لنډه کیسه: یو ناڅاپه غږ

لرګي خواره واره پراته وو، د درېیمې سټې نوبت وو، تبر یې په یخ وهلو السو پورته کړ، په شرنګ یې د بنګړیو سره لېچه له
مړونده لاړه.

په لرګي یې وار وکړ.
ناڅاپه اخ شو؛ ور وې کتل؛ وړه لور یې وه.
ور منډه یې کړه.
_ ولې لورې؟ خوږ شوې؟ کوم ځای؟
_ نه ببو، مازې تتوڼی دېخوا راوالوت، ونه لږېدم.
_ ښه شکر چې خوږ نه یې. واوره هم پخه اچوي، ورشه ته دې نیا سره په ګرمه تاوه خانه کېنه، زه هم وروسته درځم.
د لور یې سترګې رډې رډې راووتې.
او ورته یې وویل: ببو! ببو! غوا
مخ یې مالځای ته ور واړوو، ګوري چې اخور او میوګی شته، غوا نشته.
غوا د دروازې په لور روانه او پړی له شا پرې څکیږي.
ور منډه یې کړه، پړی یې ونیو، خو غوا مخته زور کاوو.
پښه یې وښوییده، ولوېده او غوا بې درېغه له ځان سره وڅکوله.
په غوا غږ وشو: ایڅا! ایڅا!
لېور یې و.
_ ورېندارې پاڅېږه، ما غوا نیولې.
زه دا تړم، ته ځان تیار کړه داکتر ته ځو.
د زړې ښځې غږ شو: پرېږده یې، هسې هم زما د زوی بخت کوټه ده، د دې له ناراستي ښکاري چې دا ځل یې بیا لور ده. زما زوی
به د درېیمې لور پلار کړي.

**************************************