مسأله په دې نه حل کېږي چې … / مجید قرار

مسأله په دې نه حل کېږي چې موږ به له ملایانو سره په هره خبره نښتي یو چې دا حرامه ده، دا حلاله ده. که دغسې وکړو، بیا خو نو د ملا کار جوړ دی، ځکه همدی مرجع او منبع دی، او موږ مقتدیان، مقلدان او امیان یو. دلته به سړی وژل کېږي، موږ به د نسواري خولې ته ناست یو چې دی ووایي چې دا مرګ روا و، که نه و روا. دی به بیا د خدای پاک او رسول پرځای خپل مزاج، دماغ، سیاسي ګټې، عقده مندۍ او نورو مسایلو ته مراجعه کوي.
شارع خدای پاک او د هغه رسول، او د انتخاب معیار وجدان دی. ترمنځ ښکته پورته کېدونکي ملایان، پيران، راهبان، پنډتان او مذهبي کمېشن کاران د خپل کمېشن لپاره منډې وهي. د دې کمیشن کارانو برید نه دی معلوم. چې همداسې د دوی حرام او حلال ته غوږ یې آخر په دې کې هم کار در لري چې له خور سره دې په لاس ستړې مشې روا ده او که نه ده؟ د ښایسته زوی د باندې وتل دې روا دي او کنه؟ له وریندار سره دې خبرې روا دي که نه دي؟ په حکومت کې کار روا دی کنه دی؟ یو وخت به په پېښور کې په دې بحث کېده چې د خلقیانو شعوري ګوندي لوڼې او خویندې وینځې دي او کنه؟ د دې خلکو نه وحشت برید لري، نه بې حیایي، نه بې غیرتي. دوی ته خپل هیڅ کار د سوال وړ نه دی، د نورو هر کار د پوښتنې وړ دی. خپل کار کوئ، خپل وجدان، خپل پښتو او افغانیت مو پوه شه او خپل خدای.
د نننیو ملایانو حلال او حرام همداسې یو بزنس دی لکه په غرب کې د حلال او حرام خوراک بزنس. چې د حرام فو‌‌‌‌‌‌ډ دوکانونه د حفظ الصحې له اړخه حلال او د حلال فو‌‌‌‌‌‌ډ د مردارو په حکم کې راځي، ځکه دلته هم د حلال ټاپه پرې ووهه، نورې ورستې هګۍ خرڅوه. د لسو ‌‌‌‌‌‌ډالرو شی په شل پلوره وایه په دې کې اسلام ګ‌‌‌‌‌‌ډ دی، قیمت یې لوړ کړی دی.