تقدیر از یک شخصیت وطندوست، جناب عارف عباسی

میتوان ادعا نمود، که شاغلی محترم عارف عباسی، یکی از زمرۀ عاشقان، افغانستان و مردم افغانستان است.

عباسی صاحب، در دورۀ جمهوریت سردار صاحب محمد داؤد خان، تحت رهبری ډګر جنرال عبدالکریم مستغنی، که مانند تورن جنرال شهید خان محمد خان معروف به مرستیال، یکی از ورزیده ترین جنرال های اردوی افغانستان بود، به تحریر یک پیشنهاد وطن پرستانه، خدمت رهبر جمهوریت، محمد داؤد خان پرداخت، که این متن تحریری پیشنهادی، بعد از اصلاحات لازم از طرف کسانیکه دور جنرال مستغی جمع شده بودند، به جنرال مستغنی سپرده شد، تا آن را خدمت رهبر کودتا و جمهوریت تقدیم دارد، در همین فرصت زمانی است، که کودتا چیان چپی، موجودیت جنرال مستغنی را در وطن تحمل نتوانسته، رهبر را متقاعد ساختند که با سفیر ساختن جنرال مستغنی، خود را از وجود مستغنی در کشور رهایی بخشند.

محترم عباسی صاحب در وقت وداع در میدان هوایی، از جنرال مستغنی میپرسد که آن معروضه خدمت رهبر رسیده است و یا نه؟

جنرال مستغی جواب میدهد که بلی.

متأسفانه با رفتن جنرال مستغنی، آن حلقه از هم پاشید، و سرنوشت آن معروضۀ وطن پرستانه، نا معلوم ماند.

این یک خدمت بسیار بزرگ محترم عباسی بود، که در آن زمان کمتر روشن فکری بدان مبادرت ورزیده بود.

این قلم برای اولین بار با سیمای مبارک شاغلی عباسی و نظریات بهی خواهانه شان، از  طریق پروگرام تلویزیونی شان به نام در لابلای واقعات افغانستان آشنایی پیدا  نمودم، پروگرام تلویزیونی شاغلی عباسی، ممثل احساسات، نظریات و افکار وطن پرستانۀ شان و یک خدمت بزرگ مطبوعاتی به افغانستان و مردمان آن سرزمین بود.

یکی از مبصران و سخن پردازان محوری پروگرام تلویزیونی عباسی صاحب، دانشمند محترم داکتر سید عبدالله کاظم بود، فکر میکنم هم و طنان برای اولین بار با سیمای داکتر صاحب از طریق همین پروگرام تلویزیونی معرفت حاصل نمودند و به این حساب داکتر صاحب کاظم باید خود را، با مساعد ساختن همچو زمینه، از طرف محترم عباسی، مرهون ایشان بدانند.

این همدلی و همکاری ثقافتی و مطبوعاتی محترم عباسی و محترم کاظم، هرد  را در مقام دو برادر و دو بهترین دوست قرار دادده بود.

این قلم از زمرۀ شیفتگان پروگرام تلویزونی عباسی صاحب بودم و با استفاده از فرصت چند دقیقه ای، به ابراز نظریات خود می پرداختم.

متأسفانه شاغلی عمر خطاب، مالک تلویزیون پیام افغان، روی دلایلی که از آن اگهی کامل ندارم، این دریچۀ که از آن عطر یاد وطن و مردم و وطنپرستی به مشام میرسید، بست و با بسته شدن این دریچه، من (دیش) مخصوص پروگرام های تلویزیونی افغانی را به دور انداختم و با دیدن  پروگرام های تلویزیونی وطنی، تا امزوز وداع گفتم.

بعد از آن، مزیداً با افکار و نظریات وطن پرستانۀ عباسی صاحب از طریق ویب سایت افغان جرمن و آریانا افغانستان معرفت بیشتر حاصل نمودم.

ناگفته نماند که جناب عباسی صاحب بار دوم، پروگرام تلویزیونی خود را از طریق تلوزیون نبیل مسکینیار، پیش میبرد که من از دیدن آن محروم بودم، فکر میکنم که مسکینیار به حیث یک تاجرمطبوعاتیو پیسه دوست، خواهان پول بیشتر بود، و در نتیجه موجب بسته شدن پروگرام عباسی صاحب در تلویزیون تاجرپول پرست یعنی، نبیل مسکینیار گردید.

