توجه به آموزش و پرورش ؛ توجه به آیندۀ افغانستان

شمس حقجو-

یکی از راه های مؤثر دستیابی به آیندۀ مرفه ، انکشاف و ترقی؛ داشتن کادرهای تحصیل کرده و مسلکی در بخش های گوناگون می باشد.

داشتن کادرهای ورزیده ، مسلکی ، تحصیل کرده و کار فهم بدون شکل گیری یک سیستم منظم آموزش و پرورش امکان پذیر نمی باشد.

بخش بزرگی از چالش های موجود در کشور بر خاسته از عدم سواد کافی و مهارت های تحصیلی و مسلکی در زمینه های گوناگون در افغانستان می باشد.

افغانستان کشوری که حدود 36 ملیون نفوس دارد ، بر اساس یک گزارش سازمان فرهنگی و آموزشی سازمان ملل متحد(یونسکو) حدود 11 میلیون تن در این کشور فاقد سواد خواندن و نوشتن اند که شمار بزرگ این رقم را زنان تشکیل می‌دهند.

بزرگ ترین عامل بی سوادی اتباع در بیشتر نقاط افغانستان نبود امنیت کافی و عدم موجودیت مکاتب و معلمان مسلکی می باشد.

بر اساس آمار های منتشر شده از سوی وزارت آموزش و پروش  در حال حاضر حدود 1100 باب مکتب در سراسر افغانستان به دلیل حضور مخالفین مسلح نظام (طالبان و داعشیان) بسته است و بیشتر  از 3 و نیم میلیون کودک واجد شرایط به دلیل ممانعت طالب و داعش از رفتن به مکتب باز مانده اند.

طالب و داعش که دو گروه تندرو ، افراطگراء و مزدور اند به خاطر نشان دادن تعهد و وفاداری به باداران خویش و نیز در تاریکی و فقر نگهداشتن کودکان افغانستان درب مکاتب را در ساحات زیر کنترول خویش بسته و مانع رفتن کودکان به مکتب می شوند اما بر عکس از این کودکان معصوم در حملات انتحاری و انفجاری استفاده می نمایند که این کار در نوع خود یکی از خطر ناکترین شیوه های تروریستان می باشد و از این جا به وضاحت نیت شوم طالب و داعش در قبال مردم و آینده افغانستان روشن می گردد.

زیرا بادار بزرگ طالبان و داعشیان (پاکستان) هیچگاه نمی خواهد افغانستان یک نسل روشن و تحصیل کرده باشد چون  در صورت دست یافتن به این معمول منافع و اهداف وم آن کشور و سایر باداران شان به خطر مواجه می شود.

طالبان که تا دیروز طبل جهاد را می کوبیدند و زیر این شعار دروغین خون ده ها هزار هموطن بیگناه ما را ریختانده اند امروز خوشبختانه این حربه نیز از سوی بزرگترین علماء و مفتیان جهان اسلام از نزد این گروه متحجر و خونخوار گرفته شده است.

این گروه با آنکه به شدت از نگاه روحی صدمه دیده است با آن هم با چشم سفیدی تمام به قتل و کشتار مسلمانان بی دفاع افغانستان ادامه می دهند.

در شرایط موجود دولت افغانستان با استفاده از فرصت به میان آمده می تواند این گروه را از لحاظ نظامی زیر فشار های جدی قرار دهد تا یا به روی میز مذاکرات بنشینند و یا نابود گردند  زیرا در صورت حضور این گروه ها قطعاً نمی توانیم شاهد یک افغانستان با سواد و تحصیل کرده باشیم.

هرگاه وضع موجود در افغانستان ادامه یابد و طالبان از مکاتب به حیث سنگر مقابله با نیروهای امنیتی کشور استفاده کنند و کودکان را از نعمت آموزش و پرورش به دور نگهدارند بدون شک چشم انداز تیره ای آینده افغانستان را تهدید می کند.

بناءً حکومت افغانستان به حیث یگانه مرجع معتبر و قانونمند برای رفع خواست های مشروع شهروندان این کشور مکلف است از هر طریق ممکن خواه گزینۀ دیالوگ و مفاهمه و یا فشار های نظامی این گروه ها را از میان بردارد، تا باشد کودکان ما به آموزش و پرورش که از حقوق حقۀ تمام شهروندان است مستفید گردند و آینده افغانستان را یک آینده لبریز از سعادت برای فرزندان این مرز و بوم رقم بزنند.