش در کارته پروان شهر کابل بزرگ شده بود، مرد دلاور و شجاع بی ترس بود.  با تأسف فراوان خروش بعد از تداوی زخم هایش توسط داکتر سهیلا جان صدیق از خدمت عسکر ترخیص گرفت، یکسال بعد توسط شبکه تروریستی قاتلان جمعیت “اسلامی”  در شهر کابل که از دره پنجشیر رهبری می شد ترور گردید. وقتی  دوکتور جنرال سهیلا صدیق از شهادت مریض مرد افسانوی خویش اطلاع یافته بود، از ترور مرد افسانوی مریض خود درست اطلاع نداشت، ذریعۀ تیلفون به مادر داغدیده خروش گفته بود که چرا مرد افسانوی را برای تداوی نزد من به شفاخانه چارصد  بستر اردو نیاورده بودید.

من و همۀ فامیل ما در قطار میلیونها افغان مظلوم  و بیدفاع قربانیان جنگ شوم دشمنان مردم افغانستان خدمات طبی و شخصیت وطنپرست واقعی دوکتور جنرال سهیلا صدیق را هرگز فراموش نمی کنم.

 ما برای دوکتور جنرال سهیلا صدیق جنت فردوس برین را ستدعا میکنم و برای فامیل معظم صدیق و کافه هموطنان افغان داغدیدۀ افغان از بارگاه ایزد متغال صبر جمیل میخواهیم.

روان پاک این شیر دختر واقعی افغان دوکتور جنرال سهیلا صدیق همیشه شاد میخواهیم.