سوله / نجیب ننګیال

د جنګیالیو رهبري که سیاسي شعور ونلري، محوه کېږي. که طالبان سوله نکوي، دا به کټ مټ هماغه سهوه وي چې مجاهدینو وکړه. شهید نجیب په ډېر خلوص د ملي روغې جوړې طرحه وړاندې کړه. خو حکمتیار، رباني، مسعود او نورو مسخره کړه. ټولو ولیدل چې څه وشو. مجاهدینو جګړه وګټله خو سیاست یې بایلود. که په ۱۹۹۲ کې حکمتیار کابل ته ننوت، د یو فاتح، مغرور او حاکم رهبر په صفت به حکومت کې شاملېده. خو د هماغې سهوې نتیجه دا شوه چې په ۲۰۱۷ کې د یو مغلوب، بې واکه او له غاره راوتلي جنګیالي په صفت حکومت ته راغی. بیا یې هم کور ودان، حد اقل د خپلې بقاء وروستی فرصت خو یې له لاسه ور نکړ. اوس که هوښیار او ځیرک سیاست وکړي. خپل ګوند د خپل شیرخوره زوی په لاس ورنکړي او د فامیلي اثررسوخه ځان وباسي، شاید ګوند یې بقاء وکړي او حاکم هم شي. مګر که نن هم نه وای راغلی، څو کاله وروسته به د حزب اسلامي نوم داسې ورک و، لکه سانسکرت ژبه چې د هیچا په یاد هم نه وي.
همدا فرصت طالب ته هم دی. که یې رهبرۍ له سیاسي شعوره کار واخیست او سوله یې وکړه، زه باور لرم تحریک به یې ژغورلی وي. کنه په جګړه کې یې نور محوه کېدل حتمي شوي. یو غورځنګ چې یوه واحده رهبري ونلري او په لسګونو د فکر او خبرې مشران له لاسه ورکړي. واک یې ټول د ګرمې وینې، جذباتي او بې منطقه جنګیالیو لاس ته وغورځي. دغسې غورځنګ لږ وخت جګړه توده ساتي، وېره خپروي، خو ډېر ژر له منځه ځي. که طالبان غواړي فکر او تحریک یې ژوندی پاتې شي، سیاسي میدان ته داخلېدل ورته بهترین فرصت دی.
#سوله