لنډۍ، د ثبتولو ستونزه/ ۱۹۷

لنډۍ، د ثبتولو ستونزه

یوسلواوه نویمه برخه

زما دې هرڅه راتباه کړل

غاړه دې ماته شه ټوپکه څه دې کړمه

 

د بادچاهي تخت دې چپه شه

چې د وطن نجونې مکتب ته نه راځينه

 

ولي به نه ژاړم عالمه

له کابل جان د باروتو بوي را ځينه

د لنډیو د دې برخې لپاره دا لاندې لنډۍ برابرې شوې دی:

واورو ته مه وایه چې اوري

واورې به څه کړو اوبه نورو ته ورځینه

 

د یار مې خیال راباندې نه شته

خوشې مجنون له ځانه ولې جوړومه

 

‏پرون په ړنګو مېنو راغلم

د يار کرلي گلان وچ له تندې وونه

 

پر زړه مې زر زخمونه جوړ دي

سوال دې مرگي خدای ته کوم نې قبلوینه

 

چې اینې کې راښکاره شم

پوره خفه شم بیا ښېـرې درته کوومه

 

زما دې هرڅه راتباه کړل

غاړه دې ماته شه ټوپکه څه دې کړمه

 

که در یادېـږم سلام اخله

ته راسره یې هرپل ستا په نامه ږدمه

 

زړه مې له یاره نه صبرېـږي

که د تاویز پر ځای ملا په غاړه کړمه

 

زما همدا په وس پوره وه

د مخه ښې خندا د زړه له زوره وینه

 

پر زړه مې زر غمونه بار دي

د مخه ښې خندا مې روح ازاروینه

 

د بادچاهي تخت دې چپه شه

چې د وطن نجونې مکتب ته نه راځينه

 

بیگا په کور کي ټول راټول وو

مورې ته نه وې ما دې وکړل ارمانونه

 

ولي به نه ژاړم عالمه

له کابل جان د باروتو بوي را ځينه

 

پکار دې نه وم درنه ولاړم

اوس گټه نه کړي که سل زر وکړې عذرونه

 

ځواني د عمر پاچاهي ده
دا نور وختونه پکې نه حسابومه

 

ټوپک به خرڅ قلم به واخلم

د امن درس به زه نړۍ ته ورکومه

 

لالیه ښاد شې خود مختار شې

د قام سردار شې چې بیرغ درپسې وړمه

 

ته به بیا راشې که رانشې

زه به دې ټول عمر په تمه ناسته یمه

 

جانانه لږ ــ لږ رانه هیر وې

کوم ځوانیمرګ شپېلۍ وهي غرقه یې کړمه

 

ما به خندل، نه مې منله

یار په رښتیا له کلي کډې باروینه