سردار کیږه مه، د بابا له محضره، د ژواک خاطره

کله چی محمد ګل بابا، جرمنیانو په سروبی کی له روغتون څخه رخصت کړ، نو دی ننګرهار ته ولاړ او په ننګرهار کی د خپل یوه دوست د حبیب خان په کور کی دیره شو.

(بابا په ننګرهار کی خپل کور ندرلود- مومند).

زه دده پر پښتوالی ډیر مین وم، خکه چی په لمړی ځل ، ما په کندهار کی عریضه نوشته کوله، نو عریضه لیکونکی په پښتو نوشته کړه. زما پښتو نه وه زده، ورته می وویل چی عریضه را نوشته کړه، عریضه لیکونکی وویل دغه عریضه ده، په پښتو ژبه ده.

وزیر بابا امر کړی دی، هیڅ شی به بی له پښتو په بله ژبه نشی لیکل کیدای.

د پښتونولۍ سره د بابا داسی مینی زه دیته مجبور کړم چی له کابل څخه د (لته بند) له لیاری (د نرنګ) کلی ته، چی هلته بابا د خپل دوست په کور کی اوسیده ورشم.

د بیسودو پل  نه وه جوړ شوی نو به جاله کی راغلم.

وزیر بابا چی زه ولیدم، وی ویل: (زه د دی سړی په تندی کی دا لیکنه وینم چی دی به د پښتو ژبی ډیر خدمت وکړی. نو زه یی په غیږ کی ونیولم، نو بیا یی وویل:«سردار کیږه مه» د پښتو ژبی خدمتګار شه، او دا خبره می هیره نکړی چی فلکلور ته مخه کړه، ټول کارونه په فولکلور کې وی.

ما ورته وویل: چی بابا زه ستا دا قول او وعده سر ته رسوم.

بابا وویل«حبیبی، خادم، جرار او داسی نور می پښتانه کړل او د پښتو د خدمت دپاره می وګمارل، ته یی هم ملګری شه چی پری یی ږدی.»

ما دده لاسونه مچ کړل او ده په سرمچو کړم او له هغی وعدی وروسته، دا دی پنځوس کاله کیږی چی خپل خدمت ته دوام ورکوم.

کله چی وزیر بابا په کال ۱۹۵۵ د لویی جرګی مشر وُ، نو ده افغانستان د غرب د غلامۍ نه خلاص کړ، ځکه چی تر دغه وخته پوری شاهی کورنۍ د غربیانو له مرستی پرته هيڅ نشو کولای، خو مومند بابا د لویی جرګی طزحه داسی پيش کړه چی افغانستان کولای شی له هر مملکت سره، چی وغواړی، روابط ټینګ کړی او کومه ګته چی د افغان ملت ډپاره تری حاصلیږی ، هغه به حاصله کړی.

همدا نظر وه چی افغانستان د غیرو منسلکو ملکونو په ډله کی وشمیرل شو او تر هغه وخته دی حالت ادامه درلوده چی د خلکو دیمکراتیک ګوند قدرت تر لاسه کړ.

تر دی دمخه افغانستان، د وزیر بابا توصیه عملی کړیوه.

تذکر: مرحوم «محمد دین ژواک» یکی از ادباء و نویسندګان ولایت بزرګ کندهار و یکی از اعضاء حرکت ویښ زلمیان تحت رهبری مرحوم محمد رسول خان پښتون بود.