اول یې بې دفاع دولتي کارکوونکي وژل موږ به ویل، په موږ یې څه؟/ خوشال خلیل

اول یې بې دفاع دولتي کارکوونکي وژل موږ به حجرو او جوماتونو کې ویل کېدای شي د دې خلکو مرګ به رواه وي، په موږ یې څه؟
بیا یې معلمان ووژل او مکتبونه وسوځول، موږ ویل، کفري نصاب تدریسوي او حکومت نه معاش اخلي، کېدی شي دا کار رواه وي، په موږ یې څه؟
په حجرو او د قومي مشرانو په غونډو کې بمونه والوتل، موږ ویل، اربکیان و، چې ووژل شول، موږ په کې نه یوو.
بل ځل یې زیارتونه او جوماتونه وران کړل، موږ ویل، زیارت ته تګ بدعت دی او دغو جوماتونو کې به هم کوم فساد و، مه کوه چې وران یې کړي.
د جومات ممبر کې یې په قران شریف کې بم کېښود والي ووژل شو، موږ ویل، جنګ دی او په عشق او جنګ کې هر څه رواه دي، موږ بې طرفه خلک یوو په موږ یې څه؟
نن یې په جلال اباد کې د جنازې په لمونځ کونکو برید کړی او عام خلک په کې وژل شوي، بیا به هم موږ دې ته دلایل تراشو او ځان به ورنه خلاصوو چې په موږ یې څه؟
اوس داسې وخت راغی چې هیڅ مقدس ځای نه دی در پاتې او هیڅ ځای او ارزښت دې خوندي نه دی.
که موږ د دین په نامه په لومړني جنایت ټکان خوړلی او ځان را ویښ کړی وای، خبره به تر دې ځایه نه رارسېده، که د روان حالت په وړاندې ولس دومره بې تفاوته وي تر دې بدې ورځې یې په انتظار کې دي، ولس ځکه یادوم چې حکومت له همدغه ولس نه جوړیږي، حکومتونه هیڅ ځای هم په خپله خوښه سم کارونه نه کوي دا ولسونه دي چې له حکومتونه د ځان په ګټه یې څرخوي. که یې نه منی لاړ شی، همدې افعانستان کې داسې سیمې او ولسونه شته چې ارام ژوند لري نه ډز شته، نه مکتب بند دی او نه حکومت سره کومه لانجه لري.