مینه والې لنډۍ/ دوهمه برخه

اول دې وېل په کار مې نه یې

اوس راته وایې چې مین درباندې یمه

اول دې وېل چې را مئین شه

اوس راته وایې چې خپل کار کوه مئینه

اول روژه وي بیا اختر وي

په بېلتانه پسې وصال راځي مئینه

اول مې فکر درته نه وو

اوس مې د زړه ستنې کږې درپسې دینه

اوله مینه دې اوس نشته

لکه د بڼ بلبلان شور به دې کاونه

ایرې به ټولې په سر باد کړم

د مینې اور به دې په زړه کې وساتمه

آ پخوانۍ مینه دې نشته

چې شېرین ځان دې غورځاوه تر کړنګونه

آخر به و ژاړې مئینه

تل خو به نه وي ستا ځواني زما سوالونه

آخر پخپله خدای مئین کړم

ما په مئینو پورې ډېر خندلي وونه

آخریني دیدن ته راشه

چې په ارمان قبر ته لاړ نه شم مئینه

آسمان ته لار د ختو نشته

مئین ورخېږي د الله په قدرتونه

آسمانه ژر ژر را تاوېږه

چې مې د عمر پاڼه زېړه شي مئینه

آسمانه کړنګ وهه را لوېږه

په غمازانو باندې تندر شه مئینه

آشنا چې پټ سفر ته لاړو

خدایه زما زړګی ترې صبر کړې مئینه

آشنا له خولې نه توبه ګار شه

سبا روژه ده ګنهګار نه شې مئینه

آشنایه فکر پکې وکړه

د مینتوب خبرې ګرانې دي مئینه

آواز مې شته، جوړه مې نشته

لکه کوتره بې جوړې ګرځم مئینه

آه و فریاد مې په نصیب شو

زه چې په داسې بې وفا مئینه شومه

آیینه مې څه له مخ ته نیسې

نېستۍ زما څېره بدرنګه کړه مئینه

بابا مې نه درکوي یاره

ورشه په لوی ملا تاویز وکړه مئینه

باده د خدای روی مې در وړی

ژر راته وایه جانان څنګه وو مئینه

باران ورېږي درتلی نه شم

زما یاري په ړنګه مه شمېره مئینه

باڼه دې پورته شول له سترګو

په ټول وجود مې زلزله راغله مئینه

برالا حال ویلی نه شم

مینې دې پټ په زړه راکړي دي داغونه

بړستن دې واغوسته ویده شوې

په زړه دې نشته دي د مینې تور داغونه