ناگفته نماند که نبیل مسکین یار در دورۀ جمهوریت به کابل رفت و با دریافت تهدید و تخویف و تعجیز و حقارت از طرف شورای نظار، 180 درجه تغییر ماهیت و شخصیت داد و به حیث یک آدم بی مسلک و منافق عرض وجود کرد.

جناب عباسی صاحب از مدت تقریباً یک سال به اینطرف روی مشکل چشم و هم متمرکز ساختن خدامات عملی و مستقیم به مردم افغانستان، از همکاری قلمی به این ویب سایت وزین خود را معذور ساخته اند.

تقریباً مدت سه ماه قبل با همراه پسر بسیار با درد و با احساس شان «داکتر یما عباسی» در تلویزیون بهار ظاهرشدند، مالک تلویزیون بهار شخص وطندوستی به نام جبار خیل صاحب است، که بر خلاف مسکینیار تاجر و پول پرست، تلویزن خود را برای یکی دو ساعت به صورت مجانی در اختیار عباسی صاحب و فرزند مردم دوست و برومند شان داکتر ایمل عباسی گذاشته بود.

عباسی صاحب و پسرشان داکتر ایمل عباسی از وضع بسیار رقت بار خانوادهای بی بضاعت در کابل، ازطریق سکایپ، صحبت کردند و گفتند که ایشان در حدود هفتاد خانواده را در کابل سپانسر شده و ماهانه ایشان را بصورت متداوم مساعدت مالی مینمایند.

پدر و پسر از هم وطنان مردم دوست و دلسوزی که این فرصت خدمت گزاری را به ایشان مساعد ساخته بود، اظهار شکران و امتنان فراوان نمودند، داکتر ایمل عباسی شخصاً به کابل رفته و مساعدت مالی هم وطنان را شخصاً به خانواده های مستحق توزیع نموده بودند.

این قلم بنابر دلیل سکونت خواهر پیر و خواهر زاده ام، که قبلاً استاد پوهنتون کابل بود، در وطن، با اعضاء فامیل هفت نفرۀ شان با وجود اینکه یک فرزند و یک داختر شان سند علمی ماستری دارند، در نتیجۀ بیکاری شان، چشم امید شان به این قلم دوخته و من متکفل اعاشۀ شان میباشم، بنابر قلیل بودن معاش تقاعدی خود، نتوانستم در جمع آوری اعانۀ عباسی صاحب و داکتر یما عباسی، سهم بگیرم، احساس خجالت نمودم.

الیوم در تلویزیون بهار سعادت دیدن و شنیدن پروگرام دومی پدر و پسر، برایم میسر شد، که هم عباسی صاحب و هم داکتر صاحب یما عباسی معاً به هرات و قریه های مجاور شان به نام زنده جان وغیره که در اثر زلزله های دهشتناک بعضی از این قریه ها کاملاً با خاک یکسان شده و در قریه زنده جان از زنده جان خبری نبود.رفته بودند و مساعدت مالی هم وطنان  مسکون  یورپ، کانادا و عمدتاً از اضلاع متحدۀ امریکا که در حدود چهل هزار دالر میشد، برای بیشتر از نهصد خانواده، در ان ولا، به صورت بسیار منظم و دقیق توزیع نمودند.

ایشان از هم کاری بی دریغ کارکنان و رئیس سره میاشت آنجا و هم والی هرات و دوستان و باشندگان آن ولایت ابراز امتنان نمودند.

ایشان در کابل نیز به توزیع مواد غذایی و پول نقد به همکاری دوستان و ذواتی که در قسمت امور خیریه فعال هستند، به خانواده های مستحق اقدام ورزیدند. نا گفته نماند که برادرعباسی صاحب نیز درین سفر ایشان را مشایعت کرده بودند.

این خدمت صادقانه و وطن پرستانه و انسانی جناب عباسی صاحب درین ایام کهولت و داشتن تکالیف متعدد صحی، واقعاً سزاوار هر نوع تقدیر است.

عباسی صاحب واقعاً یک شخصیت خوشبخت و سعادتمدی است که خلف الصدقی به نام داکتریما جان عباسی دارد. داکتر یما جان عباسی که در زمان هجرت از وطن یازده ساله بود و اکنون در سنین 54 قرار دارند، متعهد دوام این خدمت به مردم خود اند. احسنت.

اگرهم وطنان گرامی خواسته باشند و در توان شان باشد، درین ثواب عظیم از طریق ارسال اعانه با جناب بزرگوار عباسی صاحب، سهم بگیرند، به شمارۀ تیلفون ذیل تماس حاصل نمایند.

1 949 755 4594